Βαθμολογία
5: εξαιρετική
4: πολύ καλή
3: καλή
2: ενδιαφέρουσα
1: μέτρια
0: απαράδεκτη
«Asteroid city» (ΗΠΑ, 2023) του Γουές Αντερσον
Γνωστός για την μοναδική αισθητική και κινηματογραφική ματιά του, ο δημιουργός επιτυχιών όπως «Ξενοδοχείο Grand Budapest», «Οικογένεια Τένεμπαουμ» και προσφάτως «Η γαλλική αποστολή», αυτή την φορά μας μεταφέρει σε μια αμερικανική έρημο στην δεκαετία του 1950, όπου για μερικές μέρες κάποιοι άνθρωποι θα χρειαστεί να παραμείνουν, για λόγους που δείχνουν να σχετίζονται με την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ.
Ετσι δημιουργείται ζωή στην Asteroid City, μόνο που όλο αυτό μοιάζει με μέρος σόου, ίσως όχι και τόσο διαφορετικού από τις παραγωγές της τηλεόρασης εκείνης της εποχής. Εξάλλου, την ίδια ώρα που βλέπουμε όλα αυτά να συμβαίνουν, παρεμβάλλονται σκηνές παρουσιαστών της τηλεόρασης που δηλώνουν ότι αυτό που βλέπουμε είναι, ουσιαστικά, ένα θέατρο.
Το που βρίσκεται η αλήθεια και το που η φαντασία δεν γίνεται ποτέ απολύτως κατανοητό μέσα στο εκλεπτυσμένο χάος που χτίζει ο Αντερσον και εκεί ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα μιας πραγματικά υπέροχης στην όψη ταινίας, η οποία εμφανέστατα «χάνει» στο σενάριο καθώς πολύ δύσκολα (αν όχι καθόλου) μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί της.
Προφανώς υπάρχει μια διάθεση σάτιρας για την εποχή του Ψυχρού Πολέμου και της φοβίας των Αμερικανών για τους εξωγήινους, όμως τίποτα σε αυτή την ταινία από πλευράς ιστορίας δεν φαίνεται να έχει γερά θεμέλια. Και πολύ πιθανό αυτό να έγινε σκόπιμα από τον Αντερσον που είναι και ο σεναριογράφος της (μαζί με τον Ρόμαν Κόπολα).
Το όλο εγχείρημα μοιάζει να αφορά τον ίδιο ο οποίος επαναπαυμένος στην φήμη του, απλώς «ζωγραφίζει» ντεκόρ που «κλέβουν» την παράσταση. Είναι σαν να βλέπεις μια βιτρίνα με τα πιο όμορφα γλυκά του κόσμου, τα οποία όμως είναι πλαστικά (παίζουν Σκάρλετ Τζοχάνσον, Τζέισον Σουάρτσμαν, Λιβ Σράιμπερ, Εντριαν Μπρόντι, Γκρέις Εντουαρντς ,Τίλντα Σουίντον κ.α.)
Βαθμολογία: 2
ΑΘΗΝΑ: VILLAGE PENTH – TOWN CINEMAS – AMIKO – ΘΗΣΕΙΟΝ – ΑΕΛΛΩ – ΠΕΡΑΝ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ κ.α ΘΕΣ/ΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – ΑΠΟΛΛΩΝ – VILLAGE COSMOS κ.α.
————————————————————–
«Ντετέκτιβ Μάρλοου» (Marlowe, Αγγλία, 2022) του Νιλ Τζόρνταν
Στις μέρες μας μια ρετρό επιστροφή του ιδιωτικού ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου στην μεγάλη οθόνη δεν μπορεί παρά να αποτελεί ευχάριστη έκπληξη και όντως, μέχρι ενός σημείου αυτή την αίσθηση σου αφήνει η ταινία του Νιλ Τζόρνταν που δεν στηρίζεται σε μυθιστόρημα του «πατέρα» του ντετέκτιβ, Ρέιμοντ Τσάντλερ αλλά στο «The Black-Eyed Βlonde» του Τζον Μπάνβιλ που έδωσε συνέχεια στον ήρωα.
