Εκείνο το απόγευμα στην παραλία της ακριτικής Σύμης ο Ανδρέας Παπανδρέου φαινόταν χαρούμενος. Μόλις πριν από λίγο τίμησε τον στενό συνεργάτη του και εμπνευστή του ΕΣΥ Γιώργο Γεννηματά, τοποθετώντας μια αναμνηστική πλάκα στον σπίτι όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε (σήμερα έχει μετατραπεί σε ξενοδοχείο).
Ήταν, βλέπετε και η εντολή που έδωσε στην ΜΟΜΑ να κατασκευασθεί ο δρόμος από το ιστορικό και πανέμορφο μοναστήρι του Αρχάγγελου Μιχαήλ στον Πανορμίτη (με το ωραιότερο καμπαναριό στον κόσμο) στο λιμάνι της Σύμης. Θα ήταν και το τελευταίο έργο της ΜΟΜΑ πριν από την διάλυσή της. Ο Παπανδρέου εκείνο το απόγευμα δεν χαλούσε χατίρι σε κανέναν.
Η ευκαιρία λοιπόν ήταν μοναδική. Τον πλησίασα και τον ρώτησα γιατί δεν υπάρχει το όνομα «Κύπρος» στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη στην πλατεία Συντάγματος. Κοίταξε παράξενα. Κάποιοι τον ενημέρωσαν ότι αποτελούσε πάγια πολιτική να μην αναφέρονται στο πραξικόπημα και στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο, γιατί θα υπάρξουν αποζημιώσεις για τα θύματα.
Μεγαλύτερη βλακεία δεν υπήρχε. Ελλαδίτες έδωσαν την ζωή τους για την Κύπρο, στο Νεκροταφείο Λευκωσίας είναι θαμμένοι πολλοί με κυπριακά ονόματα, ουδείς είχε δείξει ενδιαφέρον. Ακόμα και τον μοναδικό διασωθέντα λοκατζή από την κατάρριψη του Νοράτλας οι ελληνικές κυβερνήσεις τον ταλαιπωρούσαν συνταξιοδοτικά. Ούτε ένα περίπτερο τιμής ένεκεν, δεν του έδιναν.
Ο Παπανδρέου ζήτησε αμέσως εξηγήσεις από τον υπουργό Άμυνας Γεράσιμο Αρσένη. Αμέσως μετά ζήτησε να μιλήσει με τον Πρόεδρο της Βουλής και αφού μίλησε τηλεφωνικά γύρισε προς το μέρος μου και μου είπε: «Σε λίγες ημέρες το όνομα Κύπρος θα λαξευτεί στον Άγνωστο Στρατιώτη και μάλιστα με τιμές. Θα γραφτεί δίπλα στα Δωδεκάνησα, στην Κρήτη, στην Κορέα. Χύθηκε αίμα ελληνικό εκεί». Όντως σε λίγες ημέρες άνδρες των Ενόπλων Δυνάμεων άρχισαν να γράφουν το όνομα πάνω στον μνημείο.
Η Κύπρος ήταν η αρχή. Σήμερα προστέθηκαν οι λέξεις «Αιγαίο, Ιόνιο, Μεσόγειος, Ατλαντικός», που αποτελούν τα κύρια θαλάσσια πεδία ναυμαχιών όπου έδωσαν τη ζωή τους άνδρες του Πολεμικού και του Εμπορικού Ναυτικού.
