Όπως τόσα και τόσα παιδιά σε αυτή την ηλικία, έτσι κι εγώ γύρω στα 9-10 άρχισα να ζητάω κατοικίδιο. Στο παιδικό μου μυαλό, ιδανική επιλογή ήταν φυσικά ένα κουτάβι. Ακούγοντας βέβαια ξανά και ξανά – όποτε επανερχόμουν στο ζήτημα – την απαγγελία των ατελείωτων απαιτήσεων και υποχρεώσεων με τις οποίες έρχεται πακέτο ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου, άρχισα να διαπραγματεύομαι μέσα μου και την επιλογή της γάτας.
Για να μην τα πολυλογώ, αμέτρητες χαμένες μάχες και ατελέσφορα παρακάλια μετά, τελικά κατέληξα με ένα ταμαγκότσι – ένα ηλεκτρονικό φορητό κατοικίδιο ιαπωνικής προελεύσεως, ωοειδούς σχήματος και μεγέθους τσέπης. Καλώς ήρθες ψηφιακή εποχή. Πριν το μέσο ελληνικό σπίτι αποκτήσει πρόσβαση στο ίντερνετ και ηλεκτρονικό υπολογιστή, η γενιά των millennials κρατούσαμε κιόλας στα χέρια μας το μέλλον. Φυσικά, τότε ούτε που το φανταζόμασταν. Εμείς απλώς ήμασταν παιδιά οικογενειών που δεν ήταν διατεθειμένες να μας πάρουν ένα κατοικίδιο με σάρκα και οστά.
Fast forward στο 2023
Δυόμιση δεκαετίες αργότερα, ο κόσμος μοιάζει να έχει αλλάξει άρδην, με την τεχνολογία να κρατά γερά πια τα ηνία του και να τον οδηγεί με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς νέες απρόσμενες – μερικά μόνο χρόνια πριν – κατευθύνσεις. Όλοι οι δρόμοι πλέον οδηγούν στο Web3 – την νέα γενιά του παγκόσμιου ιστού – και στις νέες ψηφιακές πραγματικότητες που αναπτύσσονται με τη μορφή διαδικτυακών κοινοτήτων όπως είναι για παράδειγμα το Ethereum. Κι αυτές οι ψηφιακές πραγματικότητες – είμαστε, δεν είμαστε έτοιμοι γι’ αυτές – καθημερινά εμπλουτίζονται με νέες δυνατότητες και χαρακτηριστικά.
Μία από αυτές τις νέες δυνατότητες είναι η απόκτηση ψηφιακού κατοικίδιου· μιας παντοτινής αξιαγάπητης συντροφιάς σε αυτόν τον νέο, συχνά μοναχικό, γεμάτο δυνατότητες για νέες εμπειρίες, εικονικό κόσμο, που αναδύεται από την τεχνολογική εξέλιξη. Φανταστείτε, δηλαδή, ένα κατοικίδιο που έχει τη δική του ζωή, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη εκπαίδευση, είναι αρκετά έξυπνο ώστε να μην λερώνει μέσα, έχει την δική του μοναδική προσωπικότητα και με το οποίο μπορείτε να επικοινωνήσετε. Και επιπλέον, είναι αθάνατο και ικανό να μεταβιβαστεί στους απογόνους σας όταν εσείς αποδημήσετε εις τόπο χλοερό σαν κάποιου είδους πολύτιμο κειμήλιο. Κατάπληξη κι ανατριχίλα.
