Μόλις 49,5 χιλιάδες επιχειρήσεις σε ένα σύνολο όχι 800, 400 χιλιάδων νομικών οντοτήτων δηλαδή το 10% έχει πρόσβαση σε τραπεζικό δανεισμό, το 90% τρώει πόρτα κατά το κοινώς λεγόμενο τονίζει ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ Γιώργος Καβαθάς.
Μιλώντας στο podcast ΒΑΒΕΛ, χαρακτηρίζει «μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα», την αύξηση των μισθών του ιδιωτικού τομέα με κυβερνητική απόφαση. «Ο κατώτατος μισθός είναι σαφές ότι έπρεπε να αυξηθεί. Αυτό όμως είναι ένα θέμα το οποίο αφορά εργοδότες και εργαζόμενους, δεν μπορεί να είναι εργαλείο πολιτικής στα χέρια των κομμάτων» το προσθέτει.
Ο ίδιος προσθέτει ότι τα οικονομικά των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων παραμένουν πιεσμένα, καθώς εκτός των αυξημένων μισθών, έχουν να αντιμετωπίσουν τα αυξημένα ενοίκια και τις υποχρεώσεις που συσσωρεύτηκαν στο παρελθόν. Προτείνει μάλιστα ότι τώρα που προχωρούν μια σειρά από σημαντικές αλλαγές όπως η σύνδεση των ταμειακών με το POS με το taxis, άρα σε πραγματικό χρόνο η φορολογική αρχή να ξέρει τον κύκλο εργασιών μιας επιχείρηση, είναι ευκαιρία να «κάνουμε μία νέα αρχή ως οικονομία», προτείνοντας το κλείσιμο παλαιότερων χρήσεων με μια αυτοσυμμόρφωση.
Σύμφωνα με τον κ. Καβαθά, πάνω από τις μισές επιχειρήσεις περίπου 500.000, αφορούν αυτοαπασχολούμενους, επιχειρηματικότητα ανάγκης. Αυτοί προσθέτει δεν είναι επιχειρηματίες. Είναι οιονεί μισθωτοί. «Πρέπει να τους δούμε από διαφορετικές συνθήκες φορολογικές, να τους φορολογήσουμε ως μισθωτό, να τους δώσουμε φοροαπαλλαγές μισθωτού, και τους υπόλοιπους να τους μεγαλώσουμε να τους πάμε σε συνεργατικά σχήματα.
Ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ εκφράζει την άποψη ότι δεν υπάρχει στη χώρα οικονομική δημοκρατία. Υπάρχει μία συγκεντροποίηση της αγοράς σε λίγους και ισχυρούς, φαίνεται π.χ. στον κλάδο των τροφίμων ότι ελέγχεται η αγορά από 5-10 μεγάλους πολυεθνικούς εθνικούς ομίλους. Το ίδιο συμβαίνει στις ηλεκτρικές συσκευές. Άρα το πρόβλημα είναι δίνουμε τις ίδιες ευκαιρίες και στην πολύ μικρή επιχείρηση και στη μικρομεσαία και να μπορέσουμε να μεγαλώσουμε το μέγεθος να δούμε τα δικά μας προβλήματα;
Παράλληλα διαλύει και έναν μύθο. «Έχει περισσότερες επιχειρήσεις μικρές και πολύ μικρές από ότι έχει η υπόλοιπη Ευρώπη; Όχι, σας διαβεβαιώ. 96,4% είναι στην Ελλάδα, οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι από 91 έως 94%, στη Γερμανία 82% των επιχειρήσεων είναι κάτω των 9 εργαζομένων, στοιχεία της ευρωπαϊκής επιτροπής. Το πρόβλημα για μας έχουμε πάρα πολύ μεγάλη αυτοαπασχόληση» και καταλήγει: «Αυτό το κομμάτι πρέπει να το δούμε..»
Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του προέδρου της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων (ΓΣΕΒΕΕ) Γιώργο Καβαθά στο Podcast ΒΑΒΕΛ και τον Νίκο Φιλιππίδη.
ΝΦ: Γεια σας κύριε Καββαθά. Καλώς ήρθατε.
ΓΚ: Καλώς σας βρήκα κύριε Φιλιππίδη και εσάς και τους ακροατές σας.
ΝΦ: Είχαμε εκλογές, κάνουμε συνεχώς εκλογές, βρισκόμαστε πριν από τις δεύτερες εκλογές. Συζητήσαμε επαρκώς για τα προβλήματα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων;
ΓΚ: Νομίζω ότι στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση της 21ης Μαΐου δεν υπήρχε καμία ουσιαστική συζήτηση, όχι μόνο για τα προβλήματα των μικρομεσαίων, ούτε για τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Δηλαδή μιλάω για την οικονομία που είναι το κυριότερο κατά την άποψή μου, γιατί αφορά είτε μισθωτούς, είτε επαγγελματίες, είτε μεγάλες επιχειρήσεις, τους πάντες αφορά και από την άλλη μεριά δεν συζητήσαμε και μεγάλα θέματα που έχουν να κάνουν με την εξωτερική μας πολιτική και τα μεγάλα προβλήματα, τα εθνικά θέματα που πρέπει να συζητήσουμε και να έχουμε και κοινή στάση. Από την άλλη πλευρά και περιμένουμε στο δεύτερο κύκλο των εκλογών της 25ης Ιουνίου να συζητηθούν ευρύτερα. Δεν είδα να γίνεται μία ευρύτατη συζήτηση γύρω από τα οικονομικά. Νομίζω ότι ασχολούμαστε με επουσιώδη και αφήνουμε τα ουσιώδη. Γιατί η οικονομία αφορά, όπως είπα τους πάντες, η οικονομία φαίνεται από όλους τους δείκτες ότι πάει καλά, το θέμα είναι ότι πάει καλά για όλους ή πάει καλά για λίγους και από την άλλη μεριά να μην ξεχνάμε ότι τελειώνουμε με την ρήτρα της διαφυγής, τελειώνουμε με τα επιδόματα, μπαίνουμε σε πρωτογενή πλεονάσματα, άρα πρέπει να κάνουμε μία συζήτηση που έχει βάση την οικονομία, γιατί θα μας επηρεάσει όλους. Έχουμε ταμείο ανάκαμψης, έχουμε ΕΣΠΑ, έχουμε επενδύσεις που πρέπει να γίνουν στη χώρα, φορολογία που πρέπει να συζητήσουμε, το μη μισθολογικό κόστος των επιχειρήσεων που είναι από τα ακριβότερα στην Ευρώπη. Άρα αυτά έπρεπε να συζητήσουμε.