Ο Λίαμ Νίσον είναι μαγνητικός στον ρόλο του κυνικού, κουρασμένου αλλά πεισματάρη και ηθικού ντετέκτιβ που αναλαμβάνει την εύρεση ενός εξαφανισμένου «λαμογιού» έχοντας προσληφθεί από την γοητευτική γυναίκα του (Νταϊάν Κρούγκερ). Θα μπορούσες να πεις ότι ακόμα και ως μορφή, ο Νίσον «φέρνει» λίγο στον Ρόμπερτ Μίτσαμ που υποδύθηκε τον ήρωα του Τσάντλερ σε μια κλασική νέο νουάρ ταινία των seventies, την «13 φόνοι για τον επιθεωρητή Μάρλοου».
Το μόνο πρόβλημα σε αυτή την κατά τα άλλα ευπρόσδεκτη nostalgia είναι ότι γοητευμένος από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της ιστορίας, το προπολεμικό Λος Αντζελες, ο σκηνοθέτης φαίνεται να ενδιαφέρεται περισσότερο για το οπτικό στιλ της αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την ίδια την πλοκή που είναι αρκετά μπερδεμένη σε σημείο να αφήνει κενά. Ωστόσο, από την άλλη πλευρά αυτές οι νουάρ ιστορίες πάντα μπερδεμένες ήταν, επομένως του το χαρίζεις…
Βαθμολογία: 2 ½
ΑΘΗΝΑ: ΑΙΓΛΗ ΖΑΠΠΕΙΟΥ – ΧΛΟΗ – ΦΙΛΟΘΕΗ – ΛΑΟΥΡΑ – ΛΙΛΑ – ΑΛΟΜΑ – ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ κ.α. ΘΕΣ//KH: ΑΛΕΞ – ΣΙΝΕ ΠΑΝΟΡΑΜΑ- ΑΥΡΑ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ κ.α.
————————————————————–
«Mediterráneo : Ο νόμος της θάλασσας» (Mediterráneo, 2021) του σκηνοθέτης Μαρσέλ Μπαρένα
Μετά την τραγωδία στα ανοιχτά της Πύλου η οποία κατακλύζει αυτή την περίοδο την παγκόσμια ειδησεογραφία, η ισπανοελληνική συμπαραγωγή δείχνει απολύτως ταιριαστή για την εποχή (με την προϋπόθεση βέβαια ότι ο κόσμος θα θελήσει να ξαναδεί στην οθόνη του κινηματογράφου αυτά που βλέπει καθημερινά στην τηλεόραση). Σε κάθε περίπτωση, αν και παραγωγή του 2021, τα γεγονότα που η ταινία περιγράφει δεν απέχουν καθόλου από την πραγματικότητα γιατί το επίμαχο ζήτημα της μετανάστευσης με φόντο το «καυτό» Αιγαίο είναι το θέμα της και η προσπάθεια δύο Ισπανών ναυαγοσωστών (Εντουαρντ Φερνάντες, Ντάνι Ροβίρα) να προσφέρουν εθελοντικά βοήθεια στην Λέσβο, ο καμβάς της δραματουργίας της.
Ο σκηνοθέτης Μαρσέλ Μπαρένα δημιούργησε δύο ήρωες που μοιάζουν με Δον Κιχώτες. Οδηγούνται στην αποτυχία αλλά δεν το βάζουν κάτω. Ισως μόνον έτσι μπορεί να αλλάξει κάτι. Επιμένουν πεισματικά παρά τις σφαλιάρες που δέχονται από όλους. Οι σκηνές του σαμποτάζ που δέχονται όχι μόνο από τις ελληνικές αρχές αλλά από σχεδόν όλη την τοπική κοινωνία του νησιού είναι ανατριχιαστικά ειλικρινείς και ιδιαίτερα ντροπιαστικές για την χώρα μας. Ηθοποιοί όπως ο Βαγγέλης Μπισμπίκης και ο Στάθης Σταμουλακάτος υποδύονται Ελληνες ρατσιστές που θαρρείς ότι έχουν βάλει στόχο στη ζωή τους να κάνουν την ζωή μαρτύριο όχι μόνο στους ίδιους τους μετανάστες αλλά και σε όσους προσπαθούν να προσφέρουν χείρα βοηθείας.
Η ωμή κινηματογράφηση του Μπαρένα που λέει τα πράγματα απλώς με το όνομά τους, σε αφήνει με ένα σφίξιμο στο στομάχι, κυρίως επειδή καταλαβαίνεις ότι με την εξαίρεση μεμονωμένων περιστατικών που αφήνουν ζωντανή μια κάποια ελπίδα για καλυτέρευση, η πραγματική λύση του προβλήματος βρίσκεται πολλά χρόνια μακριά μας – αν υπάρχει κιόλας.