Καλώς ήρθατε στο Petaverse
Πώς όμως μπορεί ένας άνθρωπος να συνυπάρξει, να επικοινωνήσει και να δεθεί με ένα εικονικό κατοικίδιο όταν αυτό έχει τη μορφή ενός συλλεκτικού ψηφιακού περιουσιακού στοιχείου; Πώς στο καλό δένεται κανείς με ένα χνουδωτό, χαριτωμένο σε επίπεδο κακουργήματος, τετράποδο πλάσμα, εάν δεν έχει τη δυνατότητα να το ζουλήξει τρυφερά και να το κατσιάσει στα χάδια;
Την απάντηση σε αυτό το καίριο ερώτημα έρχεται να δώσει το λεγόμενο Petaverse, ένας διαλειτουργικός τόπος που συνδυάζει φυσικά και εικονικά στοιχεία για να προσφέρει στους ιδιοκτήτες ψηφιακών κατοικίδιων μια νέα διαδραστική εμπειρία. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας επαυξημένης πραγματικότητας και υπερσύγχρονων μέσων ανάπτυξης ψυχαγωγικού λογισμικού, μέσα στο Petaverse, ψηφιακά κατοικίδια και ιδιοκτήτες θα έχουν τη δυνατότητα να παίζουν, να ζουν νέες εμπειρίες, να χτίζουν κοινές μνήμες και ενδεχομένως – γιατί όχι; – να δημιουργήσουν μια σχέση αγάπης και εμπιστοσύνης.
Για να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται και να μπορέσουμε να το φανταστούμε κάπως, το Petaverse είναι κάτι σαν ένα τεράστιο, πολυδιάστατο ψηφιακό πάρκο κατοικίδιων ζώων που περιλαμβάνει ποικίλες δυνατότητες και ένα σύνολο παιχνιδιών, ενώ παράλληλα αποτελεί και μια από τις πιο διαδραστικές εμπειρίες στο metaverse μέχρι στιγμής· ένας χώρος όπου οι χρήστες μπορούν να κοινωνικοποιηθούν και να παίξουν παιχνίδια.
Αυτό είναι όμως μόνο το παρόν του Petaverse. Το μέλλον αυτού και των ψηφιακών κατοικίδιων βρίσκεται αναμφίβολα στα γυαλιά μικτής πραγματικότητας (VR), τα οποία, σύμφωνα ανθρώπους όπως ο Mark Zuckerberg, στο μέλλον θα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα με τα smartphones, τους υπολογιστές και τα smartwatches μας. Η Apple, η Qualcomm και άλλες κορυφαίες εταιρείες τεχνολογίας εργάζονται ήδη για την προώθηση αυτού του μέλλοντος, το οποίο μπορεί να μην είναι τόσο μακρινό όσο νομίζουμε. Στην πραγματικότητα, το Petaverse και τα ψηφιακά κατοικίδια μπορεί να είναι ένα από τα project που θα επιταχύνουν τον ερχομό ενός μέλλοντος επαυξημένης πραγματικότητας.
Μια νέα, πρωτοποριακή πραγματικότητα ή καθαρό συμφέρον;
Υπολογίζεται πως στο εγγύς μέλλον, τεχνολογικά επιτεύγματα όπως τα γυαλιά μικτής πραγματικότητας θα θολώσουν τα όρια μεταξύ απτής και ψηφιακής πραγματικότητας. Πολλοί άνθρωποι της τεχνολογίας πιστεύουν ότι το metaverse θα προαναγγείλει μια εποχή στην οποία οι ψηφιακές μας ζωές θα παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο με τη φυσική μας πραγματικότητα. Εάν ετούτος ο χρησμός είναι μελλούμενο να βγει αληθινός, είναι πολύ πιθανό οι διαπροσωπικές ανθρώπινες σχέσεις να αρχίσουν να φθίνουν· εάν ολοένα και περισσότερο αρχίσουμε να στρεφόμαστε στον ψηφιακό και εικονικό κόσμο, είναι ικανό ένα ψηφιακό κατοικίδιο να καλύψει τις ανάγκες μας για αγάπη, οικειότητα και εμπιστοσύνη;