ΝΦ: Να δούμε λίγο πρώτα την κατάσταση, γιατί το καταλάβαμε ότι τα κόμματα δεν έχουν καταλάβει ή δεν είχαν καταλάβει επαρκώς ποια ήταν η κατάσταση. Βλέπαμε δηλαδή τα κόμματα της πρώην αντιπολίτευσης στην προηγούμενη Βουλή να μιλάνε με όρους προηγούμενης δεκαετίας, ότι υπάρχει καταστροφή, πράγμα το οποίο δεν φαινόταν να αντιστοιχεί στην πραγματική κατάσταση της αγορά. Από την άλλη πλευρά βλέπαμε την πρώην κυβέρνηση που τώρα προηγήθηκε, κέρδισε τις τελευταίες εκλογές, τη Νέα Δημοκρατία να ωραιοποιεί την κατάσταση ότι υπάρχει ένας παράδεισος αυτή τη στιγμή και για τις επιχειρήσεις και για την κατανάλωση. Θέλουμε λίγο μία εικόνα στην αγορά, γιατί φαίνεται ότι και δεν είναι τόσο άσχημη και τα λεφτά είναι περισσότερα, αλλά δεν είναι σαφές αν αυτά παράγουν, αν βελτιώνουν την εικόνα, αν βελτιώνουν τη ζωή των πολιτών και των ανθρώπων που δουλεύουν σε επιχειρήσεις.
ΓΚ: Κοιτάχτε κύριε Φιλιππίδη πρέπει να πούμε ξεκάθαρα, κανένας δεν μπορεί να αμφιβάλλει για την πορεία της ελληνικής οικονομίας από όποια σκοπιά και αν το δει. Η οικονομία πάει καλύτερα, φαίνεται και από τις έρευνες και του Ινστιτούτου της ΓΣΕΒΕΕ, φαίνεται και από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, φαίνεται και από τη eurostat και από διεθνείς οργανισμούς και από τις αγορές τις διεθνείς. Αυτό που για μένα είναι μείζον είναι ότι δεν υπάρχει στη χώρα οικονομική δημοκρατία. Υπάρχει μία συγκεντροποίηση της αγοράς σε λίγους και ισχυρούς, φαίνεται π.χ. στον κλάδο των τροφίμων ότι ελέγχεται η αγορά από 5-10 μεγάλους πολυεθνικούς εθνικούς ομίλους. Το ίδιο συμβαίνει στις ηλεκτρικές συσκευές. Άρα το πρόβλημα είναι δίνουμε τις ίδιες ευκαιρίες και στην πολύ μικρή επιχείρηση και στη μικρομεσαία και να μπορέσουμε να μεγαλώσουμε το μέγεθος να δούμε τα δικά μας προβλήματα; Γιατί πρέπει όταν θες να δεις τα πράγματα ξεκάθαρα, πρέπει να δεις και τα δικά σου στραβά. Δηλαδή η χώρα έχει περισσότερες επιχειρήσεις μικρές και πολύ μικρές από ότι έχει η υπόλοιπη Ευρώπη; Όχι, σας διαβεβαιώ. 96,4% είναι στην Ελλάδα, οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι από 91 έως 94%, στη Γερμανία 82% των επιχειρήσεων είναι κάτω των 9 εργαζομένων, στοιχεία της ευρωπαϊκής επιτροπής. Το πρόβλημα για μας έχουμε πάρα πολύ μεγάλη αυτοαπασχόληση. Έχουμε περίπου 500.000 αυτοαπασχολούμενους, οι μισοί είναι επιχειρηματικότητα ανάγκης. “Δεν βρήκα δουλειά στο δημόσιο, στον ιδιωτικό τομέα και ανοίγω μία δουλειά για να βγάλω το μισθό μου”. Ο επιχειρηματίας, δεν είναι επιχειρηματίας. Είναι οιονεί μισθωτός. Προσπαθεί να βγάλει 8 κατοστάρικα 9, 10, 12, 15 να ζήσει την οικογένειά του. Δεν είναι επιχειρηματίας. Αυτόν πρέπει να το δούμε από διαφορετικές συνθήκες φορολογικές, να τον φορολογήσουμε ως μισθωτό, να του δώσουμε φοροαπαλλαγές μισθωτού, να δούμε τι κάνουμε με τις άλλες 200 – 250 χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους, πώς μπορούμε να τον κάνουμε εργοδότη, να το μεγαλώσουμε, να πάμε σε συνεργατικά σχήματα. Άρα δεν το πρόβλημα ούτε καν το μέγεθος των επιχειρήσεων όταν μιλάμε για επιχείρηση. 400.000 είναι οι επιχειρήσεις που είναι εγγεγραμμένοι οι εργοδότες. Οι υπόλοιπες 450.000 είναι αυτοαπασχόληση. Αυτό το κομμάτι πρέπει να το δούμε και δεν…
ΝΦ: Εσείς περιγράφετε μία ρεαλιστική κατάσταση της αγοράς. Η κατάσταση που περιγράφετε έχει προφανώς και μεγάλα ποσοστά επιχειρηματικής αποτυχίας το οποίο η αλήθεια είναι οι πολιτικοί -για αυτό λέω ότι δεν συζητήσαμε με τον σωστό τρόπο- το βγάζουν από την εξίσωση ότι υπάρχει και θεωρείται φυσιολογικό να αποτύχει ένα ποσοστό επιχειρηματικών προσπαθειών.
ΓΚ: Κοιτάχτε κύριε Φιλιππίδη, όταν μιλάμε για επιχείρηση στο απαρέμφατο του επιχειρείν έχει ρίσκο, υπό κανονικές συνθήκες, όχι υπό συνθήκες οικονομικών κρίσεων, ενεργειακών ή πανδημικών. Ούτως ή άλλως στην καλύτερη περίοδο μιας οικονομίας όταν ανοίξεις μία καινούργια επιχείρηση αναλαμβάνει ο επιχειρηματίες ένα ρίσκο. Το θέμα είναι έχει τα ίδια δικαιώματα ο μικρός με έναν μεγαλύτερο; Έχει πρόσβαση στο τραπεζικό σύστημα; Δεν έχει. Επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών: 49,5 χιλιάδες επιχειρήσεις σε ένα σύνολο όχι 800, 400 χιλιάδων υπογεγραμμένων εργοδοτών, νομικών οντοτήτων αν θέλετε έχουν πρόσβαση, δηλαδή το 10%. Το 90% τρώει πόρτα κατά το κοινώς λεγόμενο. Άρα δεν έχει χρηματοδότηση. Μπορεί να μπει στο ταμείο ανάκαμψης; Ούτε σαν ιδέα δεν υπάρχει, γιατί δεν υπήρχε στόχευση από το πρόγραμμα που καταθέσαμε στις Βρυξέλλες.
ΝΦ: Ούτε καν, γιατί προφανώς και μέσω των τραπεζών πάλι δεν μπορεί να πάρει τα δανεικά από το ταμείο ανάκαμψης.
ΓΚ: Ούτε τα δανεικά. Διότι αυτό που είναι το μεγάλο πρόβλημα, είχαμε ένα εργαλείο και το πιστώνεται η προηγούμενη κυβέρνηση. Γιατί πρέπει να λέμε τα πράγματα όπως είναι. Είχαμε επιστρεπτέες προκαταβολές, ένας τρόπος χρηματοδότησης των επιχειρήσεων παρακάμπτωντας το τραπεζικό σύστημα που έχει πρόβλημα η μικρή, η πολύ μικρή επιχείρηση, το σύνολο, το 90% των επιχειρήσεων.
ΝΦ: Και πολλές σώθηκαν.
