Δεν είναι κρυφό ότι για το σύστημα των χολιγουντιανών στούντιο μοναδικός σκοπός ήταν – και παραμένει – το κέρδος. Όμως, ξεφυλλίζοντας το βιβλίο «Η Σκοτεινή Ιστορία του Χόλιγουντ» που κυκλοφορεί στις 16 Ιουλίου αποκλειστικά με «Το Βήμα της Κυριακής», αντιλαμβάνεται κανείς μέχρι που ήταν πραγματικά διατεθειμένοι να φτάσουν οι παραγωγοί, προκειμένου να μην δουν τα έσοδά τους να μειώνονται.
Διαβάστε το απόσπασμα:
Κατευνασμός της ναζιστικής Γερμανίας
Τα στουντιο έκαναν δουλειές με τον οποιονδήποτε, ακόμα και με τη ναζιστική Γερμανία, όπως αποκάλυψε ο Μπεν Έρβαντ το 2013 στο βιβλίο του Η Συνεργασία: Το σύμφωνο του Χόλιγουντ με τον Χίτλερ. Το 1933 ο σεναριογράφος Χέρμαν Τζ. Μάνκεγουιτς πρότεινε στο Χόλιγουντ ένα σενάριο για τις διώξεις των Εβραίων στη ναζιστική Γερμανία, αλλά δεν κατάφερε να βρει χρηματοδότηση. Ο Λούι Μπ. Μέιερ είπε σχετικά με την υπόθεση: «Έχουμε φοβερά έσοδα από τη Γερμανία… Κατά την άποψή μου, αυτή η ταινία δεν θα γυριστεί ποτέ». Το Χόλιγουντ δεν φοβόταν μόνο ότι κάποιες ταινίες δεν θα άρεσαν στη Γερμανία. Σύμφωνα με μια τροποποίηση που έγινε πριν το ναζιστικό καθεστώς στη νομοθεσία της Γερμανίας σχετικά με τον κινηματογράφο, αν ένα στούντιο κυκλοφορούσε μια αντιγερμανική ταινία, όλες οι ταινίες του ίδιου στούντιο κινδύνευαν να απαγορευτούν στη χώρα. Καθώς η ναζιστική κυβέρνηση υιοθετούσε όλο και πιο ακραίες μεθόδους, άρχισε να δίνει μεγάλη σημασία στη συγκεκριμένη τροποποίηση, ενώ παράλληλα τα στούντιο έδιναν μεγάλη σημασία στην αγορά της Γερμανίας.
Μια ευρύτερη συνέπεια αυτής της τροποποίησης ήταν ότι τα στούντιο συμβουλεύονταν τον Γκέορκ Γκίσλινγκ, τον γερμανό πρόξενο στο Λος Άντζελες από το 1933, ο οποίος ήταν μέλος του Ναζιστικού Κόμματος. Αυτός κατάρτιζε έναν κατάλογο με τις σκηνές που ήθελε να κοπούν από ένα έργο πριν δοθεί για διανομή. Αν ο Γκίσλινγκ πίστευε ότι μια ταινία ήταν επικριτική απέναντι στη σύγχρονη Γερμανία –αν, για παράδειγμα, αναφερόταν στον αντισημιτισμό ή στον μιλιταρισμό της χώρας– τα στούντιο συνήθως υπέκυπταν στις επιθυμίες του και έκοβαν τις σχετικές σκηνές. Για όσο διάστημα τα στούντιο ενδιαφέρονταν για την αγορά της Γερμανίας, ένα μέλος του Ναζιστικού Κόμματος στο Λος Άντζελες λογόκρινε τις ταινίες του Χόλιγουντ.
Πολλοί από τους επικεφαλής των στούντιο ήταν Εβραίοι, αλλά πρώτα και κύρια ήταν επιχειρηματίες και ήθελαν οι ταινίες τους να προβληθούν σε όσο το δυνατόν ευρύτερο κοινό. Ο επικεφαλής της Columbia Pictures, Χάρι Κον, είπε: «Στο στούντιό μας, οι μόνοι Εβραίοι που βάζουμε στις ταινίες παίζουν Ινδιάνους!» Επιπλέον, τα στούντιο δεν ενδιαφέρονταν για έργα με αναφορές σε αμφιλεγόμενα ζητήματα. Όπως είπε ο Χάρι Γουόρνερ: «Ας αφήσουμε καλύτερα τα μηνύματα για τις τηλεγραφικές εταιρείες». Όχι ότι οι μεγιστάνες δεν γνώριζαν τι πάει να πει αντισημιτισμός. Όταν οι Εβραίοι είχαν πρωτοπάει στο Λος Άντζελες, τους απαγόρευαν να γίνουν μέλη σε κοινωνικές λέσχες, οπότε κι αυτοί ίδρυσαν τη δική τους, τη Χίλκρεστ, και μάλιστα γέλασαν τελευταίοι γιατί το 1950 ανακαλύφθηκε πετρέλαιο κάτω από τα γήπεδα γκολφ της λέσχης. Επίσης, δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια: ο Καρλ Λέμλι, Εβραίος γερμανικής καταγωγής και επικεφαλής της Universal, βοήθησε σχεδόν 300 Γερμανοεβραίους να γλιτώσουν από τις διώξεις και να μεταβούν με ασφάλεια στην Αμερική.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1930, όταν η ναζιστική κυβέρνηση άρχισε να απαιτεί όλο και μεγαλύτερα ποσοστά από τις αμερικανικές ταινίες (ή απλώς απαγόρευε την προβολή τους), τα στούντιο του Χόλιγουντ άρχισαν να εγκαταλείπουν τη Γερμανία – δεν άξιζε πια τον κόπο. Η MGM και η Fox ήταν τα δύο τελευταία αμερικανικά στούντιο που εκδιώχθηκαν από τη Γερμανία το 1940, επειδή γύριζαν αντιναζιστικές ταινίες.
Η Σκοτεινή Ιστορία του Χόλιγουντ
Στις 16 Ιουλίου αποκλειστικά με «Το Βήμα της Κυριακής»
