Το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαΐου αλλά και το σκηνικό που σύμφωνα με τις μετρήσεις παραμένει αμετάβλητο προσδίδουν στην αναμέτρηση της ερχόμενης Κυριακής μια αίσθηση τυπικής διαδικασίας.
Το εκλογικό σώμα φαίνεται ότι θα προσέλθει στις κάλπες για να επιβεβαιώσει με ακόμη μία ψήφο τις επιλογές που έκανε στην πρώτη.
Αυτή όμως δεν είναι παρά η γενική εικόνα. Και στις λεπτομέρειες δεν κρύβεται μόνο ο διάβολος. Κρύβεται και ο ακριβής συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων από τον οποίο θα διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό όχι απλώς για τον επόμενο μήνα αλλά σε βάθος τετραετίας.
Μπορεί, για παράδειγμα, να ξέρουμε ποιος θα αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας τη Δευτέρα. Αλλά δεν θα μάθουμε παρά το βράδυ της Κυριακής τον βαθμό της κυβερνητικής ισχύος, έτσι όπως θα αποτυπωθεί εκλογικά στην κυβερνητική πλειοψηφία της νέας Βουλής.
Δεν γνωρίζουμε επίσης τα εξωτερικά όρια αλλά και τα εσωτερικά σύνορα του αντιπολιτευτικού χάρτη.
Είναι το βράδυ της Κυριακής που θα μάθουμε εάν ο δεύτερος των εκλογών θα εδραιώσει τη θέση του στον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή εάν θα αρχίσει να αναμετράται από τη Δευτέρα με το φάντασμα της αποδρομής.
Συνεκδοχικά, δεν ξέρουμε για τον τρίτο εάν θα πετύχει μια επίδοση που θα τον εγκλωβίσει σε μια νέα στασιμότητα ή εάν θα του επιτρέψει να προβάλει ως ανερχόμενη δύναμη και κυρίαρχη του αντιπολιτευτικού αφηγήματος.
Είναι άγνωστο, τέλος, πόσα και ποια από τα μικρότερα κόμματα θα πετύχουν την είσοδό τους στη Βουλή. Το στοιχείο είναι κρίσιμο καθώς από αυτό θα εξαρτηθεί ο «δείκτης γραφικότητας» του νομοθετικού σώματος.
Ο διάβολος, εν κατακλείδι, έχει πολλά ποδάρια. Και είναι τα «δαιμόνια» της δεύτερης κάλπης.