ΓΚ: Αν δεν υπήρχαν οι επιστρεπτέες, αν δεν υπήρχε επιδότηση των θέσεων εργασίας κατά τη διάρκεια, ανέλαβε ουσιαστικά η πολιτεία το μισθό και τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων, ιδιαίτερα σε επιχειρήσεις που έκλεισαν με κρατική εντολή. Εκεί θα είχαμε πλήρη κατάρρευση της οικονομίας μας. Πέτυχε. Έχουμε λοιπόν μία καλή πρακτική. Δεν την εφαρμόζουμε στο ταμείο ανάκαμψης να πούμε στο σχέδιο μας το 30% των δανείων, των 12,5 δισεκατομμυρίων θα τον κατευθύνουμε στη μικρομεσαία, μικρή και πολύ μικρή επιχειρηματικότητα, ενώ είχαμε καλή πρακτική και επιτυχημένη και με αποτέλεσμα επιτυχημένη, όχι στα χαρτιά σαν σκέψη, δεν το κάναμε. Έχω τα ίδια δικαιώματα με το συνάδελφό μου στην Ευρώπη; Μπορώ αύριο το πρωί να χρειαστώ 20 – 25.000 μικρό δάνειο και να έχω έναν φορέα που να μπορώ να πάω να χτυπήσω την πόρτα…
ΝΦ: Η αναπτυξιακή τράπεζα υποτίθεται ότι το κάνει.
ΓΚ: Δεν είναι τράπεζα, είναι ταμείο. Εμείς φωνάζαμε από το 2007 πρέπει να γίνει τράπεζα. Από την προ- προηγούμενη κυβέρνηση ψηφίστηκε.
ΝΦ: Στα πρότυπα των γερμανικών αναπτυξιακών τραπεζών.
ΓΚ: Ναι, θα έπρεπε όμως να είναι τράπεζα. Όχι ταμείο. Τώρα τι κάνει; Το bypass μεταξύ των πόρων και των συστημικών τραπεζών, πάλι στο σύστημα ξανά πέφτουμε. ΕΣΠΑ, κόφτης δύο προγράμματα σας αναφέρω: ψηφιακός μετασχηματισμός και πράσινη μετάβαση τα δύο πρώτα που βγήκαν, τρεις ετήσιες μονάδες εργασίας. Άρα αυτοαπασχολούμενοι γεια σας και το 70% των πολύ μικρών επιχειρήσεων είναι εκτός. Άρα δεν μπορώ να γίνω ανταγωνιστικός όταν εσείς έχετε μία επιχείρηση, θα πάρετε ΕΣΠΑ, θα πάρετε τραπεζικό δανεισμό χαμηλότοκο, εγώ δεν πρόκειται να πάρω τίποτα από αυτά, άρα εγώ θα μείνω πίσω θέλω – δεν θέλω και σταδιακά κάποια στιγμή θα φύγω και από την αγορά.
ΝΦ: Αυτό ακριβώς, οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις βλέπουμε, μας το λένε από τις τράπεζες ότι πλέον η συζήτηση δεν είναι για αναδιαρθρώσεις δανείων είναι για χρηματοδοτήσεις και μάλιστα τα τηλέφωνα προγράμματα που υπάρχουν κατά καιρούς έχουν αυξηθεί σε αυτές τις επιχειρήσεις. “Σου ‘χω λεφτά με 0 επιτόκιο” σου λένε, τώρα σε αυτή την περίοδο.
ΓΚ: Το φαντάζεστε το μηδέν με το 8 – 9 – 10;
ΝΦ: Μήπως πρέπει να κουνηθούν όμως και λίγο παραπάνω οι επιχειρηματίες και αν δεν μπορούν να το ξαναδούν από την αρχή. Γιατί η δεύτερη ευκαιρία εγώ θεωρώ ότι είναι πάντα το κλειδί και είναι στοιχείο δημοκρατίας στην επιχειρηματικότητα.
ΓΚ: Έχουμε κάνει μία τεράστια προσπάθεια ως ΓΣΕΒΕΕ. Καταρχάς το δικαίωμα στη δεύτερη ευκαιρία είμαστε εμείς εκείνοι, το Ινστιτούτο της ΓΣΕΒΕΕ που έφερε το Warning Europe, το πρόγραμμα έγκαιρης προειδοποίησης επιχειρήσεων σε κίνδυνο, ένα πιλοτικό πρόγραμμα που αφορούσε 800 επιχειρήσεις ήταν πιλοτικό. Προσπαθήσαμε με πόρους που δόθηκαν από και από τις περιφέρειες της χώρας, χρηματοδοτήθηκε ένα κομμάτι αυτής της προσπάθειας, είδαμε τα προβλήματα ακριβώς για να μπορέσουμε να αλλάξουμε και τη νοοτροπία των επιχειρήσεων και να πούμε ότι και η πτώχευση είναι μέσα σε μια διαδικασία του επιχειρείν. Συμβαίνει. Το πρόβλημα είναι έχουμε σήμερα το πτωχευτικό νόμο τέτοιον που να σου δίνει την ευκαιρία, γιατί ο πτωχευτικός νόμος ο νέος σου λέει δεύτερη ευκαιρία και πτωχευτικός κώδικας. Μπορείς να έχεις τη διαδικασία; Δεν έχεις καταρχήν τα εργαλεία. Είχαμε κάνει προγραμματική συμφωνία ένα μνημόνιο συνεργασίας με την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το οποίο τι έλεγε; Σ τα επιμελητήρια της χώρας να προσληφθούν 4 επιστημονικοί συνεργάτες με κλειδωμένες τους πόρους για τρία χρόνια και μετά να είναι αυτοχρηματοδοτούμενο ακριβώς για να αλλάξουμε την κουλτούρα των επιχειρήσεων. Το κάνουμε τώρα εμείς με την Πειραιώς. Κάνουμε target group συγκεκριμένων κλάδων και τους λέμε πώς μπορούμε να γίνουμε αξιόχρεοι, πώς πρέπει να βελτιώσουμε τα οικονομικό-τεχνικά μας στοιχεία για να γίνουμε αξιόχρεοι; Αυτό όμως θέλει χρόνο. Δεν είναι κάτι που γίνεται από μία μέρα στην άλλη και πρέπει να απευθύνεσαι γύρω από τα όρια του αξιόχρεου. Δεν μπορεί να κατέβεις από τα πολύ χαμηλά, πρέπει να πας πολύ ψηλά εκεί που εύκολα μία επιχείρηση που σήμερα με τα τραπεζικά κριτήρια δεν είναι αξιόχρεη, να την κάνεις αξιόχρεη.
ΝΦ: Βλέπουμε όμως ότι μία κατάσταση καλύτερη των επιχειρήσεων. Βλέπουμε βάρη να τα αντιμετωπίζουν, όπως για παράδειγμα τις αυξήσεις στον κατώτατο μισθό που κυρίως επιβάρυνε αυτές τις επιχειρήσεις, δεν επιβάρυνε τις μεγάλες.
