Στην πολιτική τίποτα δεν γίνεται σε κενό αέρος και πολλές φορές μια κίνηση, ειδικά όταν έχει βαρύτητα και αξία, μόνο τυχαία δεν είναι. Πολλές φορές αρκεί μια δήλωση για να ανακατέψει τα χαρτιά σε μια πολιτική παρτίδα, ακόμα και εάν ο παίκτης, στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ– Προοδευτική Συμμαχία, ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης δεν κάθεται στο τραπέζι με τους άλλους παίκτες.

Παίζει στην ίδια παρτίδα; Αυτό θα φανεί στο μέλλον, αλλά η χθεσινή δήλωση στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ τον έφερε και πάλι στο προσκήνιο, αυτή τη φορά όχι ως τον πρωταγωνιστή του αξιόλογου Ινστιτούτου Εteron που διευθύνει αλλά ως το παλιό στέλεχος του κόμματος που δεν το ξέχασε σε μια κρίσιμη καμπή.

Η επιλογή Σακελλαρίδη να βγει στο πολιτικό ξέφωτο και στην κοιλάδα του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ με φόντο τις μελλοντικές διεργασίες όπου προφανώς, με βάση το ρεπορτάζ, θα έχει κεντρικό ρόλο ο Αλέξης Τσίπρας μόνο αδιάφορη δεν ήταν.

Περίπου επτά χρόνια και οκτώ μήνες μετά την παραίτησή του (Νοέμβριος 2015) από βουλευτής παραδίδοντας την έδρα που κέρδισε πριν δυο μήνες στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, ο άλλοτε κυβερνητικός εκπρόσωπος της πρώτης κυβέρνησης Αλ. Τσίπρα τους επτά πρώτους κρίσιμους μήνες, βάζει υποθήκη για πιο ενεργό και ουσιαστικό ρόλο.

Μπορεί ο ίδιος, και λογικό ήταν, να διευκρίνισε πως δεν διεκδικεί ρόλο, αλλά αναπόφευκτα με βάση πολλά που συζητούνται παρασκηνιακά σε κύκλους του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, θα έχει καθοριστική παρουσία στα μελλούμενα.

Αυτό ενισχύεται από την προτέρα διαδρομή του στο κόμμα, από το καλό βιογραφικό του, από την δράση του μέσω του Eteron και τις δημόσιες παρουσίες του.

Και δεν είναι μόνο αυτό, καθώς σε ενδιαφέροντες καιρούς παγκόσμιας αναδιάταξης και ιδεολογικής συζήτησης και διεργασιιών, έβαλε με το Ινστιτούτο θέματα στο δημόσιο διάλογο, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ως κομματικό υποκείμενο απείχε – με αναίρεση το Ινστιτούτο Πουλαντζάς και το μη κομματικό think tank ENA – από την αναγκαία συλλογική διαδικασία παραγωγής πολιτικής.

Το απόσπασμα της δήλωσής του το εξηγεί θεωρώ καθαρά και δείχνει το μονοπάτι: «Δεν επιζητώ κανέναν ρόλο, όπως συνειδητά δεν το έχω κάνει εδώ και χρόνια, ούτε είδα εσωκομματική αναμπουμπούλα και εμφανίστηκα. Με νοιάζει πραγματικά ο κοινός σκοπός της Αριστεράς, που εκφεύγει από τα στενά κομματικά όρια και μετατρέπεται σε κοινωνικό διακύβευμα.

Πιστεύω ειλικρινά, ότι μέσα από την ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ αυτός ο κοινός σκοπός παραμένει ζωντανός, σε συνθήκες ασφυκτικής παντοδυναμίας της Νέας Δημοκρατίας. Αυτή είναι όμως μόνο η ικανή συνθήκη. Μένει να δούμε και την αναγκαία, που είναι ένα άλλο επιπλέον διακύβευμα: Να βγάλει ο ΣΥΡΙΖΑ -στην πιο κρίσιμη καμπή του- τα αναγκαία συμπεράσματα για το πώς τα πράγματα εξελίχθηκαν έτσι και πως μπορούν να εξελιχθούν αλλιώς. Κάτι που δεν έχει κάνει ως τώρα με την απαραίτητη τόλμη».

Ο Σακελλαρίδης που τα τελευταία χρόνια δεν είχε επαφή με τον Αλ. Τσίπρα με τον οποίο συναντήθηκε μαζί του τυχαία στο πρόσφατο Φόρουμ των Δελφών, έκανε την υποστηρικτική δήλωση, την ημέρα που πέθανε ο Μακιαβέλι, ο τόσο παρεξηγημένος, Ιταλός διπλωμάτης, πολιτικός, ιστορικός, ανθρωπιστής και συγγραφέας της περιόδου της Αναγέννησης που έχει πει μεταξύ άλλων την εξής φράση που ταιριάζει στην περίπτωση: Οι άνθρωποι γενικά κρίνουν με βάση τα φαινόμενα και όχι τα έργα, γιατί όλοι μπορούν να βλέπουν και ν’ ακούν, λίγοι όμως είναι εκείνοι που μπορούν και να κρίνουν.