Βαθμολογία: 2 ½
ΑΘΗΝΑ: ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ
————————————————————–
«Μαθήματα αποπλάνησης» (No hard feelings, ΗΠΑ, 2023) του Τζιν Στουπνίτσκι
Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της ταινίας του Τζιν Στουπνίτσκι είναι ότι μας θυμίζει πως στην «στείρα», «ιντερνετική» εποχή μας πολλοί νέοι είναι όντως σαν τον Πέρσι (Αντριου Φέλντμαν) έναν έφηβο που δεν γνωρίζει τίποτα για τον κόσμο, μένει κλεισμένος στον εαυτό του και παίρνει τα πάντα τοις μετρητοίς (π.χ. θεωρεί ότι το τραγούδι Maneater σχετίζεται με τον… κανιβαλισμό). Το ερώτημα είναι αν η λίγο loser αλλά πανέξυπνη και πανέμορφη κοπέλα που προσλαμβάνεται από τους (εξίσου αλλόκοτους) γονείς του για να τον «ξυπνήσει» θα καταφέρει τον στόχο της. Βέβαια, εφόσον την κοπέλα την υποδύεται η τσαούσα, τσαχπίνα και με τσαγανό Τζένιφερ Λόρενς, η εξέλιξη είναι κάπως προβλέψιμη. Όμως το «ταξίδι» της ταινίας είναι αρκετά ευχάριστο και με μερικές πραγματικά κωμικές σκηνές, όπως μια επικίνδυνη οδήγηση με τον Πέρσι ξαπλωμένο γυμνό στο καπό του αυτοκινήτου, ή η εμφάνιση ενός σκύλου που κάποτε, όταν «εργαζόταν» για την αστυνομία εθίστηκε στην… κοκαΐνη και πλέον λυσσά στο άκουσμα και μόνο της λέξης!
Βαθμολογία: 2 ½
ΑΘΗΝΑ: ΑΕΛΛΩ – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – TOWN CINEMAS – ΑΙΓΛΗ ΖΑΠΠΕΙΟΥ – ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ – ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ – ΑΛΣΟΣ Ν. ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – ΝΑΤΑΛΙ – OPTIONS κ.α.
ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ
Χαριτωμένος, ευαίσθητος, ανθρώπινος, ενίοτε αστείος αλλά χωρίς να αποτελεί κάτι κινηματογραφικά το ιδιαίτερο, ο «Μυστικός πράκτορας» (El Agente Topo, διεθνής συμπαραγωγή με βάση την Χιλή, 2020) παρακολουθεί την προσπάθεια ενός ηλικιωμένου Χλιανού (Σέρτζιο Τσάμι) να λειτουργήσει ως μυστικός πράκτορας ιδιωτικού ντετέκτιβ στους χώρους ενός οίκου ευγηρίας για τους οποίους υπάρχει η υποψία ότι κάτι δεν πάει καλά. Στην επαφή του κεντρικού ήρωα με τους συνομηλίκους του οι οποίοι ζουν εκεί, βρίσκεται η ψυχή της ταινίας του Μάιτε Αλμπέρντι που ξεφεύγοντας από το καθαρά κωμικό κομμάτι της ιστορίας, δείχνει να αναζητεί και έναν διδακτικό χαρακτήρα, στο στιλ περίπου της γαλλικής «Η πανσιόν» που είδαμε πέρσι αλλά που έπεται αυτής. Ευπρόσωπη πάντως και αρκετά συγκινητική ταινία.
Βαθμολογία: 2
ΑΘΗΝΑ: ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ – ΔΙΑΝΑ ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΕΛΛΑΔΑΣ- ΣΤΕΛΛΑ – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΔΑΦΝΗ
Οσο και να προσπαθήσεις να επικοινωνήσεις με την ταινία του Εμανουέλ Μουρέ «Το χρονικό ενός εφήμερου έρωτα» (Chronique d’une liaison passagère, Γαλλία, 2022) δεν τα καταφέρνεις. Φυσικά το θέμα υπάρχει και μπορεί να προκαλέσει περιέργεια όπως εξάλλου το περιμένεις αφού πραγματεύεται την παράνομη σχέση ενός παντρεμένου με μια ανύπαντρη μητέρα. Οι δύο άνθρωποι θέλουν τη σχέση να μείνει περιορισμένη στο καθαρά βιολογικό κομμάτι αλλά τελικά κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί όπως με πολύ πιο αξιόλογο τρόπο είχε επισημάνει η ταινία «Μια πορνογραφική σχέση» με τους Ναταλί Μπάι και Σερζί Λόπεζ. Στους ρόλους του ζεύγους στο «Χρονικό» οι Σαντρίν Κιμπερλέν, Βενσάν Μακέν μιλούν επί δύο ώρες ασταμάτητα πυρπολώντας την οθόνη με παχύρευστους διαλόγους που ενίοτε γίνονται εξαντλητικοί επαναλαμβάνοντας τα ίδια πράγματα.
