Ενθαρρυντική είδηση για τον ελληνικό κινηματογράφο αποτελεί το γεγονός ότι η ταινία «Πίσω από τις θημωνιές» της Ασημίνας Προέδρου που είναι συμπαραγωγή Ελλάδας/Γερμανίας/Βόρειας Μακεδονίας και η ταινία «How to have sex» της Μόλι Μάνινγκ Γουόκερ που είναι συμπαραγωγή Αγγλίας/Ελλάδας ανήκουν στις 19 που η Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου επέλεξε για να προτείνει στα μέλη της, για τις υποψηφιότητες των βραβείων του 2023.
Αυτό σημαίνει ότι τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου θα επιλέξουν ταινίες από αυτή τη λίστα των 19, καθώς και από μερικές επιπλέον ταινίες από τα καλοκαιρινά φεστιβάλ, οι οποίες θα ανακοινωθούν τον επόμενο μήνα. Ανάμεσα σε άλλες ταινίες που η Ακαδημία ήδη προτείνει είναι οι «Ανατομία μιας πτώσης» της Ζιστίν Τριέ (Γαλλία) που απέσπασε φέτος τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Καννών, «Fallen Leaves» του Ακι Καουρισμάκι (Φινλανδία/Γερμανία) που στο ίδιο φεστιβάλ κέρδισε το βραβείο της κριτικής επιτροπής και «Kidnapped» του Μάρκο Μπελόκιο (Ιταλία/Γαλλία/Γερμανία), «Firebrand» του Καρίμ Αϊνούζ (Αγγλία), «La Chimera» της Αλίς Ροχρβάχερ (Ιταλία/Γαλλία/Ελβετία) και «The Old Oak» του Κεν Λόουτς (Αγγλία/Γαλλία/Βέλγιο) που επίσης προβλήθηκαν στις Κάννες.
Αυτή η επιλογή των 19 ταινιών είναι το πρώτο βήμα στη διαδικασία απονομής που χωρίζεται σε τρία στάδια:
- τις επόμενες εβδομάδες, τα 4.600 μέλη της Ακαδημίας θα παρακολουθήσουν και θα ψηφίσουν τις επιλεγμένες ταινίες για να καθορίσουν τις υποψηφιότητες,
- στις 7 Νοεμβρίου θα ανακοινωθούν οι υποψηφιότητες στις κατηγορίες ταινιών μεγάλου μήκους, σκηνοθεσίας, ηθοποιών και σεναρίου όπως και στην κατηγορία ντοκιμαντέρ,
- και στις 9 Δεκεμβρίου στο Βερολίνο θα πραγματοποιηθεί η τελετή απονομής των βραβείων και θα ανακοινωθούν οι νικητές.
Για να είναι επιλέξιμες για τα βραβεία, οι ταινίες πρέπει να έχουν κάνει την πρώτη επίσημη προβολή τους μεταξύ 1ης Ιουνίου 2022 και 31ης Μαΐου 2023 και να έχουν έναν Ευρωπαίο σκηνοθέτη (με λίγες εξαιρέσεις, για παράδειγμα των προσφύγων που ζουν στην Ευρώπη).
Οι επιλεγμένες ταινίες θα ληφθούν επίσης υπόψη για τα βραβεία στις ακόλουθες κατηγορίες: φωτογραφία, μοντάζ, σχεδιασμός παραγωγής, ενδυματολογία, μακιγιάζ και κομμώσεις, πρωτότυπη μουσική, ηχητικά και οπτικά εφέ. Η τελική απόφαση για αυτές τις κατηγορίες θα παρθεί από οκταμελή κριτική επιτροπή που αποτελείται από εκπροσώπους των διαφόρων τεχνών και χειροτεχνιών. Να σημειωθεί ότι δεν θα υπάρξουν υποψηφιότητες σε αυτές τις κατηγορίες.
Η Ασημίνα Προέδρου και η διαβρωμένη Ελλάδα
Γυρισμένη στην ευρύτερη περιοχή του Κιλκίς και μια από τις λίγες ελληνικές ταινίες που έχουν δείξει ειλικρινές ενδιαφέρον για το τοπίο στη λίμνη Δοϊράνη (όπου ένα μεγάλο μέρος της διαδραματίζεται), η ταινία «Πίσω από τις θημωνιές» αποτελεί το υποδειγματικό ντεμπούτο της Ασημίνας Προέδρου στον μεγάλου μήκους κινηματογράφο μυθοπλασίας.
Τεμνοντας την ιστορία της σε κεφάλαια η Προέδρου την χτίζει προσεκτικά και με υπομονή μέσα από τη διαφορετική σκοπιά των μελών της τριμελούς οικογένειας που βρίσκεται σε πρώτο πλάνο: ο αυστηρός αλλά πιεσμένος από παντού πατέρας (Στάθης Σταμουλακάτος), η θεούσα, πλήρως υποταγμένη στον σύζυγό της μητέρα που αρχίζει να νιώθει αμφιβολίες απέναντι στην εκκλησία (Ελένη Ουζουνίδου) και η έφηβη κόρη που ακολουθεί τον δρόμο της προσωπικής επανάστασης (Ευγενία Λάβδα) πυροδοτούν ένα εξαιρετικά γοητευτικό παζλ που με τις εικόνες του ελκύει την ματιά και με το περιεχόμενό του τροφοδοτεί το μυαλό για πολλές σκέψεις.
Για την ταινία της η Ασημίνα Προέδρου είχε πει εκτός άλλων σε συνέντευξή της στο ΒΗΜΑgazino: «Το κεντρικό θέμα της ταινίας σχετίζεται με το πώς μια κοινωνία μπορεί να διαβρωθεί, να οδηγηθεί στην υποταγή, στο έγκλημα, στη συγκάλυψη και στη συλλογική άρνηση. Επέλεξα ωστόσο να τοποθετήσω την ιστορία το 2015, όταν η Γερμανία και μια σειρά άλλες ευρωπαϊκές χώρες έκλεισαν τα νότια σύνορά τους, αίροντας παράνομα τη συνθήκη του Σένγκεν – κάτι που είχε ως αποτέλεσμα, χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες να εγκλωβιστούν στην ουδέτερη ζώνη μεταξύ Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας (τότε ΠΓΔΜ). Η διεθνής αυτή συγκυρία δίνει ένα δεύτερο επίπεδο στην ταινία: Υπογραμμίζει την εξάρτηση που έχουν οι επιλογές των κεντρικών ηρώων, όχι μόνο από την τοπική κοινωνία στην οποία ζουν (οι ήρωες είναι κάτοικοι ενός ελληνικού χωριού στην παραμεθόριο), αλλά και από τις εγκληματικές επιλογές των Ευρωπαϊκών κρατών – κάτι που εντείνει την τραγικότητά τους. Την ίδια στιγμή όμως, αποτελεί κι ένα σχόλιο για τις Ευρωπαϊκές Δυτικές ‘πολιτισμένες’ κοινωνίες μας, οι οποίες είναι συνένοχες στην εκμετάλλευση, στην εξαθλίωση, στο διωγμό και στο θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων.»
