Αν και δεν προφητεύουν, αλλά έχουν στη διάθεσή τους όλα τα στοιχεία για να προβλέπουν, οι ειδικοί αντιμετωπίζονται ως Κασσάνδρες.
Προειδοποιούν για την επερχόμενη καταστροφή, αλλά σαν να τους έχουμε φορτώσει την κατάρα της μυθικής μάντισσας, κανένας δεν τους ακούει.
Ο μύθος επιβεβαιώθηκε και στην περίπτωση των φετινών πυρκαγιών. Η προειδοποίησή τους πως η παρατεταμένη ξηρασία του χειμώνα θα έφερνε ένα επικίνδυνο καλοκαίρι έπεσε στο κενό.
Ο κύκλος της καταστροφής όμως δεν σταματά όταν σβήσουν οι φλόγες. Η εμπειρία είναι πρόσφατη για να ξεχάσει κανείς την Εύβοια και το γεγονός πως το νησί έζησε μια πύρινη κόλαση το καλοκαίρι και έναν κατακλυσμό τον χειμώνα επειδή είχε γίνει στάχτη το ανάχωμα της φύσης στην ορμή του νερού.
Δεν χρειάζονται μαντικές ικανότητες επομένως για να προβλέψει κανείς πως μπορεί να βρεθούμε αντιμέτωποι με έναν φαύλο κύκλο όπου θα καιγόμαστε το καλοκαίρι και θα πνιγόμαστε τον χειμώνα.
Σε αυτόν τον φαύλο κύκλο της φωτιάς και του νερού καλείται τώρα να παρέμβει η πολιτική προστασία και η τοπική αυτοδιοίκηση.
Οι ειδικοί εξάλλου δεν προβλέπουν μόνο. Εκπονούν και μελέτες, προτείνουν λύσεις, υποδεικνύουν μεθόδους θωράκισης.
Είναι άλλοι όμως που, πέρα από τις υποσχέσεις για αναδάσωση, πρέπει να δώσουν το σύνθημα για την κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων στις περιοχές που επλήγησαν από τις πυρκαγιές.
Η κλιματική αλλαγή υποδεικνύει πως ο χρόνος έχει αρχίσει να μετράει αντίστροφα.
Για την οποία, οφείλει να υπενθυμίσει κανείς, οι «Κασσάνδρες» έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου ήδη από τη μακρινή δεκαετία του 1960…
