Βαθμολογία
5: εξαιρετική
4: πολύ καλή
3: καλή
2: ενδιαφέρουσα
1: μέτρια
0: απαράδεκτη
«Barbie» (ΗΠΑ, 2023)
Σκηνοθετημένη (φυσικά) από γυναίκα, την Γκρέτα Γκέργουιγκ (Μικρές κυρίες), η ταινία δεν είναι ακριβώς το ροζ παραμυθάκι που ίσως να περιμένουν όσοι μεγάλωσαν με τις Μπάρμπι αλλά μια πάρα πολύ λοξή… ροζ ματιά πάνω στον «κόσμο» της Μπάρμπι. Γεμάτη σινεφιλικές αναφορές (π.χ. στο «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ), σκηνικά που θυμίζουν κάτι ανάμεσα σε «Ψαλιδοχέρη» και ταινία του Γουές Άντερσον (θεωρώ ότι η σκηνογραφία έχει την υποψηφιότητα του Οσκαρ στο τσεπάκι), τσαχπίνικο χιούμορ, καθώς επίσης ψυχαναλυτικές και κοινωνικοπολιτικές διαστάσεις.
Αν δεν «βάραινε» σε κάποια σημεία, παίρνοντας τον εαυτό της μια ιδέα παραπάνω στα σοβαρά από όσο ίσως χρειαζόταν, θα ήταν σίγουρα μια αξέχαστη ταινία χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν παύει να είναι μια πολύ παράξενη κινηματογραφική εμπειρία. Η Μάργκοτ Ρόμπι για μια ακόμη φορά βρίσκεται πλήρως μέσα στον ρόλο που υποδύεται, της ξανθιάς κούκλας σε κατάθλιψη που θα φύγει από τον κόσμο της Μπάρμπι για να «μπει» στον πραγματικό και να μάθει τι της έχει συμβεί και έχει χάσει την πλαστικότητά της.
Μαζί της ο Κεν (η επιλογή του Ράιαν Γκόσλινγκ δεν ήταν η καλύτερη), ο χαζός κούκλος που στην ουσία δεν υφίσταται χωρίς την Μπάρμπι και που στον πραγματικό κόσμο θα δει ότι οι άντρες όχι μόνο έχουν δικαιώματα αλλά και την εξουσία που ο ίδιος δεν είχε ποτέ στον κόσμο της Μπάρμπι. Όλα αυτά σε μια παρδαλή, παιχνιδιάρικη ατμόσφαιρα όπου όμως ιδιαίτερα ενδιαφέρον έχει και το πως η ταινία αναφέρεται στην χειραγώγηση του εμπορικού κοινού από τις μεγάλες εταιρίες οι οποίες κατασκευάζουν προϊόντα ψυχαγωγίας, προκαλώντας ακόμα και εμφυλίους στην αγορά. Και εδώ, σε έναν ρόλο μικρό αλλά πολύ χαρακτηριστικό, ο κωμικός ηθοποιός Γουίλ Φερέλ κλέβει την παράσταση παίζοντας τον αδίστακτο αλλά με καρδιά παιδιού ιδιοκτήτη της εταιρίας παραγωγής των κουκλών.
Βαθμολογία: 2
ΑΘΗΝΑ: VILLAGE MALL ΜΑΡΟΥΣΙ – VILLAGE ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ – GROUPER ESCAPE ΙΛΙΟΝ – TOWN CINEMAS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΣΙΝΕ ΘΗΣΕΙΟΝ – ΡΙΒΙΕΡΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ – ΑΕΛΛΩ – ΑΤΙΚΟΝ ΑΛΣΟΣ ΓΑΛΑΤΣΙ – ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΑ – ΑΙΓΛΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΦΟΙΒΟΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ – ΡΙΑ ΒΑΡΚΙΖΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: VILLAGE – CINEMA ONE κ.α.