ΓΚ: Ο κατώτατος μισθός είναι σαφές ότι έπρεπε να αυξηθεί. Σε καμία περίπτωση για τα παιδιά μας. Εγώ δεν λέω για τους μισθωτούς, λέω για τα παιδιά μας. Αυτό όμως είναι ένα θέμα το οποίο αφορά εργοδότες και εργαζόμενους, δεν μπορεί να είναι εργαλείο πολιτικής στα χέρια των κομμάτων. Είναι αυτό που λένε στο χωριό μου “μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα”. Αποφασίζει η πολιτεία το μισθό του ιδιωτικού τομέα. Είναι σαφές ότι χρειαζόμαστε να έχουμε καλύτερους μισθούς, είναι σαφές ότι πραγματικά βελτιώθηκαν σταδιακά τα τελευταία τέσσερα χρόνια οι μισθοί. Είμαστε πάλι πολύ χαμηλά, δεν το συζητάω. Τα 780 ευρώ σήμερα μισθός δεν είναι μισθός αξιοπρεπούς διαβίωσης και πολύ περισσότερο να κρατήσουμε τους νέους, γιατί αν δεν δώσουμε αξιοπρεπείς μισθούς στην Ελλάδα κάποια στιγμή είναι βέβαιο ότι τα παιδιά μας που έχουν και ένα επίπεδο γνωστικό, ίσως από τα καλύτερα στην Ευρώπη το οποίο έχει δαπανηθεί από την πολιτεία. Η νέα γενιά έχει σίγουρα ένα πανεπιστημιακό τίτλο, ένα μεταπτυχιακό σε μεγάλο ποσοστό.
ΝΦ: Και μιλάνε όλα αγγλικά σαν μητρική γλώσσα.
ΓΚ: Και μιλάνε τουλάχιστον δύο γλώσσες, κάτι που δεν ήταν σύνηθες στην δική μας γενιά. Σήμερα λοιπόν για να μείνουν στην Ελλάδα αυτά τα παιδιά πρέπει να πληρωθούν. Διαφορετικά θα τα ξενιτεύουμε. Θα πληρώνουμε εμείς ως φορολογούμενοι και ως οικογένειες την εκπαίδευσή τους 100 – 150.000 ευρώ από το νηπιαγωγείο στο πανεπιστήμιο και στο μεταπτυχιακό τίτλο και αυτό το επενδυμένο κεφάλαιο θα το δίνουμε σε άλλες οικονομίες, Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Πρέπει να βρούμε τον τρόπο που να αμειφθούν τα παιδιά και τι στέλνουμε; Ότι καλύτερο έχουμε, δηλαδή αυτά τα παιδιά που πρέπει να τα αξιοποιήσουμε για την ανάπτυξη ελληνικής οικονομίας εμείς τα δίνουμε να αναπτυχθούν άλλες οικονομίες.
ΝΦ: Αυτό είναι το ένα θέμα όμως. Το άλλο είναι αν οι επιχειρήσεις οι μικρές μπορούν να δίνουν αυτές τις αυξήσεις που πλέον έχουν γίνει, φέτος είχαμε δύο αυξήσεις, είχαμε και πέρσι άλλη.
ΓΚ: Πέρα από τις αυξήσεις έχουμε και κλαδικές συμβάσεις οι οποίες αυξάνουν…
ΝΦ: Οι επιχειρήσεις όμως τα κατάφεραν. Τα λουκέτα έχουν μειωθεί.
ΓΚ: Έχουμε λουκέτα που έχουν να κάνουν περισσότερο με την πανδημία και το ενεργειακό κόστος. Δηλαδή είχαμε τον προηγούμενο εξάμηνο 500 λουκέτα σε αρτοποιεία λόγω του ενεργειακού κόστους. Δεν ήταν ένα κλάδος που μας είχε απασχολήσει ποτέ στα λουκέτα.
ΝΦ: Ίσως ήταν και μία επένδυση, πολλές φορές υπάρχουν επιμέρους φούσκες εννοώ, σε διάφορες επιμέρους αγορές.
ΓΚ: Ναι, είναι σαφές αυτό. Βεβαίως εκεί έχουμε και την είσοδο στο χώρο της αρτοποιίας του bake off που και αυτό δημιουργεί προβλήματα. Άρα το κατεψυγμένο, προψημένο ψωμί είναι άλλα κόστη, είναι άλλη διαδικασία, είναι άλλο πράγμα το φρέσκο ψωμί που παράγει ο φούρνος της γειτονιάς από το bake off που έχουν μεγάλες αλυσίδες και πρατήρια άρτου ακόμα. Από την άλλη πλευρά, πρέπει να δούμε ότι έχουμε πρόβλημα λίγο στην εστίαση το οποίο έρχεται από το παρελθόν λόγω συσσωρευμένων υποχρεώσεων της πανδημίας παρά την ενίσχυση της εστίασης.
ΝΦ: Παρά το χαμηλό ΦΠΑ, μην το ξεχνάμε ότι έχει 11 μονάδες χαμηλότερο ΦΠΑ.
ΓΚ: Βεβαίως αυτό αφορά τα αναψυκτικά και τον καφέ. Δεν αφορά το κόστος που είχαμε πριν. 13 ήταν στο φαγητό, είχαμε και εποχές που έχουμε 23 και 24. Δεν ξεχνάμε. Το πρόβλημα όμως είναι ότι αυτή τη στιγμή πάμε καλύτερα γενικώς ως οικονομία και ως κλάδοι και μικρές επιχειρήσεις. Είναι σαφές ότι πάνε καλύτερα. Από την άλλη μεριά, παραμένει να έχουμε πρόβλημα χρηματοδότησης, παραμένει το κόστος των πρώτων υλών που παρά την ύφεση το διεθνών τιμών στην ενέργεια και στα καύσιμα φαίνεται ότι εδώ καλά κρατάει.
ΝΦ: Δηλαδή η πρώτη ύλη του καφέ για παράδειγμα;
ΓΚ: Του καφέ, τα σιτηρά παραμένουν σε υψηλά επίπεδα.
ΝΦ: Αυτό που είπατε για την εστίαση θέλω να το διευκρινίσουμε, γιατί η αλήθεια είναι δεν το εισπράττουμε ούτε ως καταναλωτές ούτε το βλέπουμε ευρέως να υπάρχει πρόβλημα δηλαδή ούτως ή άλλως έχουν μικρό χρόνο ζωής αυτές οι επιχειρήσεις, αλλά από την άλλη βλέπουμε πραγματικά να είναι ανάρπαστες. Βλέπουμε ακόμα και σε τριήμερα τα οποία αδειάζει η Αθήνα για να βρεις τραπέζι να φας πρέπει να περιμένεις και πλέον έχουν και αυτές τις νέες μορφές που έχεις ένα δίωρο να φας και πρέπει να σηκωθείς μετά.
