Βαθμολογία
5: εξαιρετική
4: πολύ καλή
3: καλή
2: ενδιαφέρουσα
1: μέτρια
0: απαράδεκτη
***
«Επικίνδυνη αποστολή: Θανάσιμη εκδίκηση Μέρος πρώτο»
(Mission:Impossible – Dead reckoning Part One, ΗΠΑ, 2023)
«Ο κόσμος αλλάζει. Η αλήθεια χάνεται. Ο πόλεμος έρχεται.» Οι τρεις αυτές φράσεις ακούγονται κάποια στιγμή κατά την διάρκεια της ταινίας του Κρίστοφερ Μακ Κουόρι, της έβδομης μιας σειράς ταινιών που ξεκίνησε το 1996 με την ταινία του Μπράιαν Ντε Πάλμα και όπως βλέπουμε συνεχίζεται ακόμα, λόγω της τεράστιας επιτυχίας όλων όσες ακολούθησαν. Οι φράσεις όμως, παράλληλα επισφραγίζουν και την σχετική αοριστία που αφορά το πρόσωπο του εχθρού, φαινόμενο της κοινωνίας των καιρών μας, την οποία έχουμε επίσης συνηθίσει να χαρακτηρίζουμε «απρόσωπη».
Το όνομα του εχθρού είναι «Οντότητα» και το κλειδί για την λύση του προβλήματος είναι στην κυριολεξία ένα… κλειδί, ή μάλλον δυο κλειδιά που αν ενωθούν θα μπορέσουν να ανοίξουν το κουτί της Πανδώρας και να δώσουν στον κάτοχό τους την απόλυτη εξουσία. Αόριστο ακούγεται και αυτό, όμως ο πράκτορας Ιθαν Χαντ της IMF, της ομάδας που αναλαμβάνει να δίνει λύσεις στα φαινομενικά αδιέξοδα των απειλών που αντιμετωπίζει ο πλανήτης, είναι πάρα πολύ συγκεκριμένος. Παραμένει ο ίδιος σε συμπεριφορά, χιούμορ, ικανότητες, ακόμα και στο πρόσωπο, αφού ο Τομ Κρουζ που τον υποδύεται στο 2023 μοιάζει πραγματικά με τον Τομ Κρουζ του 1996 όταν ο ηθοποιός ανέλαβε για πρώτη φορά τον ρόλο.
Από την άλλη πλευρά, μπορεί η τεχνολογία να έχει εξελιχθεί σε βαθμό εξωφρενικό συγκρινόμενη με τις παλαιότερες εποχές, όμως ο Χαντ όσο ίδιος και αν παραμένει σαν χαρακτήρας εξελίχθηκε μαζί της και δείχνει έτοιμος να την ξεπεράσει. Επομένως ο θεατής γνωρίζει εκ των προτέρων ότι ακόμα και το πιο αδιανόητα δύσκολο εμπόδιο που ο Χαντ θα πρέπει να αντιμετωπίσει, όπως για παράδειγμα να ξεφύγει από ένα βουνό στην κορυφή του οποίου βρίσκεται με την μοτοσικλέτα του, θα είναι για εκείνον παιχνιδάκι. Και όντως, αυτό ακριβώς συμβαίνει.
Ο κόπος που θα καταβάλει ο Χαντ για να αποκτήσει τα κλειδιά ξεπερνά κάθε προηγούμενο (αν και αυτό το λέμε σε κάθε νέα περιπέτειά του συγκρινόμενη με τις… προηγούμενες). Σκηνές που κόβουν την ανάσα όπως η προσπάθεια του Χαντ να σωθεί ενώ ένα τρένο γκρεμίζεται βαγόνι με το βαγόνι από μια γέφυρα που εξερράγη, ή ένα (αναπόφευκτο) κυνηγητό αυτοκινήτων στη Ρώμη με τον Χαντ να οδηγεί ένα κίτρινο 500αράκι Φιατ δεμένος κιόλας με χειροπέδες με την Χέιλι Άτγουελ στην θέση του συνοδηγού.
