Θα μπορούσαν να ονομαστούν και στιγμές Ισραήλ στην Ελλάδα, αυτές που περάσαμε τις τελευταίες ημέρες. Δεν ήταν μόνον η επίσκεψη του Ισραηλινού υπουργού Άμυνας Έλι Κοέν που επαναβεβαίωσε τις άριστες σχέσεις Αθηνών -Τελ Αβίβ, ήταν και η εντυπωσιακή επίσκεψη του αρχηγού της Πολεμικής Αεροπορίας του Ισραήλ πτεράρχου (Magor General) Tomer Bar. Γιατί ήταν εντυπωσιακή; Θα σας εξηγήσω: Ο Ισραηλινός πτέραρχος προσγειώθηκε στην στρατιωτική βάση της Ανδραβίδας με ένα λίαρ τζετ της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας. Την ώρα που το αεροπλάνο του τροχοδρομούσε στο αεροδρόμιο, δύο F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας απογειώνονταν από την Κρήτη με προορισμό την Ανδραβίδα. Για ποιο λόγο άραγε; Για να καλωσορίσουν τον Ισραηλινό με την πατροπαράδοτη ελληνική φιλοξενία που αυτή τη φορά προέβλεπε και μια πτήση-περιήγηση με ελληνικό F-16 στο FIR Αθηνών. Στο πρώτο F-16 (μονοθέσιο) πέταξε ο Α/ΓΕΑ αντιπτέραρχος (Ι) Θεμιστοκλής Μπουρολιάς και στο άλλο (διθέσιο) με Έλληνα πιλότο ο Ισραηλινός Α/ΓΕΑ.
***
Ποιοι και γιατί πολιόρκησαν το υπουργείο Εξωτερικών
Πάμε τώρα στην άλλη επίσκεψη Ισραηλινού. Ίσως οι περισσότεροι να μην το αντιλήφθηκαν αλλά υπήρχαν στιγμές που το πρωί της Πέμπτης το υπουργείο Εξωτερικών βρέθηκε πολιορκημένο από ισχυρές δυνάμεις της Αστυνομίας. Κανένας δεν μπορούσε να πλησιάσει το κτίριο, κανένας δεν μπορούσε να εισέλθει ούτε στο νεοκλασικό κτίριο (όπου βρίσκεται το υπουργικό γραφείο), αλλά ούτε και στο διπλανό πολυώροφο γυάλινο κτίριο (όπου στον 7ο όροφο βρίσκεται το εστιατόριο). Ο λόγος; Η επίσκεψη του Ισραηλινού υπουργού Εξωτερικών Έλι Κοέν που λόγω των πρόσφατων γεγονότων στο Ισραήλ, ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης ζήτησε ενισχυμένη προστασία από την Αστυνομία.. Άλλωστε το πρώτο θέμα που συζήτησαν οι δύο υπουργοί ήταν η τρομοκρατία, την οποία και καταδίκασαν.
***
Έλλειμμα αντιπολίτευσης και «κρυφτούλι» των άκρων
Σήμερα το βράδυ κορυφώνεται η τριήμερη διαδικασία συζήτησης επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης, η οποία και θα λάβει την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής. Το έλλειμα αντιπολίτευσης και το «κρυφτούλι» των άκρων ήταν εμφανές. Και μπορεί να μην σημειώθηκαν ακρότητες και προκλήσεις, όπως φοβόντουσαν κάποιοι, από την πλευρά των εθνικιστικών και υπερπατριωτικών μορφωμάτων, ωστόσο έχει πολύ δρόμο μπροστά της η οκτακομματική κοινοβουλευτική «Βαβέλ». Για αυτό ας κρατάμε μικρό καλάθι, αν και τα πρώτα δείγματα γραφής που έδειξαν Σπαρτιάτες και Νίκη, είναι ότι θα κινηθούν με μετρημένα βήματα, αποφεύγοντας την όξυνση και τις κραυγές. Ιδίως για τους Σπαρτιάτες, που τους βαραίνει η δημόσια στήριξη του έγκλειστου Κασιδιάρη, κατέστη φανερό το άγχος τους να αποδείξουν ότι δεν αποτελούν «Δούρειο Ίππο» του άλλοτε πρωτοπαλίκαρου του Μιχαλολιάκου. Εξ ου και οι διαβεβαιώσεις του Β. Στίγκα ότι είναι κάθετα αντίθετοι στο ναζισμό και το φασισμό και ότι είναι «αβάσιμη εικασία ότι καταφέραμε να μπούμε στην Βουλή επειδή είμαστε συνεχιστές άλλου κόμματος», υπονοώντας τους «Έλληνες» του Κασιδιάρη. Ας αφήσουμε όμως τον χρόνο να κυλήσει. Αργά ή γρήγορα θα αποσαφηνιστεί η (όποια) σχέση του μορφώματος με το «καύσιμο» (όπως έχει χαρακτηρίσει ο Στίγκας τον Κασιδιάρη).
