Διαστάσεις λαμβάνει το «κίνημα της πετσέτας» που ξεκίνησε από την Πάρο με τους κατοίκους με τις πετσέτες τους επ’ ώμου να διεκδικούν την επιστροφή των παραλιών στους λουόμενους και να καταγγέλλουν τους ιδιοκτήτες τουριστικών επιχειρήσεων για παράνομη κατάληψη. Πίσω από το «Κίνημα της Πετσέτας» βρίσκεται η «Κίνηση Πολιτών Πάρου για Ελεύθερες Παραλίες – Save Paros Beaches».
«Αυτό που έκανε η Κίνηση είναι ότι μάζεψε από τη Διαύγεια όλες τις παραχωρήσεις και τις συμβάσεις που υπάρχουν από πέρυσι. Από τις ακριβείς συντεταγμένες της ζώνης που παραχωρείται (προς εκμετάλλευση) βρήκαμε κάτι τεράστιες αποκλίσεις. Δηλαδή κάποιος νοικιάζει 16 τετραγωνικά και καταλαμβάνει 500 τετραγωνικά» κατήγγειλε στην ΕΡΤ ο κ. Στεφάνου, μέλος της συγκεκριμένης κίνησης πολιτών.
Η ασυνήθιστη αυτή η διαμαρτυρία, μόνο ως γραφική δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται καθώς αναδεικνύει προβλήματα και παθογένειες που σχετίζονται με τη διαχείριση του δημόσιου χώρου. Την αυθαιρεσία και την αισχροκέρδεια. Τη θέσπιση κανόνων και την απουσία ελέγχων.
Εισαγγελική παρέμβαση για τις παραλίες στην Πάρο
Εισαγγελική παρέμβαση για τις παρανομίες που καταγγέλλονται σε νησιά με την κατάληψη παραλιών η με τη συνέχιση λειτουργίας καταστημάτων που έχουν σφραγιστεί, σημειώθηκε με πρωτοβουλία της νέας Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Γεωργίας Αδειλίνη.
Η νέα επικεφαλής της Εισαγγελίας του ανωτάτου δικαστηρίου παρενέβη για δύο περιπτώσεις που αφορούν πρωτίστως στην Πάρο, όπου υπάρχουν καταγγελίες και κινητοποιήσεις πολιτών για παράνομη κατάληψη παραλιών σε πολλά σημεία της ακτογραμμής του νησιού, με την τοποθέτηση ξαπλώστρας και ομπρέλας και την παρεμπόδιση των κατοίκων να έχουν ελεύθερη πρόσβαση.
Η κυρία Αδειλίνη, ζητά από τις αρμόδιες κατά τόπο εισαγγελικές αρχές, την αυστηρή τήρηση του νόμου και επαναλαμβάνει πρόσφατη εγκύκλιο για την ανάγκη ελεύθερης πρόσβασης των πολιτών σε παραλίες, που είχε εκδοθεί από τον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Παναγιώτη Παναγιωτόπουλο τον περασμένο Μάιο.
Στην παραγγελία της προς την Εισαγγελέα Πρωτοδικών Σύρου Ολυμπία Λαμπροπούλου, αναφέρει ειδικότερα : «Ως προς τις καταγγελίες εξάλλου που αναφέρονται σε κατάληψη τμημάτων του αιγιαλού στην Πάρο, χωρίς τις προϋποθέσεις του νόμου και την παρεμπόδιση της ελεύθερης πρόσβασης του κοινού στις παραλίες, σας υπενθυμίζουμε τη με αριθμό 10/4-5-2023 εγκύκλιό μας και παρακαλούμε για την πιστή εφαρμογή της».
Τι αναφέρει η Εγκύκλιος
Η εν λόγω εγκύκλιος (ΕΓΚ. 2023) με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Η απρόσκοπτη πρόσβαση στις παραλίες, conditio sine qua non για το φετινό καλοκαίρι», δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 2023 και υπογράφεται από τον Αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Παναγιώτη Παναγιωτόπουλο.
«Επερχομένου εντός ολίγου του θέρους, με την παρούσα σκοπώ να σας ευαισθητοποιήσω πάνω στο φλέγον ζήτημα της απρόσκοπτης και ελεύθερης πρόσβασης στις παραλίες και ακτές. Ήταν (και τότε, όπως και τώρα) Μάιος του έτους 1940, που δημοσιεύτηκε στην ΕτΚ ο νόμος 2344/1940 που παρείχε τον πρώτο νομοθετικό ορισμό του αιγιαλού και όριζε με το άρθρο 1 ότι ‘ο αιγιαλός, ήτοι η περιστοιχούσα την θάλασσαν χερσαία ζώνη, η βρεχομένη από τας μεγίστας πλην συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων, είναι κτήμα κοινόχρηστον, ανήκει ως τοιούτον εις το Δημόσιον και προστατεύεται και διαχειρίζεται υπ’ αυτού».
