«Mήτσο, έχω ένα δυσάρεστο και ένα ευχάριστο νέο! Το δυσάρεστο είναι ότι η υγεία σου δεν είναι καλά, και το ευχάριστο είναι ότι θα γίνεις εθνικός ευεργέτης για την μείωση του κόστους του συστήματος Υγείας».
Το ανεξάντλητο και ανεπανάληπτο χιούμορ του ΚΥΡ αποκαλύπτει την αλήθεια : το κόστος της υγείας προκάλεσε ουσιαστικά το πρόβλημα, που παραμονές των δεύτερων εκλογών απασχολεί όλα τα κόμματα, τους υποψήφιους και, φυσικά, τα ΜΜΕ. Το ζήτημα προέκυψε από τις σχετικές με την Υγεία δηλώσεις του βουλευτού της Ν.Δ. και καθηγητή Ιατρικής Σπύρου Πνευματικού, τις αντιδράσεις των κομμάτων και τη σύγκριση των δηλώσεών του με τις αντίστοιχες της ομότεχνης βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ καθηγήτριας Αθηνάς Λινού, η οποία αντέδρασε σθεναρά εκ μέρους του κόμματός της. Βρισκόμαστε, λοιπόν, μπροστά στις δηλώσεις δύο επιστημόνων αναγνωρισμένου κύρους και πολιτικών των δύο κομμάτων, που κυβέρνησαν την χώρα. Η επιστήμη, βέβαια, μιλά τη γλώσσα της αλήθειας και η πολιτική της διπλωματίας…
Ο καθηγητής Σπύρος Πνευματικός δήλωσε μεταξύ άλλων τα ακόλουθα: «Δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάμε τον άρρωστο αν του πούμε: δεν έχει νόημα να κάνουμε αυτό για εσάς. Ενας καρκινοπαθής τελικού σταδίου δεν έχει καλή πρόγνωση, πρέπει κάποια στιγμή να τραβήξουμε μια γραμμή, γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο να αντεπεξέλθουμε στα έξοδα που χρειάζονται για την αντιμετώπιση των συνανθρώπων». Και στη συνέχεια ο ίδιος αναφέρθηκε στο τρομακτικό παράδειγμα της Αμερικής, όπου ψάχνουν το κόστος των πράξεων (cost benefit ratio), και συμπληρώνει ότι αυτό ακούγεται λίγο κυνικό. Δεν είναι κυνικό, είναι ανθρώπινο –επισημαίνει–, γιατί αν η υπηρεσία που παρέχω σήμερα σε κάποιον δεν πρόκειται να του προσφέρει κάτι , την παίρνω από κάποιον άλλο που θα μπορούσε να του σώσει τη ζωή αύριο. Αυτό πρέπει να τα σκεφτούμε.
Στο ίδιο θέμα τοποθετήθηκε σε συνέντευξή της παλαιότερα, η καθηγήτρια Αθηνά Λινού λέγοντας: «Ενας άνθρωπος που πλησιάζει στο τέλος του, με υψηλές δόσεις αντικαρκινικών πιθανόν να μη μπορεί να σωθεί. Η ποιότητα όμως της ζωής του στα τελευταία της στάδια και η ποιότητα της ζωής των συγγενών του στα στάδια αυτά, είναι πάρα πολύ σημαντικά, και θα έπρεπε να είχαμε ήδη παροχή υπηρεσιών ανακούφισης και ενίσχυσης αυτών των ανθρώπων». Και πρόσθεσε στη συνέχεια: «Στις οικογένειες των γιατρών –και των μεγαλύτερων γιατρών– δεν τείνουμε να παρατείνουμε τη ζωή των αγαπημένων μας, όταν είναι δεδομένο ότι δεν υπάρχει δυνατότητα θεραπείας. Χρειάζεται μια αναθεώρηση των όλων πραγμάτων», ανέφερε μάλιστα και προσωπικό της παράδειγμα.
Είναι φανερό, βέβαια, ότι οι δηλώσεις των βουλευτών-καθηγητών δεν είναι ταυτόσημες. Συμπίπτουν στην επιστημονική άποψη, ο τρόπος όμως τοποθέτησής τους στο θέμα είναι διαφορετική. Η καθηγήτρια Α. Λινού απέφυγε να μιλήσει για κόστος και περιορίστηκε σε μια ανθρώπινη προσέγγιση δίκαια και σωστή, που προέβλεπε μάλιστα μια επιβάρυνση του κόστους της υγείας. Λεφτά όμως υπάρχουν; Και στο θέμα αυτό ποιο είναι το πρακτέο; Ας μας πουν επιτέλους τα κόμματα τη συγκεκριμένη και κοστολογημένη πολιτική τους για την υγεία, ανάλογα με τα κονδύλια που διαθέτουν γι’ αυτήν, αντί να αλληλοκατηγορούνται. Και οι αλληλοκατηγορίες ξεπέρασαν πια και την λογική. Η καθηγήτρια Α. Λινού σε νέα της δήλωση, προσπαθώντας να τονίσει τη σημασία της δημόσιας Υγείας για το κόμμα της, προσέβαλε ανεπανόρθωτα όλους τους ιδιώτες συναδέλφους της, και μάλιστα τους παιδίατρους, επισημαίνοντας με τον πιο εξευτελιστικό τρόπο ότι οι γιατροί αυτοί ενδιαφέρονται για τους ασθενείς τους ανάλογα με τα λεφτά που παίρνουν… αδιανόητο!
Η ζωή μου στο χώρο των πανεπιστημιακών με δίδαξε ότι οι πανεπιστημιακοί – ιδιαίτερα– πρέπει να σκεφθούν πολύ πριν εκτεθούν στην πολιτική!
Είναι αναμφισβήτητο το γεγονός ότι η θεσμοθέτηση του ΕΣΥ από τον αλησμόνητο Γιώργο Γεννηματά, αποτέλεσε μια τομή στην πολιτική της Υγείας. Αποσκοπούσε στη δημόσια δωρεάν και καθολική παροχή ποιοτικών υπηρεσιών υγείας σε όλους τους πολίτες, ανεξαρτήτως κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης αλλά και τόπου διαμονής. Το σύστημα αυτό Υγείας υπήρξε, πριν χρόνια, επίτευγμα της ελληνικής πολιτικής, σπάνια συναίνεση όλων των πολιτικών κομμάτων και μοναδική ελπίδα των ελλήνων πολιτών για αξιοπρεπή μέχρι το τέλος της ζωής τους αντιμετώπιση των προβλημάτων της υγείας τους. Ας δεχθούμε ότι κάποτε έγινε κάτι αποδεδειγμένα καλό για την Υγεία, και ας μη πειραματιζόμαστε επικίνδυνα. Ας μη γκρεμίσουμε και το ΕΣΥ!
Η κυρία Στέλλα Πριόβολου είναι ομότιμη καθηγήτρια, πρόεδρος Σώματος Ομοτίμων Καθηγητών ΕΚΠΑ, κοσμήτορας Δημοτικού Λαϊκού Πανεπιστημίου Αγ.Παρασκευής.