***
Οι κινήσεις των επιδόξων διαδόχων του ΣΥΡΙΖΑ
Η απουσία του Αλέξη Τσίπρα από την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων απεικόνιζε σε συμβολικό επίπεδο την κατάσταση που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ –μια εικόνα κενού. Φαίνεται άλλωστε στο πώς εκδηλώνονται οι κινήσεις των επίδοξων διαδόχων του κ. Τσίπρα. Σε ό,τι αφορά τους λεγόμενους «προεδρικούς» επικρατεί κομφούζιο. Οι περί τον πρώην αρχηγό παράγοντες ψάχνονται για υποψήφιο. Όσον αφορά τα ονόματα που εξ αρχής ακούγονταν, της Έφης Αχτσιόγλου και του Αλέξη Χαρίτση, παραμένουν στο τραπέζι ενώ τα δυο στελέχη βρίσκονται σε ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας και έχουν κοινή πλατφόρμα. Απομένει μόνο ποιος από τους δυο θα προκριθεί για την κούρσα της διαδοχής, με τις πιθανότητες στο πρόσωπο της πρώην υπουργού Εργασίας του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζονται μάλλον ισχυρότερες, όπως εκτιμούν κάποιοι. Δεν γνωρίζω αν ευσταθούν αυτές οι προγνώσεις ή είναι απλώς οι επιθυμίες ορισμένων, αλλά σε κάθε περίπτωση, όποιος από τους δυο περάσει μπροστά, ο άλλος θα παραμερίσει. Στην υποθετική περίπτωση που προκριθεί η υποψηφιότητα της κυρίας Αχτσιόγλου, πιθανολογείται ότι θα έχει την στήριξη του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Αν δεν θέσει ο ίδιος υποψηφιότητα, όπως του εισηγούνται κάποιοι στην «Ομπρέλα» -προφανώς άνθρωποι που θέλουν το κακό του, γιατί αλλιώς δεν εξηγείται: πώς μπορεί να γίνει αρχηγός κόμματος ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να μιλήσει καν σωστά Ελληνικά. Βέβαια, ποτέ δεν ξέρεις…
***
Αγωνία για τα συριζαϊκά ΜΜΕ
Η μείωση της δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ φέρνει όμως αλλαγές και στα ΜΜΕ που στηρίζαν το κόμμα και είχαν μια πολύ στενή σχέση μαζί του. Η νέα ηγεσία θα κληθεί, με δεδομένο ότι θα έχει και αρκετά μειωμένη κρατική επιχορήγηση, να κλείσει ή να συγχωνεύσει ΜΜΕ και παράλληλα να απολύσει δημοσιογράφους και ευρύτερο προσωπικό. Αυτές οι κινήσεις θα δοκιμάσουν τις αντοχές πολλών, όπως και θα επηρεάσουν και τις διαπροσωπικές σχέσεις ετών. Επίσης μαθαίνω ότι υπάρχει και μεγάλη πίεση παρασκηνιακά για αρκετούς μετακλητούς υπαλλήλους που ήταν σε γραφεία κεντρικών στελεχών που δεν εξελέγησαν για να βρουν πόστα την επόμενη μέρα. Συναντήσεις και κινήσεις γίνονται στο ΣΥΡΙΖΑ και μια ενδιαφέρουσα συζήτηση έμαθα έγινε μεταξύ του Νίκου Μαραντζίδη και του Νάσου Ηλιόπουλου προχθές στο κέντρο της Αθήνας. Οι δυο τους, όπως μου είπαν, συζήτησαν επί αρκετή ώρα τα μελλούμενα στο ΣΥΡΙΖΑ.
***
Πότε νικά η Τοπική Αυτοδιοίκηση;
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει, για τις τοπικές εκλογές, τη φράση «νίκησε η αυτοδιοίκηση». Πότε; Όταν το ΠαΣοΚ, στις εκλογές του 1986, έχασε από τη ΝΔ τους τρείς μεγάλους δήμους (Αθήνα, Θεσσαλονίκη Πειραιά) προμήνυμα της απώλειας της πολιτικής του κυριαρχίας. Στη Χαριλάου Τρικούπη το σκέφτονται διαφορετικά. Υπάρχει ένα δεδομένο. Ο Πειραιάς και ο Γιάννης Μώραλης. Υπάρχει μια σχεδόν βεβαιότητα. Η Θεσσαλονίκη και η υποψηφιότητα του Στέλιου Αγγελούδη που έχει δημοσκοπική απήχηση. Και υπάρχει ένα μεγάλο ζητούμενο. Η Αθήνα και ο αντίπαλος του Κώστα Μπακογιάννη. Τις τελευταίες μέρες κυκλοφόρησε μια φημολογία για τον Δημήτρη Μάντζο. Δεν θέλω να καταγράφω την αντίδραση του προεδρικού περιβάλλοντος για τη φημολογία αυτή. Είναι κάτι κοντά στο «ανοησίες» με ακόμα λαϊκότερη έκφραση την οποία η αγωγή μου, και ο νόμος περί Τύπου, δεν μου επιτρέπουν να καταγράψω.