«Ζαν Ντι Μπαρί, Η ερωμένη του Βασιλιά» (Jeanne du Barry», Γαλλία, 2023)
Γυναίκα όμως βρίσκεται σε πρώτο πλάνο και στην τελευταία ταινία της Μαϊουέν, στην οποία η ίδια υποδύεται την ηρωίδα του τίτλου: μια ατίθαση, αποφασιστική αλλά και ταλαιπωρημένη γυναίκα στην Γαλλία του 18ου αιώνα, αποφασισμένη να χρησιμοποιήσει το ταμπεραμέντο και την ομορφιά της για να ξεφύγει από την αφάνεια και να ανέβει τα σκαλοπάτια της εξουσίας. Θέτοντας σε λειτουργία κάθε κόλπο που μπορεί να στροβιλίζει μέσα στο μυαλό μιας ελκυστικής και συγχρόνως καπάτσας γυναίκας, η Ζαν Βομπερνιέ, πρόσωπο υπαρκτό, κατάφερε εν τέλει να κερδίσει την καρδιά ενός Βασιλιά της Γαλλίας, του Λουδοβίκου 15ου και να μπει στο παλάτι, το οποίο με την «αναρχική» στάση της αναστάτωσε.
Σε μια εποχή όπου η γυναίκα έχει πάρει τα πάνω της στον κινηματογράφο, στόχος της Μαϊουέν είναι ένας: να προβάλει με όσο πιο ζωηρά χρώματα μπορεί τον δυναμικό χαρακτήρα αυτής της ιδιαίτερης γυναικείας προσωπικότητας, η οποία δεν καταλάβαινε τίποτα από πρωτόκολλα και τύπους προκειμένου να πετύχει τον στόχο της. Οση ταπείνωση η Ζαν θα υποστεί στην αρχή (π.χ. την εξετάζουν για να δουν αν είναι σεξουαλικά υγιής, άρα αντάξια του Βασιλιά), τόση εκδίκηση θα πάρει μετά, δίπλα σε έναν Βασιλιά που έβλεπε πάνω της κάτι το ανεξήγητα ξεχωριστό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είχε και άλλες γυναίκες γύρω του προκαλώντας την ζήλεια στην Ζαν.
Η Μαϊουέν διαχειρίζεται τον ρόλο της σαν να είναι η αρχι- groupie του ροκ σταρ Βασιλιά μέσα στο παλάτι και αυτό από μόνο του προκαλεί το ενδιαφέρον σε μια ταινία γεμάτη πανάκριβα κοστούμια, έντονο μακιγιάζ και τον Τζόνι Ντεπ να κάνει προπόνηση στα γαλλικά του αν και μιλώντας ελάχιστα. Επίσης, σε ένα δεύτερο επίπεδο βλέπεις στην ταινία μια υπόγεια σύνδεση με την πολιτική επικαιρότητα των καιρών μας, το απέραντο χάσμα ανάμεσα στις τάξεις των φτωχών και των πλουσίων. Χωρίς να αποτελεί κάτι πραγματικά ξεχωριστό, η «Ζαν Ντι Μπαρί, Η ερωμένη του Βασιλιά» υπηρετεί με στυλ, όρεξη μα και μια ανατρεπτική διάθεση, το είδος της ταινίας περιόδου που εκπροσωπεί.
Βαθμολογία: 2 ½
ΑΘΗΝΑ: VILLAGE ΡΕΝΤΗ – TOWN CINEMAS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΑΙΓΛΗ ΖΑΠΠΕΙΟΥ – ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ – ΛΙΛΑ – ΦΙΛΟΘΕΗ – ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ – ΑΛΟΜΑ – ΑΚΤΗ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΕΛΛΗΝΙΣ
«Η ρίζα του κακού» (L’origin du mal, Γαλλία, 2022)
Το δαιμόνιο γυναικείο μυαλό είναι κυρίαρχο και στην τρίτη νέα ταινία αυτής της εβδομάδας, την «Ρίζα του κακού», ένα διαστροφικό οικογενειακό θρίλερ, με τόνους μυστηρίου Αγκάθα Κρίστι και μια γερή σεναριακή ανατροπή που ξαφνιάζει. Η Λορ Καλαμί, η οποία τώρα τελευταία βρίσκεται διαρκώς μπροστά μας, πρωταγωνιστεί στον ρόλο μιας άπορης γυναίκας που θα βρεθεί στο σπίτι του βιολογικού πατέρα της (Ζακ Βεμπέρ) και αντιμέτωπη τόσο με τον ίδιο όσο και με τα υπόλοιπα μέλη μιας οικογένειας που συναντά για πρώτη φορά. Τι ακριβώς γυρεύει αυτή η ήπια γυναίκα μέσα σε ένα τόσο τοξικό και γεμάτο κακία περιβάλλον;
Ολοι δείχνουν να κρύβουν κάτι αλλά η αλήθεια βρίσκεται καλά καταχωνιασμένη πίσω από τις παγίδες, τις τρικλοποδιές και τα ψέματα, χωμένα σε κάθε ρωγμή αυτού του το μολυσμένου πολυτελούς σπιτιού. Και ο σκηνοθέτης Σεμπαστιάν Μαρνιέ (δημιουργός ενός άλλου θαυμάσιου θρίλερ ονόματι «Το τελευταίο μάθημα») ζητά να δείξουμε υπομονή με στραμμένη την προσοχή μας στις λεπτομέρειες που όσο άνευ σημασίας δείχνουν, τόσο μεγάλης σημασίας είναι.