Εφέ και κασκαντέρ είναι οι πραγματικοί σταρ αυτής της ταινίας, της οποίας η υπόθεση δύσκολα συνοψίζεται αλλά ποιος στ’ αλήθεια νοιάζεται για το τι συμβαίνει στις ταινίες αυτής της κινηματογραφικής «σειράς»; Σημασία έχει να σε καθηλώνουν και αυτό όντως συμβαίνει με τον πιο… καθηλωτικό τρόπο που μπορεί κανείς να φανταστεί σε μια ταινία που υπηρετεί 100 % το είδος της απολύτως ψυχαγωγικής περιπέτειας στο οποίο ανήκει. Και που παρά τα 163 λεπτά διάρκειάς της σε αφήνει σε εκκρεμότητα γιατί δεν είναι παρά μόνο το… πρώτο από τα δύο της μέρη.
Βαθμολογία: 3
(προβάλλεται σε παραπάνω από 150 αίθουσες της Ελλάδας)
***
«Ραμόνα»
(Ramona, Ισπανία 2022),
Οσο maximum και στην διαπασών είναι η ταινία «Επικίνδυνη αποστολή: Θανάσιμη εκδίκηση Μέρος πρώτο», τόσο minimal και σχεδόν αθόρυβη είναι η ισπανική ρομαντική κομεντί «Ραμόνα», ντεμπούτο στην μεγάλου μήκους παραγωγή της Αντρέα Μπάγκνι. Ο τίτλος είναι το όνομα μιας κοπέλας που έχει μετακομίσει στην Μαδρίτη αναζητώντας διαδρόμους για την έναρξη της ζωής της, την οποία θέλει να μοιράσει ανάμεσα στην υποκριτική και την μητρότητα. Η ανορθόδοξη γνωριμία της με έναν μεγαλύτερό της άντρα που όπως αποδεικνύεται θα είναι ο σκηνοθέτης της θα γίνει η βάση για την ανάπτυξη μιας τρυφερής, αστείας, ενίοτε κοινότοπης αλλά αγαπησιάρικα γυρισμένης, ασπρόμαυρης ταινίας που χωρίς να αποτελεί κάτι το αξέχαστο σε κερδίζει με την ειλικρίνεια, την θετική ενέργεια και τον αυθορμητισμό της, κυρίως σε ότι αφορά τους διαλόγους της (παίζουν: Λούρντες Χερνάντεζ, Μπρούνο Λάστρα κ.α.).
Βαθμολογία: 2
ΑΘΗΝΑ: ΠΑΝΑΘΝΝΑΙΑ – ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΚΑΡΜΕΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ – ΧΟΛΑΡΓΟΣ – ΦΛΕΡΥ κ.α.
***
«Δύο εισιτήρια για τις Κυκλάδες»
(Les Cyclades, Γαλλία /Ελλάδα/ Βέλγιο, 2022)
Το μενού συμπληρώνει αυτή η τουριστική ασημαντότητα στην οποία η Λορ Καλαμί και η Ολιβιά Κοτέ, κάποτε αχώριστες φίλες που όμως είχαν χαθεί επί χρόνια, λένε να τα ξαναβρούν σε φόντο ελληνικού καλοκαιριού. Σέλφι, ελληνική λαδερή κουζίνα, φωτεινός ήλιος, γαλάζια θάλασσα συνεννόηση με Ελληνες σε κακά αγγλικά • όποιο κλισέ σκεφτείτε, θα το βρείτε. Ο Μαρκ Φιτουσί σκηνοθετεί στον αυτόματο πιλότο ένα σενάριο που υπογράφει ο ίδιος, η Κριστίν Σκοτ Τόμας κάνει ένα πέρασμα συνδυάζοντας προφανώς τις διακοπές της, όλοι στην οθόνη δείχνουν να περνούν φανταστικά και εμείς περιμένουμε να περάσει η ώρα για να φύγουμε.
