Η προεκλογική περίοδος ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς.
Εστω και με τη βοήθεια μερικών σαρδάμ, στη δημόσια συζήτηση κυριάρχησε το θέμα της φορολογίας υποχρεώνοντας τα κόμματα να ξεσκονίσουν τα οικονομικά τους προγράμματα και να ανοίξουν τα χαρτιά τους σε ζητήματα που, σύμφωνα με όλες τις μετρήσεις, βρίσκονται στην κορυφή των προτεραιοτήτων και των ανησυχιών της κοινής γνώμης.
Η συνέχεια ωστόσο διέψευσε τις προσδοκίες. Το πολιτικό σύστημα οδεύει προς τις κάλπες με επιλεκτικές διαρροές από απόρρητες εκθέσεις της ΕΥΠ και πλειοδοσίες ανθρωπισμού, θέτοντας σε δοκιμασία είτε τις εθνικές μας είτε τις κοινωνικές μας ευαισθησίες.
Ασφαλώς σε μια δημοκρατία δεν υπάρχει κάτι που να μην συζητείται. Συζητήσεις ωστόσο που γίνονται λιγότερο για την αναζήτηση λύσεων και περισσότερο με το μυαλό στην κάλπη είναι αντιπαραγωγικές.
Θα είναι και υποκριτικές εάν η Ροδόπη και η Πύλος ξεχαστούν την επομένη των εκλογών. Τόσο τα ελληνοτουρκικά όσο και το προσφυγικό αποτελούν ζητήματα που απαιτούν λεπτούς χειρισμούς και εργώδεις προσπάθειες για την επίλυσή τους.
Όχι μόνο εκτός προεκλογικής περιόδου αλλά και εκτός συνόρων. Στο Βίλνιους, στις Βρυξέλλες, αλλά και σε κάθε σύνοδο κορυφής όπου οι ηγέτες αναζητούν τη χρυσή τομή ανάμεσα στην υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων και την χάραξη κοινών πολιτικών.