Είναι στ’ αλήθεια πρωτοποριακή μια πραγματικότητα που αποκλείει ουσιαστικά και αναπόσπαστα κομμάτια της ανθρώπινης εμπειρίας ή που εισάγει ψηφιακά υποκατάστατα; Είναι ποτέ δυνατόν να μας προσφέρει την ίδια αίσθηση, το ίδιο εύρος συναισθημάτων η αλληλεπίδραση με ένα ψηφιακό κατοικίδιο που μπορεί αποδεδειγμένα να προσφέρει σε έναν αληθινό φιλόζωο μια λαχανιασμένη μουσούδα από γούνα, σάρκα και οστά;
Θα απαντήσω από προσωπική εμπειρία, μιας και το αίτημά μου για ένα κατοικίδιο στα δέκα μου τελικά δεν ήταν ένα παιδικό καπρίτσιο, αλλά μια ουσιαστική ανάγκη που όταν μεγάλωσα και ενηλικιώθηκα κάλυψαν τελικά τέσσερις τόσες δα πατούσες, μια ανήσυχη μύτη και μια εκφραστική, φουντωτή ουρά. Η σχέση ενός ανθρώπου με το κατοικίδιό του – ή, αν θέλετε, ενός κατοικίδιου με τον άνθρωπό του – χτίζεται καθημερινά, από το πρώτο λεπτό της όμορφης αυτής συνύπαρξης μέχρι το τελευταίο, μέσα από μικρές, συχνά κουραστικές, επαναλαμβανόμενες πράξεις προσφοράς. Ο δεσμός υφαίνεται καθημερινά μέσα από ένα δούναι και λαβείν που γεννιέται από την ανάγκη για αγάπη, κοινωνία κι οικειότητα, χωρίς προϋποθέσεις κι επακόλουθα. Οι όποιες εγγυήσεις, τα όποια ανταλλάγματα δεν υπαγορεύονται από κανένα συμφέρον.
Και μιας και μιλάμε για συμφέρον, μάλλον είναι η ώρα να μπούμε στα παπούτσια των τιτάνων της τεχνολογίας. Γιατί μπορεί για όλους εμάς το metaverse – και κατ’ επέκταση το Petaverse – να είναι ένας θαυμαστός καινούριος κόσμος όπου το μόνο όριο είναι η φαντασία, όμως για εκείνους θα μπορούσε να είναι κάτι πιο χειροπιαστό· θα μπορούσε να είναι το επόμενο απόλυτο χρυσωρυχείο.
Έπειτα από 15 χρόνια ανάπτυξης των φορητών υπολογιστών, που μετέτρεψαν τις μεγαλύτερες εταιρείες τεχνολογίας σε κολοσσούς αξίας τρισεκατομμυρίων δολαρίων, οι ισχυροί παράγοντες του κλάδου πιστεύουν ότι ο έλεγχος των θυρών στο metaverse και την εικονική πραγματικότητα θα μπορούσε να αποτελέσει το επίκεντρο μιας νέας επιχείρησης, όπως τα smartphones και οι εφαρμογές ή οι φορητοί υπολογιστές και τα προγράμματα περιήγησης στο διαδίκτυο τη δεκαετία του 1990.
Δεκαπέντε χρόνια είναι μεγάλο χρονικό διάστημα για να περιμένει ο κλάδος να εμφανιστεί μια νέα τεχνολογική τάση. Ιδέες που πολλοί ήλπιζαν ότι θα έπαιρναν κεντρική θέση μέχρι τώρα, όπως η προηγμένη τεχνητή νοημοσύνη και η κβαντική πληροφορική, αργούν περισσότερο απ’ ό,τι περίμεναν ορισμένοι. Και η τεχνολογία πίσω από τα κρυπτονομίσματα φαίνεται πολλά υποσχόμενη – αλλά η απήχηση που θα έχει στην κοινή γνώμη είναι ακόμη ασαφής.
Έτσι, οι εταιρείες τεχνολογίας κάνουν ουρές προκειμένου να πουλήσουν συσκευές που θα επιτρέπουν στους χρήστες να εισέλθουν σε αυτόν τον εικονικό κόσμο και να ελέγχουν τις εμπειρίες τους σε αυτόν. Ξαφνικά, η δημιουργία νέων εφαρμογών και δυνατοτήτων για το metaverse, όπως η απόκτηση ψηφιακού κατοικιδίου, έχει γίνει ο μαγικός λέβητας της ψηφιακής εποχής. Το ερώτημα είναι το εξής: πόσοι θα ακολουθήσουμε τελικά το λευκό κουνέλι; Πόσοι θα το αφήσουμε να μας οδηγήσει στον φανταστικό του κόσμο;