Η δήλωση του Πρωθυπουργού από τις Βρυξέλλες πως «φωτιές είχαμε και θα έχουμε» περιγράφει μια πραγματικότητα, η οποία δεν αφορά μόνο τη χώρα μας.
Πυρκαγιές εκδηλώνονται πλέον από τη λεκάνη της Μεσογείου έως τα σκανδιναβικά δάση και τις δυτικές ακτές των Ηνωμένων Πολιτειών.
Αφορά δηλαδή ολόκληρο το βόρειο ημισφαίριο, ενώ ως βασική αιτία υποδεικνύεται η κλιματική αλλαγή.
Με άλλα λόγια, αφήσαμε το κακό να μπει.
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να αφεθούμε και στη μοίρα μας.
Καθώς δε συντρέχουν και άλλοι παράγοντες, όπως ο δόλος των εμπρηστών ή η αμέλεια των αρμόδιων, είναι σαφές πως πολλά μπορούν να γίνουν, πέρα από τον τομέα της πυρόσβεσης, και σε εκείνον της πρόληψης.
Στην ουσία πρόκειται για ένα σχέδιο άμυνας, στην εκτέλεση του οποίου δεν περισσεύει κανείς.
Οι πολίτες και οι κοινοτικοί φορείς. Η τοπική αυτοδιοίκηση και οι κρατικές υπηρεσίες.
Όπως δεν είναι δουλειά των πολιτών να σβήνουν φωτιές με πτητικά μέσα, έτσι δεν είναι και δουλειά των κρατικών υπηρεσιών να καθαρίζουν χωράφια, δρομάκια και αυλές από προσανάμματα παρατημένα στην τύχη τους.
Είναι από την εκτέλεση του σχεδίου άμυνας εξάλλου που θα κριθεί και το μέγεθος της καταστροφής.
Δεν έχουμε λοιπόν παρά να επιλέξουμε ανάμεσα στη μοιρολατρία και τη δράση.
