Πέραν των ομιλιών των πολιτικών αρχηγών και των κορυφαίων υπουργών αλλά και την ψηφοφορία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στη νέα κυβέρνηση αρκετά ήταν και τα παραλειπόμενα τις τρίτης και τελευταίας ημέρας των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης.
Οι ζυμώσεις στο καφενείο για την ηγεσία
Στο ίδιο τραπέζι βρέθηκαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Έφη Αχτσιόγλου, Αλέξης Χαρίτσης και Νάσος Ηλιόπουλος, ενώ λίγο αργότερα στην παρέα τους προστέθηκε και ο Δημήτρης Τζανακόπουλος. Παρά το ότι εκείνη την ώρα βρισκόταν σε εξέλιξη η διαδικασία των προγραμματικών δηλώσεων και συγκεκριμένα ο πρωθυπουργός εξήγγειλε την κατάργηση των κριτηρίων και των περιορισμών για την ψήφο των αποδήμων το πηγαδάκι αφορούσε τις εξελίξεις σχετικά με τις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ. Η συζήτηση μάλιστα ήταν αρκετά έντονη, ενώ κάποιες φορές οι βουλευτές ξέσπασαν και σε γέλια.
Άλλωστε Αχτσιόγλου και Χαρίτσης βρίσκονται σε ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας και έχουν κοινή πλατφόρμα. Απομένει μόνο ποιος από τους δυο θα προκριθεί για την κούρσα της διαδοχής, με τις πιθανότητες στο πρόσωπο της πρώην υπουργού Εργασίας του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζονται μάλλον ισχυρότερες.
Σε «προεδρική» συνεννόηση
Συνομιλία είχαν για άλλη μια φορά στο περιθώριο της συνεδρίασης ο νυν πρόεδρος του ΠαΣοΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, με τον πρώην πρωθυπουργό και πρώην πρόεδρο του κόμματος, Γιώργο Παπανδρέου. Το κλίμα μεταξύ των δύο ανδρών είναι ιδιαίτερα καλό και δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν θεαθεί να συνομιλούν το τελευταίο διάστημα.
Οι Σπαρτιάτες και το πρόβλημα με τη νοηματική
Μπορεί το κενό που άφησε ο Κώστας Ζουράρις να είναι δυσαναπλήρωτο, όμως και σε αυτή τη Βουλή υπάρχουν ομιλητές που δημιουργούν σοβαρά ζητήματα στους ανθρώπους που είναι επιφορτισμένοι με τη διερμηνεία στη νοηματική γλώσσα, όπως η εικονιζόμενη Άννα Βιδάλη. Τρανό παράδειγμα ο «Σπαρτιάτης» Χ. Κατσιβαρδάς, ο οποίος σε ομιλία του ανάφερε: «Εδώ για ποιον λόγο υποτιμούμε την ελληνική γλώσσα; Είναι κι αυτό ένα ερώτημα το οποίο αναφύεται και τίθεται. Γιατί για εμάς υφίσταται αυτό το ιλαροτραγικόν συναμφότερον της ιλιαδορωμιοσύνης, δηλαδή του ελληνικού πολιτισμού ο οποίος από αργόσυρτα ρέει μέσα μας. Είναι το φως τον ανέσπερο, το ζείδωρο, το ζώπυρο του ελληνισμού, ανεξαρτήτως του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος».