Βαθμολογία: 1 ½
Βαθμολογία: 1 ½
ΑΘΗΝΑ: ΣΤΕΛΛΑ – ΔΑΦΝΗ
***
Τέλος, προβάλλεται και το κινούμενο σχέδιο «Ρίκυ ο πελαργός και το μυστήριο του χαμένου θησαυρού» για το οποίο δεν υπήρξε καμία πληροφόρηση από την εταιρία διανομής του.
***
Επανεκδόσεις
«M. Ο δράκος του Ντίσελντορφ» (M, Γερμανία, 1931) του Φριτς Λανγκ. Στην Γερμανία λίγο από πριν την άνοδο του ναζισμού, ένας κατ’ εξακολούθηση δολοφόνος με το παρατσούκλι «Ο δράκος του Ντίσελντορφ» σκορπά τον τρόμο σκοτώνοντας ανυποψίαστους πολίτες… Αριστουργηματική ταινία του γερμανικού εξπρεσιονισμού, της οποίας οι συμβολικές προεκτάσεις εντάσσονται σε ένα καθαρά πολιτικό πλαίσιο, λόγος για τον οποίο το ναζιστικό κόμμα που είχε αρχίσει ήδη να τερατώνεται θορυβήθηκε. Μάλιστα, ο σκηνοθέτης Φριτς Λανγκ αναγκάστηκε να αλλάξει τον αρχικό τίτλο της ταινίας «Οι δολοφόνοι είναι ανάμεσά μας». Το εντυπωσιακό είναι ότι ο «δράκος» ,δηλαδή ένας εκπληκτικός Πίτερ Λόρε ,εμφανίζεται μετά το πρώτο μισό της ταινίας και αποδίδεται κατά τέτοιο τρόπο που ο θεατής ,τελικά, του παραχωρεί τον οίκτο. Την ταινία του Λανγκ ακολούθησε ένα απελπιστικά επιφανειακό αμερικανικό ριμέικ ,ενώ στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ο Κλοντ Σαμπρόλ γύρισε τον δικό του [Μ], αμυδρά βασισμένο στην ταινία του Λανγκ.
Βαθμολογία: 4 ½
ΑΘΗΝΑ: ΑΤΕΝΕ – ΟΑΣΙΣ
***
«Το καταραμένο σκιάχτρο» (The wicker man, Aγγλία, 1974) του Ρόμπιν Χάρντι. Προσπαθώντας να ανακαλύψει τα ίχνη ενός εξαφανισμένου κοριτσιού, ένας αστυνομικός (Εντουαρντ Γούντγουορντ) καταλήγει σε ένα χωριό απομακρυσμένο από τον υπόλοιπο κόσμο του οποίου οι κάτοικοι συμπεριφέρονται αλλόκοτα και κάνοντας φρικωδίες όπως η παγανιστική λατρεία και η ανθρώπινη θυσία. Ένα από τα πιο ατμοσφαιρικά βρετανικά φιλμ τρόμου της δεκαετίας του 1970, ανησυχητικό, φιλοσοφημένο και εμποτισμένο με μια πολυπλοκότητα στην ιστορία που σπανίως συναντάται στο είδος. Το ακολούθησε ένα εξίσου ενδιαφέρον αν και κατώτερο ριμέικ του Νιλ Λα Μπιούτ του οποίου η σεναριακή δομή παραμένει πάνω κάτω η ίδια αν και στην νέα εκδοχή η κοινότητα των παγανιστών είναι αποκλειστικά μητριαρχική σε αντίθεση με την πρωτότυπη που αξίζει να ανακαλύψετε στην μεγάλη οθόνη.
Βαθμολογία: 3 ½
ΑΘΗΝΑ: ΖΕΦΥΡΟΣ – ΑΜΙΚΟ