***
Ό,τι νάναι
Αυτή την περίοδο στο ΠαΣοΚ, μαθαίνω ότι ο καθένας λέει ότι θέλει, φτιάχνει ότι σενάριο του κατέβει στο κεφάλι. Ακούγονται ονόματα ερήμην και των ενδιαφερομένων και της Χαριλάου Τρικούπη. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά την πρώτη συνεδρίαση της επιτροπής, την οποία συντονίζει ο Κώστας Σκανδαλίδης, υπήρξαν διαρροές που ναι μεν χαρακτηρίζονται «κουκουρούκου», αλλά φτιάχνουν κλίμα. Ας το προσέξουν αυτό στη Χαριλάου Τρικούπη. Αν μετά από κάθε συνεδρίαση της επιτροπής ακούγεται αυτό που χαρακτηρίζεται ως «ότι νάναι» σύντομα το «μαγαζί» θα ευθυγραμμιστεί με την εποχή. Σε απλά ελληνικά θα γίνει καλοκαιρινό.
***
Ο μηχανόβιος αστυνομικός σε στυλ… ροντέο
Η εικόνα που θα σας μεταφέρω διαδραματίστηκε μπροστά στην κεντρική είσοδο της Βουλής, την ώρα που άρχιζαν οι προγραμματικές δηλώσεις. Την είσοδο φρουρούν ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, ενίοτε και ΜΑΤ συντονιζόμενα με μια κλούβα της Αστυνομίας που βρίσκεται, για ώρα ανάγκης, επί της οδού Ακαδημίας. Την κυκλοφορία επί της Βασ. Σοφίας ρυθμίζουν τροχονόμοι. Και ξαφνικά κάνει την εμφάνισή του ένας μοτοσικλετιστής της Αστυνομίας, ένστολος, με τα φλας αναμμένα και με την σειρήνα εν λειτουργία (ωσάν να εκτελούσε επείγουσα αποστολή) και ω του θαύματος σηκώνει ο αθεόφοβος στον αέρα και τα δύο του χέρια από την μηχανή (που βρισκόταν εν κινήσει) για να χαιρετήσει σε στυλ… ροντέο του συναδέλφους του της φρουράς της Βουλής. Το περίεργο είναι ότι η φρουρά, που είχε κάθε νόμιμο δικαίωμα όχι μόνον να του κάνει παρατήρηση, αλλά και να τον συλλάβει γελούσε με τα επικίνδυνα καμώματα του μηχανόβιου συναδέλφου τους, την ώρα που οι τουρίστες τους αποδοκίμαζαν. Να σημειώσω ότι στο σημείο αυτό έχουν σκοτωθεί σε τροχαία ατυχήματα αρκετοί συνάνθρωποί μας.
***
«Το ιλαροτραγικόν συναμφότερον της ιλιαδορωμιοσύνης»
Ομολογώ ότι η απουσία Ζουράρι από αυτή την Βουλή αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό ως προς την ελληνοπρέπεια του λόγου. Παρά το γεγονός ότι τα κορίτσια που μετέφραζαν στη νοηματική δυσκολεύονταν μαζί του. Αλλά εάν δυσκολεύονταν με τον Ζουράρι, πόσο άραγε θα δυσκολεύονται τώρα με τους «Σπαρτιάτες» και μετά από την ομιλία του «Σπαρτιάτη» Χ. Κατσιβαρδά; Για του λόγου το αληθές παραθέτω αυτούσιο απόσπασμα από την τοποθέτησή του: «Εδώ για ποιον λόγο υποτιμούμε την ελληνική γλώσσα; Είναι κι αυτό ένα ερώτημα το οποίο αναφύεται και τίθεται. Γιατί για εμάς υφίσταται αυτό το ιλαροτραγικόν συναμφότερον της ιλιαδορωμιοσύνης, δηλαδή του ελληνικού πολιτισμού ο οποίος από αργόσυρτα ρέει μέσα μας. Είναι το φως τον ανέσπερο, το ζείδωρο, το ζώπυρο του ελληνισμού, ανεξαρτήτως του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Συμφύρεται και το μεταλαμπαδεύουμε το φως ανεξαρτήτως ιδεολογίας. Διότι για όλους εμάς ο συνεκτικός ιστός είναι η Ελλάδα, είναι το φως το ελληνικό. Άρα, εδώ το Βήμα αυτό, όπου ο Θεός με αξίωσε, αποτελεί μια δάδα φωτός καθ’ ημάς».