Ταινία – παιχνίδι μυαλού πάνω από όλα με κυρίαρχο παίκτη σαφώς τον σκηνοθέτη που κινεί πολύ προσεκτικά τα πιόνια στην σκακιέρα του προκειμένου να «βγάλει» ένα τουλάχιστον αξιοπρεπές αποτέλεσμα μέσα από ένα έργο που στην πραγματικότητα δύσκολα ταξινομείται σε κάποιο συγκεκριμένο είδος.
Βαθμολογία: 2 ½
ΑΘΗΝΑ: ΑΘΗΝΑΙΑ – ΑΛΕΚΑ – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΔΑΦΝΗ – ΚΑΡΜΕΝ – ΛΑΟΥΡΑ – ΟΡΦΕΑΣ ΣΑΡΩΝΙΔΑ – ΣΤΕΛΛΑ κ.α ΘΕΣ/ΚΗ: ΑΛΕΞ
Προβάλλεται επίσης το θρίλερ του Σάμιουελ Μποντίν «Ακου τη μαμά» (Cobweb, ΗΠΑ, 2023) του στο οποίο ένας 8χρονος (Γούντι Νόρμαν) ερευνώντας την προέλευση ενός διαρκούς χτυπήματος μέσα από ένα τοίχο αρχίζει να πιστεύει ότι οι γονείς του (Λίζι Κάπλαν ,Αντονι Σταρ) κρύβουν επικίνδυνα μυστικά.
ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ
«Η περιπέτεια» («L’ Avventura», Ιταλία, 1960) του Μικελάντζελο Αντονιόνι.
Kατά την διάρκεια του ταξιδιού με σκάφος μιας παρέας στα ιταλικά νησιά, η ιδιοκτήτρια του σκάφους ανεξήγητα εξαφανίζεται σε ένα ερημονήσι. Αυτή η εξαφάνιση (που θα γίνει στην μέση περίπου της ταινίας) δημιουργεί εξωτερικές και εσωτερικές μετατοπίσεις με το αναπάντεχο κενό να ανοίγει την πόρτα της αλλοτρίωσης και της αποξένωσης. Η αναζήτηση της εξαφανισμένης Λέα Μασάρι νομίζεις ότι θα φέρει κοντά τον Γκαμπριέλε Φερτσετι και την Μόνικα Βίτι που προσπαθούν να βρουν, όμως τελικά θα συμβεί ακριβώς το αντίθετο * θα τους απομακρύνει. Ο Αντονιόνι υφαίνει το άφθαρτο στον χρόνο υπαρξιακό δράμα με πανέμορφες ασπρόμαυρες εικόνες φυσικών χώρων: Βίλα Παλαγκόνια στην Μπαγκερία κοντά στο Παλέρμο, Βίλα Νισκέμι, επίσης κοντά στο Παλέρμο κατοικία της πριγκίπισσας Λαμπεντούσα (που στην ταινία υποδύεται επίσης μια πριγκίπισσα), το τούνελ της Σάντα Παναγία, βόρεια των Συρακουσών και βεβαίως την μπαρόκ πόλη Νότο που χτίστηκε τον 17ο αιώνα και σήμερα είναι μια πόλη – μουσείο που αξίζει να ανακαλύψει κανείς.
