Μία κίνηση της 14χρονης, που για 12 ολόκληρα χρόνια έτρωγε τα μαλλιά της, έκανε την παιδοχειρουργό Κατερίνα Ραμματά να καταλάβει από τι έπασχε το κορίτσι. Μιλώντας για το σύνδρομο είπε πως στην ιατρική κοινότητα δεν κυκλοφορεί τόσο με την ονομασία «Ραπουνζέλ» όσο ως «τριχοπίλημα».

«Αυτό είναι η κοσμική, η πιο γνωστή ορολογία. Οι ιδιαιτερότητες αυτού του περιστατικού ήταν ότι επρόκειτο για ένα παιδί το οποίο ήρθε από την οικογένεια του, από το σπίτι και όχι από κάποιο ίδρυμα που συνηθίζεται και επίσης η έκταση, δηλαδή το μέγεθος της μάζας και το ιστορικό του παιδιού, το οποίο ήταν πάρα πολύ άτυπο και ασαφές. Δηλαδή, δεν υποψιαζόταν κάποιος ή κάτι από το ιστορικό του ότι θα ήταν κάτι τέτοιο», καθώς το κοριτσάκι φαίνεται πως το έκανε επί 12 χρόνια» είπε στην ΕΡΤ.

Σύμφωνα με τους γιατρούς, το εν λόγω τριχοπίλημα (700 γρ) είναι ένα από τα μεγαλύτερα που έχουν εντοπιστεί και αφαιρεθεί παγκοσμίως.

«Μετά τη διάγνωση του προβλήματος και μετά την αντιμετώπιση, αναδρομικά, πηγαίνοντας προς τα πίσω και παίρνοντας το ιστορικό, θυμήθηκαν οι γονείς κάποιες εικόνες που είχαν από το παιδί σε ηλικία ήδη 2 ετών να τρώει κλωστές από τις κουρτίνες, βαμβάκι από τις μπατονέτες και τα μαλλιά του» ανέφερε.

Έβαζε τα μαλλιά στο στόμα σε στιγμές αμηχανίας

Όσο για το πως κατάλαβε πως η 14χρονη μπορεί να πάσχει από το σύνδρομο «Ραπουνζέλ» η κ. Ραμματά εξήγησε: «Μέσα από μια εικόνα που είχα από το παιδί όταν το είχα απέναντί μου, μια κίνηση που έκανε με τα μαλλιά της, μου δημιουργήθηκε υποψία και έτσι φτάσαμε στη διάγνωση με απεικόνιση και απευθείας μετά οδηγηθήκαμε στο χειρουργείο. Τραβούσε από τα πλάγια τα μαλλιά και τα έβαζε στο στόμα. Σε στιγμές αμηχανίας, φόβου και ανησυχίας. Το παιδί ευτυχώς είναι καλά, έχει αναρρώσει και είναι στο σπίτι και έχει ψυχολογική υποστήριξη».

Τι πρέπει να προσέξουμε

Σχετικά με το αν μπορούν οι γονείς να προσέξουν κάτι στο παιδί τους που να τους προϊδεάσει για πιθανό σύνδρομο Ραπουνζέλ» στο παιδί τους, η κ. Ραμματά είπε ότι δεν υπάρχει κάτι.

«Δυστυχώς δεν υπάρχει κάτι. Κατ’ αρχήν δεν είναι τόσο συχνό για να μπορέσουμε να έχουμε πιο συχνή συμπτωματολογία. Δεν είναι τόσο ξεκάθαρο πέρα από το να είναι κάθε γονέας πολύ κοντά στο παιδί και να το αφουγκράζεται. Νομίζω ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό και το συμπέρασμα που πρέπει να βγει. Από κει και πέρα δεν υπάρχουν συμπτώματα» ανέφερε.