ΓΚ: Δεν είναι παντού ίδια η εστίαση. Αυτό πρέπει να δούμε, υπάρχουν διακυμάνσεις. Αν μιλήσουμε για το κέντρο των Αθηνών λόγω και της μεγάλης τουριστικής κίνησης είναι μία εικόνα που μεταφέρεται, ενδεχόμενα και στις παραλίες. Εάν πάμε λίγο πιο έξω. στα προάστια θα δείτε ότι οι καθημερινές είναι νεκρές και όποια κίνηση είναι Σάββατο, Κυριακή μεσημέρι. Προέρχομαι από τον κλάδο, τον υπηρετώ 33 χρόνια επιχειρηματικά. Ξέρω πάρα πολύ καλά τα κόστη λειτουργίας του κλάδου και σας λέω ότι μία επιχείρηση εστίασης με δύο μέρες τη βδομάδα δουλειάς και τα υπόλοιπα κόστη να μη βγαίνουν τις υπόλοιπες μέρες με μαθηματική ακρίβεια συσσωρεύει χρέη που αργά ή γρήγορα θα την οδηγήσουν στο κλείσιμο. Έχουμε κι άλλο θέμα στην εστίαση, υπερεπαγγελματισμό. Στο μυαλό του κάθε Έλληνα και της κάθε Ελληνίδας, εάν δεν μπορεί να βρει δουλειά είναι “θα ανοίξω ένα καφέ, θα ανοίξω ένα μικρό αναψυκτήριο”.
ΝΦ: Χωρίς να έχουν δουλέψει ποτέ πίσω από τον πάγκο, πίσω από το μπαρ.
ΓΚ: Ακριβώς και κατά τη διάρκεια της δεκαετούς δημοσιονομικής κρίσης το 90% των επιχειρήσεων που άνοιγε ήταν στον κλάδο της εστίασης, θνησιγενείς. Ποιο ήταν το πρόβλημα όμως έκλειναν στους 3-6 μήνες λειτουργίας, φέσωναν την αγορά και ταυτόχρονα συμπαρέσυραν σε κλείσιμο επιχειρήσεις όπου ήταν παραδοσιακά στο χώρο. Γιατί η πίτα είναι δεδομένη, είτε μία επιχείρηση υπάρχει είτε 10 την ίδια πίτα θα διαχειριστούν.
ΝΦ: Κινδυνεύουμε να γίνουμε πάλι οικονομία της εστίασης, του εστιατορίου, του καφέ;
ΓΚ: Είναι ένα θέμα που με απασχολεί πάρα πολύ έντονα και εμένα και την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εστιατορικών & Συναφών Επαγγελμάτων και εδώ πρέπει να γίνει από το θέμα πρέπει να συζητήσουμε με την κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές της 25ης Ιουνίου και να δούμε πώς μπορούμε να βάλουμε σε έναν περιορισμό, αν θέλετε, τον κλάδο στο άνοιγμα νέων επιχειρήσεων και αυτό πρέπει να το κάνουμε όχι μόνο με την κυβέρνηση και με τους ΟΤΑ πρώτου βαθμού.
ΝΦ: Για τις τιμές οι οποίες σε πολύ μεγάλο βαθμό τις έχουν φορτωθεί ως κόστος λειτουργίας σε επιχειρήσεις είχε ενδιαφέρον στην έρευνα που κάνετε σε τακτά διαστήματα, το ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ του Απριλίου όπου απάντησαν το 69% των μικρομεσαίων επιχειρήσεων σκοπεύει να αυξήσει κι άλλο τις τιμές των προϊόντων το επόμενο εξάμηνο. Δεν υπήρχε μία τέτοιου είδους καταστάση σε επίπεδο ενέργειας που είδαμε για παράδειγμα αρνητικές τιμές ενέργειας.
ΓΚ: Οι λογαριασμοί όμως παραμένουν ακόμα υψηλοί. Παραμένει υψηλό το κόστος των πρώτων υλών. Στον κλάδο από τον οποίο προέρχομαι έχουμε να ανατιμήσεις σε προϊόντα αυτή τη βδομάδα.
ΝΦ: Παρατηρώ, επειδή προσπαθώ και παρακολουθώ προσεκτικά τα στοιχεία, ενώ σε πολύ μεγάλο βαθμό ήταν εισαγόμενος ο πληθωρισμός για πολύ μεγάλο διάστημα, θα λεγα έως και στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς πλέον η εικόνα του πληθωρισμού στην Ελλάδα και κυρίως αυτός των τροφίμων, αλλά και αυτός που αφορά την εστίαση, τις υπηρεσίες έχει περάσει πλέον και είναι εδώ, εσωτερικός, δικός μας.
ΓΚ: Είναι εσωτερικός, γιατί ταυτόχρονα έχουμε και άλλους παράγοντες οι οποίοι αυξάνουν το κόστος δηλαδή το ότι πήγε ο μισθός που λέγαμε προηγουμένως 780 από 713, αύξησε το μη μισθολογικό κόστος των επιχειρήσεων. Αυτό πρέπει από κάπου να καλυφθεί. Έχουν αυξηθεί υπέρμετρα τα ενοικια στη χώρα. Κι επειδή ακριβώς οι επιχειρήσεις και δεν υπάρχει και προστασία επαγγελματικής στέγης, είναι τριετής η προστασία του νόμου. Τώρα με συμφωνία με τον ιδιοκτήτη μπορεί να έχεις και πενταετή και δεκαετή μία συμφωνία. Μου έλεγε συνάδελφος πριν από λίγο καιρό στα Τρίκαλα μία αύξηση της τάξεως -σε καλό σημείο- αύξηση της τάξεως των 2.000 στο ενοίκιο συν αέρα, ξαναγυρνάμε στο παρελθόν.
ΝΦ: Έχει επιστρέψει ο αέρας;
ΓΚ: Έχει επιστρέψει ο αέρας. Η λογική κάποιων -δεν τους βάζουμε όλους τους ιδιοκτήτες σε ένα τσουβάλι- αλλά κάποιοι λένε “τόσα χρόνια δεν πήρα αυξήσεις, τώρα θα μου δώσεις και το χ ποσό για αέρα και την αύξηση”. Αυτό το κόστος όμως αντιλαμβάνεστε, έχω το κόστος της ενέργειας που μπορεί να έχω ακόμη χρέη από την ενέργεια, γιατί μπορεί να έχουμε μία ύφεση στις τιμές της ενέργειας.
ΝΦ: Πληρώνετε τις παλιές τιμές πολύ αυξημένες.
ΓΚ: Έχουμε το κόστος των πρώτων υλών που παραμένει αυξημένο, έχουμε αυξημένα ενοίκια, έχουμε αυξημένη μισθοδοσία, αυξημένο μισθολογικό κόστος σε πάρα πολλούς κλάδους, όπως και εστίασης που έρχονται με χρέη. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας η πολιτεία κάλυψε περίπου 2,4 δισεκατομμύρια με ενισχύσεις. Ο κλάδος έχασε 4,5 δις όμως τζίρο. Αντιλαμβάνεστε ότι αυτό έχει δημιουργήσει ένα βάρος στον κλάδο και φαίνεται και από τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις, όχι μόνο του κλάδου, γενικότερα και η ρύθμιση που ψηφίστηκε από την απελθούσα κυβέρνηση είναι ατελής.
ΝΦ: Για ποιον λόγο, ποιο είναι το πρόβλημα;
ΓΚ: Λαμβάνει υπόψη της χρέη που γεννήθηκαν μόνο κατά τη διάρκεια της ενεργειακής κρίσης. Δηλαδή από 1η Νοεμβρίου του ‘21 και μέχρι 1η Φεβρουαρίου του ‘23.
