Μετά τις εκλογές της 25ης Ιουνίου μπορεί να βγάλει κανείς ορισμένα γενικότερα συμπεράσματα. Ποια είναι αυτά;
1. Πιστεύω αναμφίβολα ότι ο μεγάλος ηττημένος των πρόσφατων εκλογών είναι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Θυμίζω ότι ο κ. Τσίπρας κατέλαβε την πρωθυπουργία με τρόπο που θυμίζει λίγο έως πολύ τα λόγια τα οποία αναφέρει ο μεγάλος Άγγλος δραματουργός Ουίλιαμ Σαίξπηρ: «Some rise by sin, and some by virtue fall». Δηλαδή, άλλοι με αμαρτίες αναβαθμίζονται και άλλοι λόγω της αρετής τους υποβαθμίζονται!
Υπό την έννοια τούτη ο κ. Τσίπρας στήριξε την πρωθυπουργική του εξέλιξη -λόγω της χρεοκοπίας της χώρας- σε εκτεταμένες εικονικότητες.
Με άλλα λόγια, ενώ είχε υποσχεθεί ότι θα «σκίσει» τα μνημόνια με ένα νόμο, στο τέλος δεν έκανε απολύτως τίποτε ( ή αντ’ αυτού περιέκοψε τις συντάξεις των πιο ευάλωτων κοινωνικών στρωμάτων, εφαρμόζοντας μια άκρως συντηρητική πολιτική και κηλιδώνοντας τις αξίες της Αριστεράς)!
Κατά συνέπεια η παραίτηση την οποία εξήγγειλε ο κ. Τσίπρας από την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ (και η μη περαιτέρω διεκδίκησή της στο μέλλον) ήταν ένα επιβαλλόμενο από τα πράγματα μέγεθος! Αρκεί η επιλογή τούτη να έχει σταθερότητα και να μην είναι μια ακόμη κίνηση τακτικής!
Και επιτέλους, κάποιοι είναι απαραίτητο να κατανοήσουν, ότι η πολιτική δεν είναι επάγγελμα (αλλά πρέπει να διαπαιδαγωγεί τους πολίτες, όπως υποστήριζε και ο Αντόνιο Γκράμσι)!
Βεβαίως για την ήττα δεν ευθύνεται μόνο ο κ. Τσίπρας , αλλά και κάποιες προσωπικότητες της ηγετικής ομάδας που είχαν ένα «εκχυδαϊσμένο» δημόσιο λόγο ο οποίος ήταν εντελώς ανυπόφορος \!
Επιπλέον , το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν προσέφερε στους πολίτες ένα εναλλακτικό ιδεολογικό πρόγραμμα.
Και θα αναφέρω ένα παράδειγμα. Έτσι, δεν είναι δυνατό η αύξηση του δημόσιου πλούτου της χώρας μας να βασίζεται μόνο στη φορολογία των πιο πλούσιων , η οποία σύμφωνα με τον Γάλλο οικονομολόγο Thomas Piketty μπορεί να ανέρχεται και στο 80 τοις εκατό!
Είναι απαραίτητο να αλλάξει και το παραγωγικό μοντέλο της χώρας , ώστε να αυξηθεί και η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και οι εξαγωγές .
Επομένως το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα αποτυπώνει βαθύτατα ένα τεράστιο έλλειμα εμπιστοσύνης και προς το πρόσωπο του ίδιου του κ. Τσίπρα, αλλά και προς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ( αφού είναι ένα χαοτικό μόρφωμα με πολλαπλές «φωνές»).
Και μέσα στο πλαίσιο τούτο μια αρκετά μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας προτίμησε την «κανονικότητα» του κ. Μητσοτάκη , έστω και αν αυτή εμπεριέχει την απίστευτη ακρίβεια στα τρόφιμα , τη φτώχεια πολλών Ελλήνων οι οποίοι δεν μπορούν να αποπληρώσουν τους μηνιαίους λογαριασμούς τους (ή και τις υποκλοπές που κανείς δεν πρέπει να ξεχνά).
Και ενόψει όλων αυτών των σοβαρών προβλημάτων το τρίτο κοινοβουλευτικό κόμμα του ΠΑΣΟΚ -ΚΙΝΑΛ ίσως μπορεί να αναδείξει πιο ευκρινώς μια δημιουργική αντιπολιτευτική στρατηγική!
2. Είναι ασφαλής η δημοκρατία μας με τις 158 έδρες του κ. Μητσοτάκη;
Είναι γεγονός ότι ο σημερινός πρωθυπουργός εξελέγη με μια μεγάλη πλειοψηφία.
Βεβαίως είναι αρνητικό ότι έχουμε πλέον ένα «οιονεί σοβιετικό μοντέλο», όπου το κόμμα της ΝΔ και ο πρωθυπουργός είναι πλήρως επικυρίαρχοι και μάλιστα σε μια χώρα η οποία δεν έχει ισχυρά θεσμικά αντίβαρα ελέγχου της πρωθυπουργικής εξουσίας.
Ωστόσο, και ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης έχει μια «ευελιξία» και επιλέγει και Υπουργούς, όπως ο κ. Γιώργος Φλωρίδης (που είναι ένας σοβαρός πολιτικός της σημιτικής περιόδου)!
Το συμπέρασμα; Με τις εκλογές της 25ης Ιουνίου έκλεισε οριστικά ο ιστορικός κύκλος που ανέδειξε τον κ. Τσίπρα ως πρωθυπουργό!
Καλφέλης Γρηγόρης, Καθηγητής της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ
