Όπως φάνηκε από την πρώτη συνεδρίαση της νέας Βουλής, η διαχωριστική γραμμή στη χωροταξία του σώματος προέκυψε από τον συσχετισμό των δυνάμεων. Από ‘δω η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, από ‘κει τα κόμματα που μειοψήφησαν στις εκλογές.
Το κριτήριο που πρυτάνευσε, προκάλεσε και την πρώτη αντίδραση – αντίδραση «με το καλημέρα» – του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η γειτνίαση με τους «Σπαρτιάτες» καταγγέλθηκε, όπως αναφέρει σε σχετική επιστολή διαμαρτυρίας ο επικεφαλής της ΚΟ του κόμματος, ως «παραβίαση των κανόνων δεοντολογίας» και «αναντίστοιχη με την ιστορία της Βουλής».
Εδώ, θα μπορούσε να παραθέσει κανείς μια σειρά από επιλογές των διαμαρτυρόμενων και οι οποίες αποδείχθηκαν μοιραίες.
Από την απλή αναλογική, προϊόν και παράπλευρη ζημιά της οποίας θεωρήθηκε η οκτακομματική Βουλή, έως την καταψήφιση της τροπολογίας που εμπόδισε την κάθοδο του μορφώματος Κασιδιάρη στις εκλογές. Και από την απροθυμία του, σε αντίθεση με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να καταθέσει υπόμνημα στον Αρειο Πάγο έως το ανοικτό προσκλητήριο στους ψηφοφόρους του.
Παραφράζοντας συνεπώς κανείς τη γνωστή παροιμία, θα έλεγε πως «όπως έστρωσαν θα καθίσουν».
Όπως όμως η χωροταξία, έτσι και η στερνή γνώση ή η διαμαρτυρία μετά την απομάκρυνση από το ταμείο της κάλπης είναι το ελάσσον. Το μείζον είναι τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου να συνασπισθούν χωρίς αστερίσκους απέναντι σε ό,τι απειλεί τον ομαλό κοινοβουλευτικό βίο και υπονομεύει την ποιότητα της δημοκρατίας.
Η απειλή εξάλλου δεν προέρχεται μόνο από τα δεξιά του πολιτικού φάσματος αλλά και από τα αριστερά. Δεν είναι η τυπολογία της Γαλλικής Επανάστασης που χαράσσει τη διαχωριστική γραμμή και η τύποις τοποθέτηση των πάσης φύσεως «Δούρειων Ιππων» στα άκρα της αίθουσας αλλά η ουσιαστική απομόνωσή τους.
Και γι’ αυτό, δεν αρκεί η βολική διαμαρτυρία. Η αξιωματική αντιπολίτευση καλείται τώρα να δώσει στη Βουλή τις μάχες που δεν έδωσε όταν τα έδρανα ήταν ακόμη άδεια.