Στην ίδια εγκύκλιο, τονίζεται επίσης ότι «με την κραταιά εισαγγελική πυγμή μας πρέπει να καταστήσουμε τοις πάσι εμφανές, έστω και δια κυρώσεων και δια πράξεων δικονομικού καταναγκασμού, ότι κύριος προορισμός των κοινοχρήστων πραγμάτων είναι η ελεύθερη και ακώλυτη πρόσβαση του κοινού προς αυτά. Ότι μόνο κατ’ εξαίρεση, και μόνο για τμήματα των ως άνω κοινοχρήστων πραγμάτων, επιτρέπεται, για λόγους ‘επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος’ η παραχώρηση αυτών ‘μόνο κατά χρήση’, αλλά και πάλι κατά τρόπο που να μην αναιρείται η κοινή χρήση τους, αφού ο σκοπός ύπαρξής τους υπάρχει στο διηνεκές και αυτά ανήκουν κατά κυριότητα στο Δημόσιο. Συνεπώς, προκύπτει, και ρητά ορίζεται στο νόμο, ότι απαγορεύεται απολύτως η κατασκευή κτισμάτων και εν γένει η τοποθέτηση κατασκευασμάτων στον αιγιαλό και την παραλία και ότι οποιαδήποτε μόνιμη κατασκευή βρίσκεται εκτός των ορισμών του νόμου, οπότε, η εν λόγω κατασκευή είναι άμεσα κατεδαφιστέα. Παραλία δε, είναι η ζώνη της ξηράς η οποία προστίθεται στον αιγιαλό, προς εξυπηρέτηση της επικοινωνίας της ξηράς με την θάλασσα και αντιστρόφως, και καθορίζεται σε πλάτος μέχρι και πενήντα (50) μέτρα από την γραμμή του αιγιαλού».
Στο κείμενό του ο Αντιεισαγγελέας Παναγιωτόπουλος ξεκαθαρίζει ότι «’ίδιωτικές παραλίες’, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο νόμος δεν γνωρίζει! Αν δε, ενάντια στο νόμο και ανήθικα κοινωνικά, στις περιοχές αρμοδιότητάς σας υπάρχουν τέτοιες, λόγω της μακροχρόνιας παντελούς αδιαφορίας των αρχών και της έλλειψης παντός ελέγχου, πρέπει, με την εισαγγελική δράση μας, να επαναφέρουμε τα πράγματα στην προτέρα νόμιμη κατάσταση! Όχι μόνοι μας βεβαίως, αλλά με την συνδρομή όλων των εμπλεκομένων φορέων: Λιμεναρχείων, Αστυνομικών Δνσεων κ.λπ. Πας δε αντιλέγων και εφόσον εκούσια δεν συμμμορφώνεται στο νόμο, πειθαναγκάζεται προς τούτο, δια μέτρων δικονομικού καταναγκασμού: (ένταλμα σύλληψης στα αυτόφωρα κακουργήματα και πλημμελήματα που εκδίδεται από τον εισαγγελέα, κατασχέσεις με διαταγή σας όλων των πραγμάτων και αντικειμένων που έχουν σχέση με το έγκλημα, κατεδάφιση άμεση των παράνομων κατασκευών κ.λπ)».
Με κάθε τρόπο στην εγκύκλιο επισημαίνεται ότι, βάσει του νόμου 2971/2001 η κατάληψη χώρου της παραλίας «για εκμίσθωση θαλάσσιων μέσων αναψυχής, ξαπλωστρών, ομπρελών, λειτουργία αυτοκινούμενου ή ρυμουλκούμενου τροχήλατου αναψυκτηρίου, καθώς και τραπεζοκαθισμάτων προϋποθέτει ως αυτονόητη συνθήκη ότι εξασφαλίζεται πάντα η ελεύθερη διέλευση του κοινού προς τον αιγιαλό και την παραλία. Και, άλλωστε, ως κοινόχρηστα πράγματα, επί των οποίων έχει την αποκλειστική κυριότητα το Δημόσιο, πρέπει να εννοήσουμε όχι μόνο τον αιγιαλό και την παραλία, αλλά και την όχθη, την παρόχθια ζώνη, το υδάτινο στοιχείο, τον πυθμένα και το υπέδαφος του βυθού της θάλασσας, λιμνοθάλασσας, λίμνης, και της κοίτης πλεύσιμου ποταμού».
