To αμερικανικό περιοδικό Rolling Stone, με αφορμή τον θάνατο της ιρλανδής τραγουδίστριας Sinéad O’ Connor, παρουσιάζει τα δέκα εμβληματικά τραγούδια της, τα οποία θα δούμε παρακάτω. Το άρθρο ξεκινά με την (καίρια) διαπίστωση ότι η τραγουδοποιός «κάηκε» γρήγορα και με λαμπρότητα. Μπορεί να μην έχει άδικο, εν πολλοίς, αλλά πρόλαβε και άφησε το αποτύπωμά της, παρά τις αντιφάσεις της. Κόντρα στον εαυτό τους και σε όλα από τις δισκογραφικές εταιρείες έως το Βατικανό η Sinéad O’ Connor ήταν ο εαυτός. Κάποιες φορές αλλοπρόσαλλη αλλά ειλικρινής. Τόσο πολύ όταν καταφέρθηκε κατά του Πάπα ο Frank Sinatra να «kick her ass». Δεν τα κατάφερε. Επειδή η Sinéad είχε προλάβει να μας κλωτσήσει όχι στο συγκεκριμένο μέρος του σώματός μας, αλλά στην καρδιά και την ψυχή μας. Και όχι μόνο τους ανώνυμους φίλους της αλλά πολλές γυναίκες των music business.
Όταν για παράδειγμα η δισκογραφική της εταιρεία, της σύστησε να ντυθεί και να παρουσιαστεί με συγκεκριμένο στιλ, εκείνη από αντίδραση ξύρισε το κεφάλι της. Δεν ήθελε επίσης να μοιάζει με την μητέρα της, την οποία έχει κατηγορήσει για ψυχική και σωματική κακοποίηση. Αλλά η ξεροκεφαλιά της να λέει και να κάνει ότι πίστευε, να παρουσιάζει τη δική της εκδοχή για τη ζωή και το επάγγελμά της, χάραξε νέο μονοπάτι για τις γυναίκες στη μουσική βιομηχανία»
Η ιρλανδή σταρ, που πέθανε σε ηλικία 56 ετών, τραγούδησε με δύναμη και χάρη. «Πιστεύω ότι είμαι πιθανώς ζωντανή απόδειξη του κινδύνου να μην εκφράζεις τα συναισθήματά σου», είχε είπε στον Mikal Gilmore του Rolling Stone το 1990, τη χρονιά που το δεύτερο άλμπουμ της, «I Do Not Want What I Haven’t Got» έγινε παγκοσμίως γνωστή. Όπως το είπε έτσι το ξέχασε και άρχισε να φέρνει στην επιφάνεια την αληθινή της προσωπικότητα. Και σε αυτό την βοήθησε η μουσική. Σημειώνει: «Νομίζω ότι με βοήθησε (σ.σ. η μουσική). Πιστεύω επίσης ότι γι’ αυτό είναι το πιο ισχυρό μέσο: γιατί εκφράζει συναισθήματα που πολλοί δεν μπορούν να εκφράσουν αλλά πρέπει να εκφραστούν. Αν δεν εκφράσεις αυτά τα συναισθήματα – είτε είναι επιθετικά είτε στοργικά ή οτιδήποτε άλλο – θα σε ανατινάξουν μια μέρα». Οσο κι αν τα εξέφραζε, την Τετάρτη 26 Ιουλίου 2023, την ανατίναξαν
«Σε ό,τι με αφορά, είναι το τραγούδι μου», είπε κάποτε η O’Connor — και είχε δίκιο. Το «Nothing Compares 2 U» μπορεί να είναι η μοναδική φορά που ένας τραγουδιστής ξεπέρασε τον Prince σε ένα από τα δικά του τραγούδια, με την ερμηνεύτρια να διοχετεύει την αγωνία της ζωής σε μια από τις μεγαλύτερες σπαραχτικές μπαλάντες που έχουν ηχογραφηθεί ποτέ. Με το μείγμα της λεπτότητας του ψιθύρου αλλά και της δύναμης η διασκευή της ήταν η μεγαλύτερη γαελική ερμηνεία σόουλ με γαλανά μάτια μετά τον Van Morrison. ένα τραγούδι αρκετά μεγάλο για να κάνει -και να καθορίζει υπερβολικά- μια καριέρα. Ήρθε επίσης με ένα εκπληκτικό βίντεο, όπου η O’Connor δάκρυσε αληθινά σκεπτόμενη την τραγική σχέση της με τη μητέρα της, καθώς η κάμερα ζούμαρε στο πρόσωπό της, πλαισιωμένη σε ένα μαύρο κενό.
Η Ο’ Κόνορ ήταν 15 ετών και γεμάτη εφηβική αγωνία όταν έγραψε αυτό το τραγούδι για έναν άνδρα – όπως αποδεικνύεται ο διευθυντής του καθολικού σχολείου της – αποφασισμένο να καταπνίξει τη δημιουργικότητα των μαθητών. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, σε μια συνέντευξη με τον Στιβ Μορς, η τραγουδίστρια είπε ότι δεν μπορούσε πλέον να σχετίζεται με το τραγούδι, το οποίο εμφανίστηκε στο ντεμπούτο της άλμπουμ, το 1987, «The Lion and the Cobra» . «Το μισώ με κάνει να ανατριχιάζω.Είναι σαν να διαβάζω το ημερολόγιό μου»
Είναι σαν να ξαναγράφει τους κανόνες της ποπ. Οι διαβρωτικές κιθάρες και ο εμπνευσμένος τίτλο από τον λαό της Δυτικής Αφρικής με το ίδιο όνομα, δεν ήταν κάτι που συνηθιζόταν τη δεκαετία του ΄80. Η ατσάλινη άκρη στη φωνή της ανήγγειλε την άφιξη ενός καλλιτέχνη που θα ήταν από τους πιο ασυμβίβαστους της ροκ.
«The Emperor’s New Clothes» (1990)
Το θέμα του δεν είναι ακριβώς φωτεινό. Είναι αιχμηρό μήνυμα που φαινομενικά απευθύνεται σε έναν πρώην εραστή αλλά ουσιαστικά σε όσους συνέχιζαν να την κρίνουν. Αργότερα θα ισχυριστεί ότι οι στίχοι στόχευαν στην πραγματικότητα στους U2 . Η O’Connor ήταν μια νέα ανύπαντρη μητέρα εκείνη την εποχή και το τραγούδι σημειώνει «πώς μια εγκυμοσύνη μπορεί να σε αλλάξει», πριν τελειώσει : «Θα ζήσω με τις δικές μου πολιτικές/Θα κοιμάμαι με ήσυχη τη συνείδησή μου/Θα κοιμάμαι ήσυχη».
Εχει πει ότι έγραψε αυτή τη στοιχειωμένη μπαλάντα όταν δύο έφηβοι, που οδηγούσαν δανεικά μοτοποδήλατα, τράκαραν θανάσιμα μετά από κυνηγητό της αστυνομίας. Θεώρησαν ότι οι έφηβοι τα είχαν κλέψει. Το τραγούδι, όπως σχολίασε δεκαετίες αργότερα, σε συναυλία της είχα σαν στόχο να σε κάνει να μην θέλεις να ζήσεις στην Αγγλία.
«I Am Stretched on Your Grave» (1990)
Απαγγέλλοντας ένα παραδοσιακό ιρλανδικό ποίημα για έναν άρρωστο έρωτα έφερε στο τραγούδι της, όλη την απόκοσμη φωνητική της δύναμη. Ποιος άλλος θα μπορούσε να τραγουδήσει στίχους όπως «Μηλιά μου, φωτεινό μου, ήρθε η ώρα να είμαστε μαζί» και να τους κάνει να ακούγονται τόσο επιτακτικοί; Κάτι σημαίνει ότι τραγούδησε αυτόν τον στίχο που έρχεται από το 1600. Στα τελευταία της χρόνια, ήταν το αποκορύφωμα των συναυλιών της, όπου το παρέδιδε συχνά σε μια μαγευτική a cappella διασκευή. Το 2012, το αφιέρωσε στη Whitney Houston λίγες εβδομάδες μετά τον θάνατο της τραγουδίστριας.
«The Last Day of Our Acquaintance» (1990)
Συναισθηματικά καταστροφικό. τραγούδι από το δεύτερό της άλμπουμ. Κυκλοφόρησε πριν χωρίσει από τον πρώτο της σύζυγο, τον παραγωγό John Reynolds. Είναι ιστορία για το τέλος μιας σχέσης. Ουσιαστικά υποδηλώνει με την ειλικρίνεια, την προκλητικότητα και την καθαρότητα της φωνής της σε συγκλονιστική επιβεβαίωση της απελευθέρωσης της.
Έμοιαζε σαν να θρηνούσαν όλοι τον Kurt Cobain το 1994, συμπεριλαμβανομένων του Neil Young που του αφιέρωσε το άλμπουμ «Sleeps With Angels» και της Patti Smith, η οποία αργότερα θα διασκευάσει το «Smells Like Teen Spirit». Αλλά η O’Connor έκανε ένα από τα πιο συγκινητικά αφιερώματα όταν τραγούδησε το «All Apologies» λίγους μήνες μετά τον θάνατό του. Ευαίσθητα φωνητικά και συναίσθημα.
«Thank You for Hearing Me» (1994)
Σύμφωνα με πληροφορίες, το τραγούδι είναι εμπνευσμένο από τη σύντομη σχέση της με τον Peter Gabriel. Κορυφαίο τραγούδι σε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ («Universal Mother») , μπορεί να είναι το πιο φιλικό τραγούδι χωρισμού που γράφτηκε ποτέ.
Σε αυτό το κομμάτι από το «Faith and Courage » του 2000, δείχνει ότι δεν μπορεί να αντέξει την καταπίεση μέσω ενός όμορφου και αντοιχτόκαρδου hip hop ρυθμού.
