Σε ηλικία 80 ετών απεβίωσε το απόγευμα της Δευτέρας, 24 Ιουλίου, η Μαριάννα Βαρδινογιάννη, αφήνοντας πίσω της ένα πλούσιο φιλανθρωπικό έργο.
Η οικογένειά της ενημέρωσε για την απώλειά της μέσω του Ιδρύματος που φέρει το όνομά της.
«Με βαθύτατη θλίψη, η οικογένεια Βαρδή Ι. Βαρδινογιάννη ανακοινώνει ότι η αγαπημένη σύζυγος, μητέρα και γιαγιά Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη, Πρέσβυς Καλής Θελήσεως της UNESCO, Πρόεδρος του Σωματείου ΕΛΠΙΔΑ – Σύλλογος Φίλων παιδιών με καρκίνο, έφυγε από τη ζωή τη Δευτέρα 24 Ιουλίου 2023. Η εξόδιος ακολουθία και η ταφή θα πραγματοποιηθούν σε στενό οικογενειακό κύκλο», ανέφερε η οικογένεια.
Η Μαριάννα Βαρδινογιάννη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1943, αλλά μεγάλωσε στην Ερμιόνη, απ’ όπου καταγόταν η μητέρα της Ευαγγελία και η ίδια θεωρούσε τόπο της. Ο πατέρας της, Γιώργος Μπουρνάκης, είχε καταγωγή από τη Σαμπατική Αρκαδίας.
Ήταν κάτοχος πτυχίου στην Ιστορία Τέχνης και στα Οικονομικά, με μεταπτυχιακούς τίτλους στην Αρχαιολογία.
Ήταν ακόμη Επίτιμη Διδάκτωρ Ιατρικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (2019), του Tbilisi State Medical University (2016), του Πανεπιστημίου της Γεωργίας (2011), στις Aνθρωπιστικές Σπουδές του DEREE– The American College of Greece (2010), Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου London Metropolitan (2008) και Νομικής του Πανεπιστημίου Sheffield (1997).
Σε πολύ νεαρή ηλικία γνωρίστηκε με τον εφοπλιστή (και τότε ήταν αξιωματικό του Πολεμικού ναυτικού) Βαρδή Βαρδινογιάννη, τον οποίο και παντρεύτηκε. Μαζί απέκτησαν πέντε παιδιά, τον Γιάννη (1962), τη Χριστιάννα (1964), τον Γιώργο (1967), τον Νίκο (1974) και την Βαρδιάννα (1976). Μαζί με τον σύζυγο της έζησε ως το τέλος του βίου της.
Από το 1999 η Μαριάννα Βαρδή Βαρδινογιάννη ήταν Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNESCO και ακτιβίστρια για τα δικαιώματα παιδιών και οικογένειας.
Υπήρξε επίσης εμπνεύστρια και κατόπιν πρόεδρος του ιδρύματος ΕΛΠΙΔΑ που συστάθηκε το 1990 για την παροχή βοήθειας στα παιδιά με καρκίνο. Τον Οκτώβριο του 2010 εγκαινίασε στην Αθήνα το Ογκολογικό Νοσοκομείο Παίδων, υλοποιώντας ακόμη ένα μεγάλο όνειρό της.
Συνολικά και για περισσότερα από 30 χρόνια αγωνίστηκε ενάντια στον καρκίνο της παιδικής ηλικίας.
Μέσα από το έργο της στο ΕΛΠΙΔΑ δημιούργησε
- την πρώτη αμιγώς παιδιατρική Μονάδα Μεταμόσχευσης Μυελού των Οστών στην Ελλάδα, χάρη στην οποία περισσότερα από 1000 παιδιά από την Ελλάδα και τις γειτονικές χώρες έχουν σωθεί με μεταμόσχευση μυελού,
- τον Ξενώνα “ΕΛΠΙΔΑ”, την Τράπεζα Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών «ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ» η οποία από το 2014 έχει συγκεντρώσει περισσότερους από 120.000 εθελοντές δότες και από αυτούς βρέθηκαν 116 συμβατοί που πρόσφεραν μόσχευμα σε ασθενείς
- το πρώτο Κέντρο Κυτταρικής και Γονιδιακής Θεραπείας για παιδιά και εφήβους στην Ελλάδα που δίνει ελπίδα εκεί όπου οι άλλες θεραπείες κατά του καρκίνου έχουν αποτύχει, σε μια προσπάθεια ώστε 4 στα 4 παιδιά να γίνονται καλά.
Επίσης, ανέλαβε μια σειρά από πρωτοβουλίες με στόχο να βοηθήσει τα άρρωστα παιδιά και τις οικογένειές τους και μετά τη θεραπεία τους.
Η προσφορά είναι διεθνώς αναγνωρισμένη, το 2020 μάλιστα της απενεμήθη το Βραβείο «Νέλσον Μαντέλα» από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών σε αναγνώριση του σημαντικού έργου και της δράσης της για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την υγεία, την παιδεία και την ευημερία των παιδιών.
Ήταν επίσης η μόνη Ελληνίδα στην οποία είχε απονεμηθεί ο Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Ευποιίας της Ελληνικής Δημοκρατίας (2020).
Το 2006 της απονεμήθηκε από τη Γαλλική Δημοκρατία ο τίτλος του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής και το 2015 ο τίτλος Αξιωματικού.
Ήταν μέλος συμβουλίων πολλών σημαντικών διεθνών φορέων όπως: Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, Ίδρυμα Μentor κατά των Ναρκωτικών, Nizami Ganjavi International Center, The Hellenic Initiative, Concordia, Αshinaga, Ίδρυμα «Φως της Αφρικής» και άλλων. Είναι Ιδρύτρια και Επίτιμη Πρόεδρος του Κέντρου Ελληνιστικών Σπουδών της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, Πρόεδρος της Τιμητικής Επιτροπής των Special Olympics Hellas και επίτιμο μέλος της Διεθνούς Ένωσης Φίλων της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας.
Έγραψε, τέλος, τα βιβλία «Προσεγγίζοντας τη γυναικεία ταυτότητα: Αναζητήσεις στη Μινωική Κοινωνία» (2010) και «Από μητέρα σε μητέρα» (1998).
Η Μαριάννα Βαρδινογιάννη έφυγε από τη ζωή με το μότο: «Το χτίσιμο ενός κόσμου όπου όλοι οι άνθρωποι θα μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη και ισότητα είναι ευθύνη όλων μας».
