Τριάντα χρόνια και σχεδόν δύο μήνες έχουν περάσει από την πρώτη συναυλία / εμφάνιση των αμερικανών Guns N’ Roses στην Αθήνα. Ολυμπιακό Στάδιο στις 24 Μάϊου 1993, Ολυμπιακό Στάδιο στις 22 Ιουλίου 2023. Τότε την βραδιά εκείνη τα πράγματα ήταν περισσότερο άγρια. ΟΙ GNR, εμφανίσθηκαν στη σκηνή με δύο ώρες καθυστέρηση, ο κόσμος αδημονούσε, εκατοντάδες μπουκάλια έπεσαν στη σκηνή και εκεί που η κατάσταση ήθελε ένα κλικ για να ξεφύγει, ανέβηκαν στη σκηνή ο Axl, ο Slash και τα υπόλοιπα καλόπαιδα και όλα πήρα τον (σωστό) δρόμο τους.
To βράδυ του Σαββάτου (22/7/2023) όλα ακολούθησαν τον δρόμο τους. Από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό. Επαγγελματικά, όμορφα και ωραία. Και οι 40.000 και πλέον θεατές που βρέθηκαν είτε στην arena είτε στις κερκίδες του ΟΑΚΑ απόλαυσαν για τρεις ώρες τους ήρωες τους, τραγούδησαν μαζί τους, χοροπήδησαν με τη ψυχή τους, ίδρωσαν και τραγούδησαν όλοι μαζί το «happy birthday to Slash», αφού ο Axl Rose ενημέρωσε το κοινό ότι στις 23 Ιουλίου είναι τα γενέθλιά του. (σ.σ. έκλεισε αισίως τα 58του χρόνια).
Οι Guns N’ Roses αν και εξηντάρηδες πια, άντεξαν τρεις ώρες πάνω στη σκηνή, έβγαλαν πάθος και ενέργεια την οποία σαφώς μετέδωσαν στους χιλιάδες θεατές που αψήφησαν τον καύσωνα για να δουν τα ινδάλματά τους, οι παλαιότεροι θυμήθηκαν την χαμένη τους νιότη, οι νεότεροι πέρασαν καλά, τα χαμόγελα περίσσεψαν και ο καύσωνας για κάποιες ώρες ξεχάστηκε.
Μπορεί η φωνή του Axl Rose να μην είναι στα καλύτερά της, διατηρεί ωστόσο όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά του αεικίνητου ροκ σταρ. Οργωσε τη σκηνή, σαν 15χρονος, πηγαίνοντας από την μια άκρη στην άλλη, άλλαξε έξι μπλουζάκια λόγω ζέστης και όποτε έβρισκε ευκαιρία ρώταγε το κοινό αν αντέχει. Και εκείνο τον αποθέωνε και συνέχισε να αντέχει. Είτε ήταν 30άρηδες είτε ήταν 50άρηδες.
Για να αντέξει όμως το κοινό είχε ανάγκη και τα κατάλληλα υλικά. Και οι GNR τα είχαν σε υπερθετικό βαθμό : «It’s So Easy», «Welcome To The Jungle», «Sweet Child O’ Mine», «November Rain», «Chinese Democracy» «Knockin’ on Heaven’s Door» του Μπομπ Ντύλαν, «Civil War» που συνοδευόταν από τα χρώματα της ουκρανικής σημαίας. Αποχαιρέτησαν δε το ελληνικό κοινό με το «Paradise City», εξαντλώντας και τους πιο αεικίνητους θεατές. Το headbanging ήταν ασταμάτητο.
Σε αυτή την τρίωρη συναυλία – τεστ αντοχής τόσο για τους μουσικούς όσο και τους θεατές θα ήταν άδικο να μην σταθούμε στην εμβληματική φυσιογνωμία που ακούει στο όνομα Saul Hudson. O βασιλιάς των riff, Slash, που το περιδικό Time τον συμπεριέλαβε ως επιλαχόντα στον κατάλογο «The 10 Best Electric Guitar Players» το 2009, ενώ το Guitar World βαθμολόγησε το solo του στο November Rain στη 6η θέση στον κατάλογο «The 100 Greatest Guitar Solos» το 2008, και το Total Guitar βαθμολόγησε το riff του στο Sweet Child o’ Mine στη πρώτη θέση στον κατάλογο «The 100 Greatest Riffs» το 2004, έκανε ότι ήταν δυνατόν για να επιβεβαιώσει τους παραπάνω τιμητικούς τίτλους. Aλλαζε τις κιθάρες όπως ο Axl τα t shirts και απέδειξε ότι αν δεν ήταν αυτός, η βραδιά του Σαββάτου, δεν θα πέρναγε στην συναυλιακή ιστορία της Ελλάδας.
