Η προεκλογική περίοδος έφτασε στο τέλος της. Μετά κόπου για τους υποψηφίους και μάλλον υπομονής για τους ψηφοφόρους που με την ψήφο τους την 21η Μαΐου καταδίκασαν, μαζί με την απλή αναλογική, και τις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις.
Το μήνυμα εκείνης της πρώτης κάλπης ήταν πως οι εκλογές δεν είναι για χόρταση. Από τη δεύτερη κάλπη θα προκύψει ένας συσχετισμός δυνάμεων, ο οποίος θα απαντήσει σε δυο βασικά ερωτήματα και από την απάντηση των οποίων θα διαμορφωθεί το σκηνικό της επόμενης μέρας.
Το ένα είναι το ύψος της, (κατά την αντιπολίτευση), «παντοδυναμίας» του πρώτου στη Βουλή. Θα είναι περιορισμένο εάν στην κάλπη επιβεβαιωθούν οι κατώτατες τιμές των μετρήσεων και δυσθεώρητο εάν το εκλογικό ποσοστό κινηθεί στην περιοχή των ανώτατων.
Το δεύτερο είναι, το πλάτος της εκπροσώπησης της, (και πάλι κατά την αντιπολίτευση), «γραφικότητας». Πόσοι και ποιοι θα μπουν στη Βουλή από αυτούς που είδαν φως και τώρα χτυπούν την πόρτα της;
Οι απαντήσεις θα δοθούν το βράδυ της Κυριακής. Το βέβαιο είναι πάντως πως οι δυο διαστάσεις – ύψος και πλάτος – εξαρτώνται η μία ή η άλλη.
Με μια πολύ ισχυρή πλειοψηφία θα στενέψει το κοστούμι της «γραφικότητας». Αντιστοίχως, θα χωρέσει σε αυτό κάθε καρυδιάς καρύδι εάν η «παντοδυναμία» κοντύνει.
Είναι το δίλημμα αυτής της δεύτερης αναμέτρησης. Κληροδοτήθηκε από το εκλογικό σύστημα της πρώτης. Επιβεβαιώνοντας πως οι εκλογές δεν είναι για χόρταση.