ΝΦ: Σου λέει αυτά τα είχαμε ρυθμίσει τότε ξανά.
ΓΚ: Δεν τα είχαμε ρυθμίσει αυτά.
ΝΦ: Χάθηκαν οι δόσεις.
ΓΚ: Είχαμε ρυθμίσει το ‘19, με την 120άρα. Εκ τότε είχαμε 12 ή σε καλύτερες περιπτώσεις υπό αίρεση 24 και τώρα έχουμε με νόμο 12 – 24. Τώρα πάμε 36 – 72. Το 70%, να μη σου πω το 80% των οφειλετών δεν μπορούν να μπουν, να ενταχθούν. Πέρα ότι αν έχεις χρέη πριν από το διάστημα. Ξέρετε πόσες φορές διορθωτικά έρχεται το λογιστήριο μου και μου λέει έχουμε μία διαφορά ενός ευρώ για τον προηγούμενο μήνα; Ταυτότητα οφειλής, ένα ευρώ. Εάν αυτό σου έχει συμβεί και δεν το έχεις εξοφλήσει τον Οκτώβριο του ‘21, γιατί είπες “εντάξει ένα ευρώ είναι” σου έχει μείνει ανοιχτό. Αυτό σε οδηγεί να μην μπορείς να ενταχθείς στη ρύθμιση.
ΝΦ: Μαθαίνω όμως από τις φορολογικές αρχές ότι επί της ουσίας μιλάμε για 400.000 τους ίδιους και τους ίδιους οφειλέτες οι οποίοι με το που μπαίνουν σε μία ρύθμιση μετά από λίγο καιρό τη χάνουν και ξανά ζητάνε νέα. Μήπως έχουμε ένα πρόβλημα το οποίο δεν το βλέπουμε σωστά και η ρύθμιση από μόνη της δεν είναι η λύση;
ΓΚ: Διαχρονικά υπήρχε πάντα ένα ποσοστό το οποίο δεν πλήρωνε τις υποχρεώσεις του προς το δημόσιο στα ασφαλιστικά ταμεία. Αυτό το ποσοστό όμως ήταν προ κρίσεων, 2009 ήταν περίπου το 10 – 15%. Αυτό κατά τη διάρκεια της δημοσιονομικής κρίσης πήγε στο 50 – 52%. Επανήλθε κάτω του 20 στο 15%. Προσέχετε όμως, πότε έχουμε μία ρύθμιση ουσιαστική; Έχουμε το Μάιο του ‘19 την ρύθμιση ΣΥΡΙΖΑ. τη βελτιωμένη τον Ιούλιο του ‘19 από την κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας, έκτοτε όμως έχουμε να αντιμετωπίσουμε έξι μήνες μετά πανδημία. Άρα ήταν βέβαιο ότι θα χαθούν οι ρυθμίσεις. Όποιος και να θελε να έχει ρύθμιση εκ των πραγμάτων την έχανε. Υπήρξαν κάποιες διαδικασίες ευεργετικές και με την έννοια της περίοδος χάριτος που δόθηκε κατά τη διάρκεια πανδημίας, όταν όμως συσσωρεύεις πρέπει να πληρώσεις την παλιά ρύθμιση, τη ρύθμιση τη 12άρα, τη ρύθμιση την 24άρα, τις τρέχουσες εισφορές είναι βέβαιο αργά ή γρήγορα θα χάσεις κάποια ρύθμιση.
ΝΦ: Μήπως όμως δεν είσαι βιώσιμος και δεν το ξέρεις και υποκρίνεσαι ότι είσαι βιώσιμος μέσω των ρυθμίσεων;
ΓΚ: Εκεί λοιπόν πρέπει να δεις τα πράγματα πολύ ρεαλιστικά.΄Ενα θέμα είναι αυτό που λέγαμε προηγουμένως με την αυτοαπασχόληση, δες τον ως μισθωτό, μην τον βλέπεις ως επιχειρηματία. Στους υπόλοιπους λέμε πάμε να κάνουμε μία νομοθεσία που να ευνοεί τα συνεργατικά σχήματα που δεν είναι εύκολο. Το 2009 υπήρχε η ρήση “Λεφτά υπάρχουν”. Τι αναφερόμαστε στο “λεφτά υπάρχουν”; Στα 30 δισεκατομμύρια ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις – οφειλές προς το δημόσιο. Αυτά είναι τα “λεφτά υπάρχουν”. Τότε, 30. Το κεφάλαιο ξέρετε πόσο ήτανε; 6 δις. Τα υπόλοιπα είναι τόκοι. Και εγώ λέω απλά και δικαστικές αποφάσεις εάν εγώ δεν μπορώ να σας δώσω τα 1.000 ευρώ που σας οφείλω, κύριε Φιλιππίδη, εάν μου τα κάνετε με κάποιο τρόπο 5.000 πάλι δεν πρόκειται να σας τα δώσω. Άρα πρέπει να είμαστε ρεαλιστές και στις οφειλές. Πάμε στο My data. Μιλάμε για POS, σύνδεση και ταμειακών με το POS και με το taxis. Άρα σε πραγματικό χρόνο η φορολογική αρχή να ξέρει τον κύκλο εργασιών μιας επιχείρησης. Ας πούμε ότι ολοκληρώνεται σε ένα χρόνο. Άρα κάνουμε μία νέα αρχή ως οικονομία; Γιατί δεν κλείνουμε τις παρελθούσες χρήσεις με μία αυτοσυμμόρφωση; Πάμε για την τελευταία πενταετία να σου δώσω και 10.000 ανάλογα με τον τζίρο μου, σε συνάρτηση με τον τζίρο που δήλωσα να στα δώσω και να τελειώσουμε και να πάμε και σε μία βασική αλλαγή του φορολογικού. Η δήλωση που καταθέτει ο επιχειρηματίας είναι να είναι οριστική. Εκτός αν έχει παράβαση τον ίδιο χρόνο. Όταν μου έχεις από πάνω τη δαμόκλειο σπάθη του ελέγχου των παρελθουσών χρήσεων, δεκαετία μέχρι πρότινος, μου φέρνετε ένα προϊόν εσείς, σας παραγγέλνω, είστε μια επιχείρηση, μου φέρνετε ένα τιμολόγιο. Σήμερα με το my data σας βλέπω. Πριν από δύο χρόνια δεν σε έβλεπα. Άρα εσείς μου κόβεται ένα τιμολόγιο και σε έναν έλεγχο η επιχείρησή σας είναι ανύπαρκτη και γυρνάω 20 χρόνια πίσω εγώ.
ΝΦ: Άρα έχει μια μορφή ομηρίας και το οποίο αν προσφύγετε μετά στα φορολογικά δικαστήρια αμφισβητώντας το θα μπλέξετε ακόμα περισσότερο.
