Περί τα 1000 κτίρια (αστυνομικά τμήματα, δημαρχεία, νομαρχίες, σχολεία, τράπεζες, φαρμακεία) και τα 600 αυτοκίνητα πυρπολήθηκαν σε 100 πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά της γαλλικής επικράτειας, στα βίαια γεγονότα που ξέσπασαν τις περασμένες ημέρες, μετά την εν ψυχρώ ρατσιστική δολοφονία του 17χρονου αλγερινής καταγωγής Ναέλ, στη Ναντέρ (στις 27 Ιουνίου), από χέρι αστυνομικού. Εκατοντάδες σούπερ μάρκετ και καταστήματα λεηλατήθηκαν. Η κυβέρνηση ανέπτυξε ένα επιχειρησιακό σχέδιο-μαμούθ καταστολής των ταραχών με 45.000 αστυνομικούς και χωροφύλακες, στο πεδίο, συμπεριλαμβανομένων ειδικών αντιτρομοκρατικών ομάδων, όπως η BRI, η RAID και η GIGN.
Ενώ ο Εμανουέλ Μακρόν, προέβη στην πρωτοφανή κίνηση να καλέσει το Facebook και το Twitter να διακόψουν προσωρινά τη σύνδεση στις συγκεκριμένες περιοχές, που εκτυλίσσονταν τα έκτροπα, προκειμένου να μην μπορεί να διαδοθεί το κάλεσμα διαμαρτυρίας, που εξελισσόταν σε «Αρμαγεδώνα» βανδαλισμών.
Η κατάσταση στα περίχωρα της χώρας, παρόλο το μέγεθος των δυνάμεων καταστολής, εκτροχιάστηκε απόλυτα, βυθίζοντας τη στο απόλυτο χάος. Οι εικόνες που αναμεταδίδονταν θύμιζαν σκηνές από την ταινία του Ρομέν Γαβράς «Athena».
«Το βέβαιο είναι ότι έχουμε πολύ καιρό να δούμε τέτοιο επίπεδο καταστολής και βίας στη Γαλλία», σχολιάζει στο ΒΗΜΑ η 21 ετών ελληνικής καταγωγής τριτοετής φοιτήτρια Ιστορίας και Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Saint-Denis και ακτιβίστρια της Révolution Permanente, Ιρίνα Καραλίς.
«Υπήρξε μια μαζική καταστολή από τη δεύτερη νύχτα και μετά, με περισσότερες από 3.000 συλλήψεις, συνολικά. Αυτό συνοδεύτηκε από μια έντονη δικαστική καταστολή, καθώς περίπου είκοσι νέοι έχουν ήδη οδηγηθεί στη φυλακή. Θα δούμε τις αμέσως επόμενες ημέρες αν αυτή η καταστολή καταφέρει να αποθαρρύνει τους νέους από τη συνέχιση των ταραχών».
Η πολιτικοποιημένη φοιτήτρια εκτιμά ότι το σημερινό βίαιο ξέσπασμα δεν είναι τυχαίο, ούτε περιπτωσιολογικό, αλλά το αποτέλεσμα «της συσσωρευμένης απογοήτευσης και της οργής των κατοίκων των εργατικών συνοικιών και των μεταναστευτικών πληθυσμών στη Γαλλία, ιδιαίτερα των νέων για τις συνθήκες διαβίωσης και εργασίας στις συγκεκριμένες γειτονιές (της εργατικής τάξης), οι οποίες είναι οι φτωχότερες στη Γαλλία και βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της καταστροφής των δημόσιων υπηρεσιών και υποδομών, που ενορχηστρώθηκε από όλες διαδοχικά τις κυβερνήσεις.
Κατά τη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης, για παράδειγμα, το διαμέρισμα 93 είχε το υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας. Την ίδια στιγμή, οι κάτοικοι της περιοχής ήταν αναγκασμένοι να συνεχίσουν να πηγαίνουν στη δουλειά τους, αφού οι περισσότεροι από αυτούς εργάζονται στις λεγόμενες «βασικές» θέσεις εργασίας. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν βαρεθεί τον κρατικό ρατσισμό».
