Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς, κι αν εξαιρέσει τις υψηλές θερμοκρασίες του περιβάλλοντος, πως η κυβέρνηση ξεκινάει τη δεύτερη θητεία της με ένα χαλαρό και άνετο καλοκαίρι.
Η κατάσταση στο εξωτερικό μέτωπο δεν θυμίζει σε τίποτε εκείνες τις περιόδους έντασης που μετέτρεπαν το Αιγαίο από δημοφιλή τουριστικό προορισμό σε πιθανή εστία ενός θερμού επεισοδίου.
Στο εσωτερικό μέτωπο, τα μείζονα κόμματα της αντιπολίτευσης αναζητούν είτε τη νέα τους ηγεσία είτε τον βηματισμό τους.
Διαμορφώνεται έτσι για την κυβέρνηση ένα ευνοϊκό περιβάλλον. Όχι όμως για να αφεθεί στη θερινή ραστώνη, αλλά για να διαχειριστεί χωρίς την πίεση του πολιτικού υδράργυρου τα πλείστα όσα προβλήματα της καθημερινότητας, η οποία αποτελεί από μόνη της ένα απαιτητικό μέτωπο.
Είναι ο ίδιος ο καύσωνας εξάλλου που υπενθυμίζει πως κάθε δοκιμασία για την κοινωνία συνιστά δοκιμασία και για τον κρατικό μηχανισμό.
Υπενθυμίζει ακόμη πως έκτακτες καταστάσεις μπορεί να προκύψουν ανά πάσα στιγμή και πως ένα κράτος κρίνεται ακριβώς για την ετοιμότητά του στη διαχείρισή τους.
Μπορεί λοιπόν η κυβέρνηση να βρίσκεται πολύ μακριά από το σημείο που θα προσφέρει το βασίλειό της, ή απλώς θα ροκανίζει το πολιτικό της κεφάλαιο, για ένα, δυο και έξι άλογα.
Η θερινή ραστώνη όμως είναι μια παγίδα στην οποία μπορεί να πέσει ανά πάσα στιγμή.
Είτε επειδή θα αισθανθεί πως είναι καβάλα στ’ άλογο. Είτε επειδή θα αφεθεί στην αμεριμνησία του πεζού στον καλοκαιρινό του περίπατο.