ΓΚ: Άρα λοιπόν τι θέλουμε; Ένα ασφαλές φορολογικό σύστημα το οποίο πρέπει να είναι απλό. Σήμερα η φορολογική μας νομοθεσία αποτελείται πάνω από 20.000 σελίδες. Αυτό από μόνο του δημιουργεί παράβαση. Άρα εγώ είμαι όμηρος. Άρα να φτιάξουμε ένα νέο φορολογικό σύστημα απλό, κατανοητό, εύχρηστο, ουσιαστικά ιδιότητες το διαχειρίζονται, τα λογιστικά γραφεία, απλό γιατί δεν έχουμε λογιστικό γραφείο μέσα στην επιχείρηση – μικρές επιχειρήσεις. Το να ενημερωθώ εγώ που έχω μία πολύ μικρή επιχείρηση από το λογιστή μου και πότε θα με ενημερώσει, εγώ έχω κάνει και δυο – τρεις παραβάσεις ήδη.
ΝΦ: Έχει βέβαια και παράθυρα θετικά και επειδή είναι ωραίο, γιατί κάνουμε τη συζήτηση που δεν έγινε την προεκλογική περίοδο και επειδή καταλαβαίνω ότι τη σκέφτονται τα κόμματα, δεν την ομολογούν γιατί φοβούνται το πολιτικό κόστος και μέσα στις ομάδες στις οποίες υπάρχει αυτή η συζήτηση περί φοροδιαφυγής, περί μειωμένων φορολογικών δηλώσεων, ποσών τα οποία χάνονται στο δρόμο, για παράδειγμα υπάρχει το στοιχείο ότι οι επιχειρήσεις οι μικρές δηλώνουν – εισπράττουν 40 περίπου δις και καταλήγουν στο τέλος 4 δισεκατομμύρια ευρώ να πάνε προς φορολόγηση. Φόρος είναι ποσοστό των 4 δις. Αυτά τα 36 δις τα οποία είναι προφανώς παράθυρο της φορολογικής νομοθεσίας και γίνεται δαπάνη. Είναι δυνατόν να είναι όλα αυτά έξοδα μιας επιχείρησης ή είναι ο τρόπος ζωής του επιχειρηματία; Δηλαδή ο Φιλιππίδης πάει τριήμερο με την οικογένειά του, βάζει βενζίνη στο αυτοκίνητο της γυναίκας του;
ΓΚ: Μιλάτε σε έναν επιχειρηματία, επαγγελματία καλύτερα ο οποίος δραστηριοποιείται στο χώρο της εστίασης 33 χρόνια. Δεν είμαι άγιος, αλλά δεν έχω βγάλει ποτέ έξοδα διακοπών στην επιχείρηση. Αυτό μπορεί να συμβεί όμως, δεν λέω ότι δεν συμβαίνει. Το πρόβλημά μας είναι μία μεγάλη κίνηση που έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν ότι για τις ατομικές επιχειρήσεις που κατά κανόνα είναι μικρές, μέχρι 10.000 κέρδη ο φορολογικός συντελεστής ήταν 9%. Το υπερβάλλον το 10 πάει μέχρι 22% όπως πάει στις επιχειρήσεις. Ήταν ένα πρώτο βήμα δημοκρατίας οικονομικής;
ΝΦ: Χωρίς αφορολόγητο, από το πρώτο ευρώ πλήρωναν κάτι.
ΓΚ: Τώρα βάλτε ένα μείζον θέμα για μας. Γιατί εγώ είμαι πωλητής β’ κατηγορίας και δεν έχω αφορολόγητο; Δηλαδή από το πρώτο ευρώ…
ΝΦ: Γιατί παραδέχεται το κράτος ότι σε αφήνω να φοροδιαφύγεις.
ΓΚ: Έλεγε προχθές ο Διοικητής Τράπεζας της Ελλάδος, 140 δισεκατομμύρια κατανάλωση, 80 δισεκατομμύρια τα δηλωθέντα, τα 60 πού βρίσκονται ρε παιδιά; Και τις καταθέσεις να αυξάνονται. Άρα πρέπει να δούμε τη φοροδιαφυγή που γίνεται και να είστε σίγουρος ότι αν την ψάξουμε δεν θα τη βρείτε σε πολύ μικρές επιχειρήσεις.
ΝΦ: Στην εστίαση υπάρχει φοροδιαφυγή, υπάρχει και μαύρο χρήμα.
ΓΚ: Εγώ δεν υπερασπίζομαι κλάδο αγίων. Άρα δεν έχω ευθύνη εγώ ως συνδικαλιστικός φορέας είτε αν θέλετε ως εθνικός κοινωνικός εταίρος να κάνω έλεγχο στις επιχειρήσεις. Δεν είναι αρμοδιότητα μου. Γιατί το ΣΔΟΕ δεν είναι ένστολο;
ΝΦ: Τι θα άλλαζε;
ΓΚ: Εσείς φαντάζεστε να περνάει απέξω σε ένα εμπορικό δρόμο το ΣΔΟΕ ένστολο και να μην χτυπάνε ταμειακές;
ΝΦ: Υπάρχει η φήμη ότι με το που μπαίνεις σε έναν δρόμο αμέσως όλοι οι καταστηματάρχες στην πορεία έχουν ενημερωθεί ότι μπαίνει, ό,τι κι αν φοράει, με το πουκαμισάκι του να είναι.
ΓΚ: Η Τροχαία στην Εθνική Οδό τι κάνει; Πρόληψη ή καταστολή;
ΝΦ: Ναι, η αλήθεια είναι κυρίως κάνει πρόληψη, προφανώς, ανάβει τον φάρο και πηγαίνει πάνω-κάτω.
ΓΚ: Η εμφανής παρουσία αλλάζει την εικόνα και την κάνεις πρόληψη.
ΝΦ: Άρα χρειαζόμαστε περισσότερο κόσμο πρώτα από όλα στον ελεγκτικό μηχανισμό.
ΓΚ: Όχι κατασπαταλάμε δυνάμεις.
ΝΦ: Σε λάθος ελέγχους.
ΓΚ: Το ίδιο κάνουμε με την αστυνομία, κατασπατάληση δυνάμεων σε αλλότρια καθήκοντα από αυτά που έχει η αστυνομία. Άρα θέλει να αλλάξουμε δομικά το κράτος μας και να κάτσουμε να το συζητήσουμε, γιατί το μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα ξέρετε ποιο είναι; Ιδιαίτερα τα χρόνια των μνημονίων και εδώ δεν υπάρχει κοινωνικός διάλογος. Εσείς λέτε ότι οι απόψεις της ΓΣΕΒΕΕ κατατίθενται. Κατατίθενται οι απόψεις της ΓΣΕΒΕΕ όταν έρχεται ένα σχέδιο νόμου. Εσείς μπορείτε να φανταστείτε ότι η παρέμβαση δικιά μου είναι τρία λεπτά; Σε τρία λεπτά τι θα διαβάσω; Την επικεφαλίδα του νόμου και έχω τελειώσει και στη δευτερολογία μου αλλά πέντε. Σήμερα οι εθνικοί κοινωνικοί εταίροι, οι πέντε εργοδοτικές και η μία των εργαζομένων έχουμε πίσω μας ινστιτούτα, επιστημονικά ινστιτούτα.