Ο θάνατος του νεαρού Ναέλ δυστυχώς, συνεχίζει η Ιρίνα Καραλίς, «δεν είναι ο πρώτος και κάθε άλλο παρά ο τελευταίος. Αποτελεί μέρος μιας μακράς σειράς περιστατικών αστυνομικής βίας που πλήττουν καθημερινά τους νέους στις εργατικές συνοικίες».
Το 2005, μας θυμίζει η συνομιλήτριά μας, είχε ξεσπάσει αναλόγως βίαιη εξέγερση με τη σημερινή, όταν δύο νεαροί έφηβοι υπέστησαν ηλεκτροπληξία προσπαθώντας να διαφύγουν από την αστυνομία.
Το υπουργείο Εσωτερικών είναι η πρώτη φορά, μετά τη δολοφονία του Ναέλ, που εξίσωσε το επίπεδο βίας με εκείνο των επεισοδίων του 2005. Στην «πρώτη γραμμή» της εξέγερσης και των επεισοδίων βρίσκονται οι νέοι, γιατί ακριβώς «έχουν βαρεθεί την καθημερινή αστυνομική βία, τις διακρίσεις στο σχολείο και στη δουλειά και το να βλέπουν τους γονείς τους να εξοντώνονται στη δουλειά», προσθέτει η Ιρίνα Καραλίς. Απέναντι σε αυτή την πραγματικά ανεξέλεγκτη κι εκρηκτική κατάσταση, η κυβέρνηση ανέπτυξε μια εξαιρετικά μεγάλη και ιδιαίτερα βίαιη αστυνομική δύναμη, κάτι που, σύμφωνα με την συνομιλήτριά μας, αποτυπώνει τον «”πυρετό” της, αλλά και τη ρατσιστική διαχείριση αυτών των εξεγέρσεων, διότι η αστυνομική καταστολή αποτελεί καθημερινότητα στις εργατικές γειτονιές».
Την ίδια στιγμή, η Καραλίς προβληματίζεται που η κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο θέσπισης κατάστασης έκτακτης ανάγκης και «έχει απειλήσει με λογοκρισία των κοινωνικών δικτύων». Είναι πολύ νωρίς, παρόλα αυτά, προσθέτει η φοιτήτρια του Saint-Denis, για να προβλέψουμε αν η κοινωνική δυσαρέσκεια κατά της κυβέρνησης Μακρόν, που πρόσφατα αποτυπώθηκε και στις κινητοποιήσεις κατά του νέου νόμου για το Συνταξιοδοτικό, θα απορροφηθεί από την Εθνική Συσπείρωση – που ήταν η παράταξη που ωφελήθηκε περισσότερο από την συνταξιοδοτική κρίση-, οδηγώντας σε νίκη της Μαρίν Λεπέν, στις επόμενες προεδρικές εκλογές.
«Το μόνο βέβαιο είναι ότι η Ακροδεξιά επωφελείται από την τρέχουσα κατάσταση και πολλά από τα πολιτικά της πρόσωπα προσπαθούν να υποδαυλίσουν το μίσος μιλώντας για «φυλετικό εμφύλιο πόλεμο», ενώ ακροδεξιές ομάδες έχουν προσπαθήσει να επιτεθούν αυτές τις εκρηκτικές ημέρες σε νέους ανθρώπους στις εργατικές συνοικίες. Ο ρόλος της Ακροδεξιάς αυτή τη στιγμή είναι να ασκεί πίεση στην κυβέρνηση και να δικαιολογεί την επιβολή κατάστασης έκτακτης ανάγκης, στιγματίζοντας τους νέους από τις εργατικές συνοικίες, καλώντας σε μίσος και μιλώντας για «δύο ασυμβίβαστες Γαλλίες»».