Βαθμολογία: 2
ΑΘΗΝΑ: ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΕΛΛΑΔΑΣ- ΣΤΕΛΛΑ – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΔΑΦΝΗ
Μοναστηριακά τάγματα στα Χάιλαντς της Σκωτίας, τελετές καθαγιασμού από φρενοβλαβείς ιερείς, ένας μυστηριώδης θάνατος και η αδελφή του νεκρού, μια οφθαλμίατρος του Λονδίνου (Τζίνα Μαλόουν) που θα προσπαθήσει να λειτουργήσει ως ντετέκτιβ για να βρει την αλήθεια, είναι τα βασικά συστατικά του άχαρου, «φωνακλάδικου» και εντελώς ενοχλητικού θρησκευτικού θρίλερ «Καθαγιασμός» (Consentration, Αγγλία/ ΗΠΑ, 2023) του Κρίστοφερ Σμιθ, το οποίο πολύ δύσκολα το βλέπεις και πολύ εύκολα το ξεχνάς.
Βαθμολογία: 1
ΑΘΗΝΑ: ΦΟΙΒΟΣ – VILLAGE METRO MALL κ.α.
ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ
Στην αριστουργηματική κοινωνική ταινία του Αλεξάντερ Μακ Κέντρικ «Σκοτεινοί δολοφόνοι» (Sweet smell of success, ΗΠΑ, 1955) ο Τόνι Κέρτις υποδύεται το τσιράκι ενός διάσημου δημοσιογράφου σκανδαλοθηρικών ειδήσεων (Μπαρτ Λάνκαστερ), τον οποίο υπηρετεί προσφέροντας πληροφορίες για να έχει την εύνοιά του, αν και το μόνο που κερδίζει είναι ο εξευτελισμός και η ταπείνωση. Γυρισμένη μέσα στα νοτισμένα από τον καπνό και το αλκοόλ νυχτερινά κέντρα όπου ο δημοσιογράφος κάνει τις «δουλειές» του, η ταινία ανήκει στις καλύτερες κινηματογραφικές παραγωγές που έχουν γυριστεί ποτέ πάνω στο καυτό ζήτημα της «κίτρινης» δημοσιογραφίας, ένα καυστικό και ειλικρινές σχόλιο για την παρασκηνιακή λειτουργία και ακλόνητη εξουσία του σκανδαλοθηρικού Τύπου, με τον Λάνκαστερ σε πραγματικά μεγάλη στιγμή υποκριτικής καθώς ο ρόλος του είναι πέρα για πέρα αρνητικός.
Βαθμολογία: 5
ΑΘΗΝΑ: ΑΜΙΚΟ – ΑΝΟΙΞΙΣ – ΡΙΒΙΕΡΑ κ.α.
Γυρισμένη τέσσερα χρόνια μετά τον μνημειώδη «Κλέφτη ποδηλάτων», η ταινία «Umberto D. Ο,τι μου αρνήθηκαν οι άνθρωποι» (Ιταλία, 1952) του Βιτόριο Ντε Σίκα παρακολουθεί σε απόσταση αναπνοής έναν ηλικιωμένο πρώην δημόσιο υπάλληλο (Κάρλο Μπατίστι) ο οποίος αν και σε όλη του ζωή υπήρξε συνεπής και αξιοπρεπής, τώρα πια είναι αναγκασμένος να ζει στη φτώχεια με μοναδική του παρέα το μικρό πανέξυπνο σκυλάκι του, τον Φλάικ. Σπαρακτικό μελόδραμα με την υπογραφή ενός από τους θεμελιωτές του ιταλικού νεορεαλισμού οι οποίοι χάραξαν τομές στην ιστορία της Τέχνης ανοίγοντας – χωρίς απαραιτήτως να το καταλαβαίνουν – δρόμους στους νεότερους δημιουργούς.
Βαθμολογία: 3 ½
ΑΘΗΝΑ: ΟΑΣΙΣ – ΑΤΕΝΕ