ΝΦ: Ναι, η αλήθεια ότι έχετε μετεξελιχθεί και φέρνετε έτοιμη δουλειά.
ΓΚ: Τεκμηριωμένα και μπορούμε να το έχουμε και κοστολογημένα πολλές φορές.
ΝΦ: Εμένα μου κάνει εντύπωση για παράδειγμα και δείχνει βέβαια και το πόσο προβληματισμένοι είναι οι άνθρωποι του κλάδου, το στοιχείο ανά τρίμηνο που μελετάτε πώς βλέπουν τη βιωσιμότητα του στον επόμενο χρόνο.
ΓΚ: Η εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση και αντιπολιτεύσεις και οι ελάσσονες και οι μείζονες χρησιμοποιούν τα στοιχεία του δικού μας Ινστιτούτου κατά κόρον. Όταν γίνεται κυβέρνηση το ίδιο κόμμα λέει αναξιόπιστο το Ινστιτούτο της ΓΣΕΒΕΕ. Έχω πει σε όσους μέχρι σήμερα έχουν διατελέσει πρωθυπουργοί στις κάτι ιδίαν συναντήσεις των κοινωνικών εταίρων κατά μόνας με τους επικεφαλής των πολιτικών κομμάτων. Όλοι μου λένε λοιπόν ως αξιωματική αντιπολίτευση ότι “Πρόεδρε στο 80% συμφωνούμε με αυτά που λες”. Όταν γίνονται πρωθυπουργοί διαφωνούν στο 110%.
ΝΦ: Επειδή θα εκλέξουμε σε λίγες μέρες νέο πρωθυπουργό, δύο ή τρία πράγματα τα οποία θεωρείς είναι ρεαλιστικά με το πλαίσιο που ανέφερες την αρχή ότι επιστρέφουν δημοσιονομικοί κανόνες, ότι υπάρχει γενικώς μία στενότητα και λόγω του πληθωρισμού και της αύξησης των επιτοκίων που μπορούν να γίνουν. Τρία ρεαλιστικά πράγματα, το λέω αυτό, γιατί μαθαίνω ότι αν πάνε τα πράγματα όπως φαίνεται υπάρχει ένα έτοιμο φορολογικό νομοσχέδιο για μέσα στον Ιούλιο.
ΓΚ: Πρώτον, φορολογική δικαιοσύνη μετά από συζήτηση όχι σε έτοιμο. Το δεύτερο είναι η χρηματοδότηση και το τρίτο είναι πτωχευτικός και χρέη. Το ιδιωτικό χρέος αυξάνεται μέρα με τη μέρα. 10 δισεκατομμύρια προς την ΑΑΔΕ το ‘22 παραπάνω. Αντίστοιχα ποσά στον ΕΦΚΑ την τελευταία διετία – τριετία από 32 δισεκατομμύρια, 42 δισεκατομμύρια. Το δημόσιο μπορεί να έχει αυξηθεί, σε σχέση με το ΑΕΠ έχει μειωθεί, έχει ρυθμιστεί όμως μέχρι το 30. Έχεις ένα περιθώριο να το διαχειριστείς.
ΝΦ: Άρα μία ρύθμιση χρεών προς το δημόσιο.
ΓΚ: Ασφαλιστικά ταμεία.
ΝΦ: Ασφαλιστικά ταμεία, τράπεζες;
ΓΚ: Τράπεζες. Πρέπει κάτι να κάνουμε με τα funds.
ΝΦ: Σε ποια κατεύθυνση με τα funds; Οργανωθείτε;
ΓΚ: Οργανωθείτε και αυτά είναι λάθη του παρελθόντος, μπορεί να μη γίνονται αυτά που σας λέω σήμερα. Κατά τη δική μου άποψη θα έπρεπε από τη στιγμή που τα χαρτοφυλάκια αγοράστηκαν στο 20, στο 25, στο 15, στο 5% να υπάρχει ένα ταβάνι στο τι ζητάς. Δεν μπορεί να ζητάς στο 100%.
ΝΦ: Επειδή ανέβηκαν τώρα οι αξίες.
ΓΚ: Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι έπρεπε να υπάρχει πολύ πριν το πτωχευτικό τον τελευταίο έλεγα, δικαίωμα προτίμησης στον δανειολήπτη, “σε τι το πουλάς”; “Στο 20%”. Πες στον δανειολήπτη για να φύγουμε και από το ηθικό πρόβλημα, “θέλω το 25”.
ΝΦ: Το ζήτημα το μεγάλο από μία κυβέρνηση δεν πρέπει να είναι πως θα δημιουργήσει προϋποθέσεις ανάπτυξης, ώστε να αυξάνονται τα έσοδα σας και να μην έχετε ανάγκη κανέναν; Όταν φτιάχνει ένας μία μικρή ιδιωτική επιχείρηση, όπως είπατε νωρίτερα φεύγει συνήθως -αυτό είναι μία κακή συνήθεια, την αναφέραμε- από μισθωτός για να πάει να φτιάξει τη δική του δουλειά. Τι θέλει να αγοράσει; Θέλει να αγοράσει και ποσοστό ελευθερίας. Για να αγοράσει ποσοστό ελευθερίας και να μη γίνει ξανά, πάλι υπάλληλος σε εισαγωγικά, να μην χρωστάει δηλαδή πρέπει να πάει καλά η δουλειά του. Άρα αυτό δεν είναι το ζητούμενο;
ΓΚ: Είναι το ζητούμενο, αυτό είναι σαφές. Άρα θέλεις το πλαίσιο που να μπορεί να σε βοηθήσει είτε αυτό είναι φορολογικό είτε είναι το ασφαλιστικό σου που μπορεί να βοηθήσει, η χρηματοδότηση σου και το βασικότερο από όλα είναι ότι πρέπει να ξέρεις ότι το κράτος δεν είναι δυνάστης, είναι αρωγός σε αυτή την προσπάθεια και να μην ξεχνάμε και κάτι άλλο, ότι το φυτώριο των μεγάλων επιχειρήσεων ήταν πολύ μικρές επιχειρήσεις. Πάρτε τις επιχειρήσεις τις μεγάλες στη γαλακτοβιομηχανία. Μαγαζάκι ήταν το ένα στη Διδότου και το άλλο στην Πατησίων. Σήμερα έχουν εξαγοραστεί οι επιχειρήσεις αυτές.
ΝΦ: Και έχουν μεγαλώσει και έχουν δημιουργηθεί μεγάλα σχήματα και η αλήθεια είναι πρέπει να βλέπει ο μικρός Έλληνας επιχειρηματίας τη μεγάλη εικόνα, να βλέπει μπροστά πώς θα συνενωθεί.
ΓΚ: Ο μικρός επιχειρηματίας κύριε Φιλιππίδη όταν ξεκινάει το επιχειρείν έχει το όνειρο να γίνει ο μεγάλος. Αυτό το όνειρο πρέπει να του το ενισχύσουμε, αλλά πρέπει να τον βοηθήσουμε για να ενισχυθεί το όνειρό.
ΝΦ: Ευχαριστώ θερμά!
ΓΚ: Εγώ, να ‘στε καλά!
ΝΦ: Να ‘στε καλά και εσείς.
