Κάποιοι χαίρονταν που και πάλι, μετά από καιρό, έβλεπαν ο ένας τον άλλο, όμως η ματιά τους δήλωνε απέραντη θλίψη, σαν να κοίταζαν όλοι, με απορία, το κενό. Θα μπορούσαν όμως τα πράγματα να είναι διαφορετικά; Η συγκέντρωση την περασμένη Τετάρτη το μεσημέρι στην αίθουσα εκδηλώσεων «Γεώργιος Καράντζας» στον πρώτο όροφο των γραφείων της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών στην οδό Ακαδημίας, ήταν για ένα τελευταίο αποχαιρετισμό, κυρίως συναδέλφων, προς την δημοσιογράφο Ισμα Μ. Τουλάτου που εντελώς ξαφνικά, τόσο νέα, έφυγε πριν από λίγο καιρό από αυτόν τον κόσμο.
Για να παρατηρώ καλύτερα τον χώρο της αναβαθμισμένης αίθουσας που χωρίς να είναι εντελώς γεμάτος είχε αρκετό κόσμο, κάθισα πίσω – πίσω, σχεδόν δίπλα στην Ελένη Βουλτσίδου που είχε τον ρόλο της συντονίστριας αυτής της λιτής μα ουσιαστικής εκδήλωσης την οποία με τόση αγάπη και τόσο βουβό πόνο είχε οργανώσει. Είδα αρκετούς συναδέλφους που είχαν περάσει χρόνια πολλά μαζί με την Ισμα Τουλάτου, στους χώρους διαφόρων κτιρίων, κάποιοι στον ίδιο όροφο, ακόμα και στην ίδια αίθουσα. Νυν και πρώην συνάδελφοι από το ίδιο τμήμα, το Πολιτιστικό αλλά και από άλλα. Ανθρωποι που είχαν άμεση ή έμμεση επαφή με την θανούσα. Και την εκτιμούσαν.
Οι κ.κ. Γιάννης Πρετεντέρης, Δημήτρης Χόνδρος, Αρης Ραβανός, Μυρτώ Λοβέρδου, Μάρνυ Παπαματθαίου, Νίκος Χασαπόπουλος, Γιάννης Καλογιάννης, Ελενα Φυτανίδου, Νίκος Μπακουνάκης, Λένα Παπαδημητρίου, Ζώης Τσώλης, Γιάννης Βασταρδής, Ελευθερία Κόλλια, Παναγιώτα Μπίτσικα ήταν εκεί • αναπόφευκτα μου διαφεύγουν κάποιοι. Είδα και την φίλη της, την συνάδελφο Μαρία Παπαδή με την οποία θυμάμαι την Ισμα να περνά αμέτρητες ώρες στο τηλέφωνο διασταυρώνοντας ειδήσεις. Όλα αυτά τα πρόσωπα, εκείνη την συγκεκριμένη στιγμή, έφερναν διάφορες αναμνήσεις στο μυαλό μου στις οποίες «πρωταγωνίστρια» ήταν η Ισμα Μ. Τουλάτου. Λίγα δάκρυα στα μάτια ήταν αναπόφευκτα. Μια «κλεφτή» ματιά στον επίσης παρόντα, αδελφό της θανούσης έκανε τα πράγματα χειρότερα.
Η εισαγωγή της εκδήλωσης έγινε με μουσικούς τόνους, την πιανίστρια Νεφέλη Μούσουρα πάνω από τα πλήκτρα ενός πιάνου στο φουαγιέ. Σύντομα κομμάτια, δεν θυμάμαι ποια ήταν αλλά ήταν αντιπροσωπευτικά για την περίσταση.
Μίλησαν πέντε άνθρωποι μαζί με την συνάδελφο Μαρία Αντωνιάδου, πρόεδρο του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ. Η συνάδελφος Δήμητρα Κρουστάλλη αναφέρθηκε στην προσωπική φίλη της, την «Ισμα της» οπότε τα σχόλια περιττεύουν. Την αγαπούσε πολύ και το κόμπιασμα στον λόγο της έλεγε τα πάντα για την βαθύτατη συγκίνησή της.
Η μουσική επιμελήτρια και θεατρολόγος Ελισάβετ Παπαγεωργίου μίλησε για την επαγγελματική ακεραιότητα της δημοσιογράφου. Μότο της, «άλλο φιλία άλλο δουλειά». Ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών Λουκάς Καρυτινός μίλησε για την οραματίστρια Ισμα Τουλάτου αλλά και για το πάθος της για την κλασική μουσική. Ο ζωγράφος σκηνογράφος και ενδυματολόγος Γιάννης Μετζικώφ μίλησε για το αγαπημένο πρότζεκτ που ανέκαθεν την απασχολούσε, έναν συνδυασμό όπερας – μόδας. Πάνω σε αυτή την ιδέα ήταν φτιαγμένο και το ολιγόλεπτο βίντεο που προβλήθηκε εις μνήμη της.
Και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε η εκδήλωση. Ο μπουφές περίμενε στην έξοδο αλλά αμφίβολο το αν κάποιος είχε όρεξη. Το πρόσωπο της Ισμας Μ. Τουλάτου στην ασπρόμαυρη εικόνα που βρισκόταν στο κέντρο του πάνελ της αίθουσας «Γεώργιος Καραντζας», μας ακολουθούσε ακόμη.
