Συνηθίζεται στη χώρα μας να αποδίδονται εύκολα ευθύνες και γρήγορα να δικάζονται και να καταδικάζονται εκείνοι που υποδεικνύονται ως υπεύθυνοι.
Πρόκειται για ένα σύστημα δικαιοσύνης που πολύ απέχει από τις αρχές του κράτους δικαίου. Διακρίνεται όμως για την ταχύτητά του, τη λάμψη του και την ικανή στελέχωσή του – τα «κατηγορώ» εκτοξεύονται συνήθως υπό το φως το προβολέων και από πρόσωπα που εμφανίζονται εντυπωσιακά πρόθυμα να αναλάβουν συγχρόνως τον ρόλο του ειδικού και του εισαγγελέα μοιράζοντας καταδίκες ως αποκλειστικοί αντιπρόσωποι της «συνείδησης του κόσμου».
Τα λαϊκά δικαστήρια και η γραφικότητα ωστόσο είναι το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα όταν βρίσκεται αντιμέτωπη με καταστάσεις που απαιτούν σύνεση και σοβαρότητα.
Με άλλα λόγια, η απόδοση ευθυνών είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσει κανείς σε εκείνους που ξεκινούν τη μέρα τους ως επιδημιολόγοι που ξέρουν από εμβόλια και την κλείνουν ως μετεωρολόγοι με ειδίκευση στα εκχιονιστικά τον χειμώνα και τα καναντέρ το καλοκαίρι.
Και είναι επειδή έτσι συντηρείται μια εύφλεκτη ύλη όπως αυτή που περίμενε τις υψηλές θερμοκρασίες και τους δυνατούς ανέμους όχι μόνο για να μετατραπεί σε προσάναμμα αλλά και σε ένα μπαλάκι που πετούν οι αρμόδιοι ο ένας στον άλλον ως προς τις ευθύνες τους.
Μπορεί τα λαϊκά δικαστήρια και το μπαλάκι των ευθυνών να αποτελούν εθνικό σπορ. Οπωσδήποτε όμως δεν συνιστούν εθνικό σχέδιο.
