Μοιρολατρικό; Ενδεχομένως. Ενοχικό; Πιθανόν. Διδακτικό; Απόλυτα. Γι’ αυτό και το Terra Nil δεν είναι άλλο ένα video game στρατηγικής από τα πολλά της αγοράς επί της ανθρώπινης παρεμβολής και επιβολής στον κόσμο.
Θα ήταν πολύ εύκολο να ενταχθεί στην ίδια κατηγορία «ανθρωποκεντρισμού», αλλά θ’ αδικούσε σίγουρα τη δραστική ουσία που έχει συγκεντρωμένη στον πυρήνα του. Ενδεχομένως το περιεχόμενό του να μην είναι όσο ελκυστικό θα είχε στο μυαλό του -από έναν «φρέσκο» τίτλο του 2023- ένας απαιτητικός gamer της ίδιας συνομοταξίας.
Σε αυτήν την περίπτωση ωστόσο δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία τα σωστά και τα λάθη.
Το κερδισμένο στοίχημα
Από την ώρα που το Terra Nil παρέχει τη δυνατότητα της πλήρους επανεκκίνησης σ’ έναν πλανήτη που γερνάει επικίνδυνα και απειλείται πλέον με αφανισμό εξαιτίας των αλόγιστων παρεμβάσεων στον φυσικό πλούτο, κερδίζει αυτομάτως το μεγάλο στοίχημα των δημιουργών του (Free Lives, Devolver Digital).
Δεν είναι τυχαία η καθολικά θετική υποδοχή που έτυχε από τους video game analysts από την ημέρα της κυκλοφορίας του, στα τέλη του περασμένου Μαρτίου, παρά τις ατέλειες που εντοπίστηκαν. Χαρακτηρίστηκε από ένα «διασκεδαστικό παιχνίδι» και «μια χαλαρωτική εμπειρία» ως και «ένα αναπόφευκτα τιμωρητικό βίωμα».
Ορισμένοι, στα review τους, είχαν μεν ενστάσεις για το τελευταίο στάδιο της «πλοκής» που αδυνατίζει αρκετά την ατμόσφαιρα που δημιουργούν τα προηγούμενα, αλλά η γενική εντύπωση ήταν πως το Terra Nil διαθέτει μια ιδιάζουσα δυναμική που παρασέρνει τον χρήστη.
Ένα αντεστραμμένο Civilization
Η δυναμική του αυτή πηγάζει από το γεγονός πως προβάλλει ό,τι είχαμε συνηθίσει μέχρι σήμερα από την ανάποδη.
Όσοι μεγάλωσαν με την αρχέτυπη εμπειρία του Civilization, ξοδεύοντας αμέτρητες ώρες μπροστά σε υπολογιστές «εκπολιτίζοντας» και «εκσυγχρονίζοντας» τον κόσμο που παρέλαβαν, ή τουλάχιστον τυγχάνει να έχουν γνώση της απήχησης που είχε ο εν λόγω τίτλος από τα 90s όταν πρωτοκυκλοφόρησε σε πρωτόλειες μορφές παιχνιδομηχανών (Amiga, Atari), οφείλουν να «συμβιβαστούν» με μια εναλλακτική κεντρική ιδέα.
Ναι μεν το ανθρώπινο χέρι ορίζει εκ νέου την τροπή των πραγμάτων, ναι μεν γράφει την ιστορία με το πάτημα των κουμπιών στο πληκτρολόγιο και την επιλογή των επόμενων ενεργειών. Την ίδια ώρα όμως κουβαλά την υποχρέωση και την ευθύνη να «γεννήσει» τη ζωή.
Όχι να την εκμεταλλευτεί φτάνοντάς την στα όριά της. «Χρειάζεται απλώς να της δώσουμε μια χείρα βοηθείας», όπως εκπέμπει το μήνυμα στο trailer.
Μια αποτύπωση της Κλιματική Αλλαγής
Το Terra Nil προτρέπει να στρίψουμε -επιτέλους- το νόμισμα από την άλλη πλευρά, ν’ αντικρίσουμε πού θα καταλήξει ο πλανήτης αν συνεχιστεί ο αλόγιστος βιασμός του και να σκεφτούμε πώς όλο αυτό είναι εφικτό τουλάχιστον να μετριαστεί. Μήπως και κερδίσουμε, στο τέλος, όσο περισσότερο χρόνο γίνεται.
Θα έλεγε κανείς πως είναι μια καλαίσθητη, σε γραφικά και μουσική, αποτύπωση της Κλιματικής Αλλαγής η οποία συντελείται με γοργούς ρυθμούς δίχως η πλειονότητα να δίνει, μέχρι σήμερα, την πρέπουσα σημασία προτιμώντας την υπερκατανάλωση των αγαθών παρά τη συνετή χρήση τους.
Ανοίγοντας τον δρόμο στη (νέα) ζωή
Το παιχνίδι ξεκινά από έναν έρημο κι άγονο τόπο. Γυμνό και νεκρό. Όπως δηλαδή εκτιμάται ότι κάποια στιγμή θα καταλήξει να είναι η Γη όσο η μέση παγκόσμια θερμοκρασία ανεβαίνει και από την υπερθέρμανση περνάμε στην εποχή του βρασμού.
Ο ίδιος τόπος όμως, αυτό το στέρφο χώμα κρύβει μέσα του δυνατότητες ζωής μέσω της ορθής καλλιέργειας, της χρήσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της πάγιας ανακύκλωσης υλικών. Δυνατότητες ζωής θα του επιτρέψουν να γεννηθεί εκ νέου έως ότου καταλήξει να είναι ένας ο ολόφρεσκος παράδεισος βιοποικιλότητας με αγέρωχα δάση, ποτάμια που κυλούν, είδη ζώων που δεν θ’ απειλούνται, ισορροπημένες τιμές θερμοκρασίας και υγρασίας στην ατμόσφαιρα.
Η αποκατάσταση του οικοσυστήματος σε πλήρη εξέλιξη. Σε διάφορες ζώνες βλάστησης.
Διότι νομοτελειακά «ακόμη και στα πιο αφιλόξενα μέρη η ζωή βρίσκει τον δρόμο». Προλαβαίνουμε να τον ανοίξουμε για χάρη της; Να χαρούμε που επιτέλους βοηθήσαμε (μαζεύοντας πόντους), να θεραπεύσουμε τον πλανήτη και μετά να εξαφανιστούμε μ’ έναν αεριωθούμενο για να μην αυτοκαστραφούμε ξανά;
Το σημείο μηδέν πλησιάζει…