Βαθμολογία: 5
ΑΘΗΝΑ: ΒΟΞ – ΟΑΣΙΣ
«Μόνο αίμα» (Blood simple, ΗΠΑ, 1984) του Τζόελ Κόεν
Ενας απατημένος σύζυγος (Νταν Χεντάγια) αναθέτει τη δολοφονία της γυναίκας και του εραστή της (Φράνσες Μακ Ντόρμαντ, Τζον Γκετζ) σ’ έναν διεφθαρμένο ντετέκτιβ (Μ. Έμετ Γουόλς), ο οποίος φαίνεται αποφασισμένος να κερδίσει περισσότερα… Το εξαιρετικό ντεμπούτο στην ταινία μεγάλου μήκους των αδελφών Τζόελ και Ίθαν Κόεν, το οποίο σηματοδοτεί και τη γέννηση του απολύτως δικού τους σινεμά. Ο πρώτος σκηνοθετεί, ο δεύτερος κάνει την παραγωγή και οι δύο γράφουν. Εδώ, η μυθολογία του νουάρ, που θα τους απασχολήσει και σε πολλές μελλοντικές ταινίες τους (Το πέρασμα του Μίλερ, Μπάρτον Φινκ, Ο μεγάλος Λεμπόφσκι), βρίσκει τους ιδανικούς συνεχιστές της. Το «Μόνο αίμα» έχει κάτι από τη νοσηρή ατμόσφαιρα των σελίδων του Τζέιμς Κέιν (Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές) και των εικόνων πολλών κλασικών ταινιών του είδους (όπως το «Με διπλή ταυτότητα» του Μπίλι Γουάιλντερ). Η βία βέβαια, εδώ γίνεται ακόμα σκληρότερη και το αίμα βρίσκει με μεγαλύτερη ευκολία τρύπες για να ξεφύγει. Διότι ο κινηματογράφος στην εποχή της ταινίας άλλαζε και οι Κόεν, ήταν εκεί την κατάλληλη στιγμή για να παίξουν το ίδιο παιχνίδι μέσα από νέους κανόνες. Τους δικούς τους. Προσέξτε επίσης τις θαυμάσιες country νότες του Κάρτερ Μπάργουελ που θα συνεργαζόταν ξανά με τους Κόεν.
Βαθμολογία: 4
ΑΘΗΝΑ: ΕΚΡΑΝ – ΖΕΦΥΡΟΣ – ΑΜΙΚΟ κ.α.
«Ξαναπαντρεύομαι την γυναίκα μου» (His girl Friday, ΗΠΑ, 1940) του Χάουαρντ Χοκς
Γνωστή και ως «Η πρώτη σελίδα» ή «Το κορίτσι της Παρασκευής», αυτή η σκρούμπολ κωμωδία είναι η καλύτερη των πολλών κινηματογραφικών διασκευών της θεατρικής επιτυχίας «Η πρώτη σελίδα» των Μπεν Χεκτ – Τσαρλς Μακ Αρθουρ. Εδώ, ένας αδίστακτος αλλά αγαπησιάρης αρχισυντάκτης εφημερίδας (Κάρι Γκραντ), είναι αποφασισμένος να μην επιτρέψει στη σταρ ρεπόρτερ του (Ρόζαλιντ Ράσελ) να παραιτηθεί για χάρη του επικείμενου γάμου της με ένα πλουσιόπαιδο (Ραλφ Μπέλαμι). Βεβαίως, το παιχνίδι του έρωτα αγγίζει τον ίδιο και για να γίνουν τα πράγματα ακόμα πιο περίπλοκα (και ευχάριστα), ο αρχισυντάκτης είναι …πρώην σύζυγος της ρεπόρτερ! Κεφάτη, με πανέξυπνους, ευφυείς σε ορισμένες σκηνές διαλόγους και με έναν αέρα που σου δημιουργεί την αίσθηση ότι παρακολουθείς κάτι πολύ σημαντικό, την ώρα που η ιστορία είναι απλώς αστεία. Χιλιοπαιγμένη στο παρελθόν στην τηλεόραση, αξίζει να την ανακαλύψει κανείς και στην αίθουσα.
Βαθμολογία: 3 ½
ΑΘΗΝΑ: ΑΤΕΝΕ
