Δεν ήταν μόνο η γνωστή τοποθέτηση του Θόδωρου Πάγκαλου στην Βουλή (το «όλοι μαζί τα φάγαμε») που άφησε εποχή. Η κοινοβουλευτική παρουσία του ήταν το ίδιο εκρηκτική όσο και η υπόλοιπη πολιτική του δράση. Από τα υπουργικά και βουλευτικά έδρανα έως τους διαδρόμους της Βουλής, η πληθωρική παρουσία του Πάγκαλου δεν περνούσε ποτέ απαρατήρητη.

Όπως τότε, που προσερχόμενος στο Κοινοβούλιο μπερδεύτηκε βγαίνοντας από το αυτοκίνητο στα καλώδια των τηλεοπτικών συνεργείων και εκνευρισμένος όταν τον ρώτησε ένας δημοσιογράφος πώς σχολιάζει την επιστολή του Κώστα Σημίτη προς τον Γιώργο Παπανδρέου σχετικά με την κύρωση της νέας συνθήκης της Ε.Ε., του είχε απαντήσει: «Δεν γ@@@@σαι κι εσύ πρωί, πρωί…».

Ο καραμπουζουκλής δικαστής

Ήταν το 2008 όταν η κυβέρνηση της ΝΔ έφερε τα «ειδικά συνταξιοδοτικά προνόμια» σε ορισμένη κατηγορία δικαστών, πυροδοτώντας την οργή του Πάγκαλου που τότε ήταν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠαΣοΚ, ο οποίος έκανε λόγο για «σκανδαλώδη, προκλητική και υβριστική για το σύνολο των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα και γενικότερα», την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση προχωρούσε στην «περικοπή υφιστάμενων ωρίμων δικαιωμάτων μεγάλων κατηγοριών εργαζομένων».

«Παραχωρεί σε μια μερίδα εργαζομένων προνόμια που δεν τα δικαιούνται με κανέναν τρόπο, εκτός αν υπάρχει άποψη στην κυβερνητική πλειοψηφία ότι οι δικαστικοί είναι ειδική κατηγορία εργαζομένων η οποία πρέπει να έχει κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα διαφορετικά από τους άλλους θνητούς», είχε πει ασκώντας έντονη κριτική για την «μειωμένη ευαισθησία με την οποία αντιμετωπίζονται στο εσωτερικό του δικαστικού σώματος τα παραπτώματα και αυτοί που εμπίπτουν σε αυτά».

Αναφερόταν στην υπόθεση Καλούση που όπως είχε πει «κατανάλωσε τόνους ουίσκι σε όλα τα παραλιακά μπαρ της Αττικής και που όπως μου έλεγαν οι παρεπιδημούντες στην Λούτσα και στο Μάτι της Ραφήνας ήταν μεγάλος γλεντζές και καραμπουζουκλής, αλλά η ηγεσία του δικαστικού σώματος δεν του είχε θέσει το ερώτημα πού βρίσκει τα λεφτά και τι σόι δικαστής είναι κάθε βράδυ στα μπουζούκια μέχρι τις 3.00 το πρωί»!

Τα τσιράκια

Το θερμόμετρο της αντιπαράθεσης είχε αγγίξει «κόκκινο» όταν το 2009 από τα έδρανα της αντιπολίτευσης ο Πάγκαλος είχε προκαλέσει την οργή των βουλευτών της ΝΔ κατηγορώντας τον τότε υπουργό ΠΕΧΩΔΕ Γιώργο Σουφλιά ότι δεν έχει πάει ούτε σε ένα από τα 19 Συμβούλια Υπουργών ΠΕΧΩΔΕ της Ε.Ε. που είχαν γίνει από το 2004 έως τότε, με τον Θόδωρο Ρουσόπουλο να του φωνάζει ότι «η Ελλάδα είναι παρούσα κύριε Πάγκαλε»!

«Αυτή είναι απάντηση για να την χρησιμοποιείτε στα τσιράκια σας χωρίς να ντρέπεστε, διότι εάν είχατε στοιχειώδη ευρωπαϊκή ευαισθησία, θα ξέρατε ότι στα συμβούλια πάει ο ίδιος ο υπουργός και όχι ο υφυπουργός», του απάντησε ο Πάγκαλος με τον κ. Ρουσόπουλο να διαμαρτύρεται έντονα επισημαίνοντας ότι «δεν δέχομαι ότι η ΝΔ ως κυβέρνηση είχε ή έχει ή χρησιμοποιεί οπουδήποτε “τσιράκια”». «Εννοούσα ανθρώπους οι οποίοι για κομματικό και οικονομικό συμφέρον ακολουθούν ένα κόμμα. Αυτό υπάρχει, όλα τα κόμματα έχουν τέτοιους οπαδούς. Η ΝΔ μάλιστα είχε και ένα παρελθόν το οποίο είναι γνωστό», του είχε απαντήσει εκείνος.

Από το 1974 στο 1981

Μια αναφορά του ως αντιπροέδρου της κυβέρνησης Παπανδρέου το 2011 είχε προκαλέσει ένα ακόμα «θερμό επεισόδιο» κατά την συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, οδηγώντας τους βουλευτές της ΝΔ εκτός αιθούσης. Αφορμή η επισήμανσή του ότι η πρώτη δημοκρατική κυβέρνηση της μεταπολίτευσης ήταν του ΠαΣοΚ το 1981, με τον τότε γραμματέα της Κ.Ο. της ΝΔ Κώστα Τασούλα, να του ζητεί να ανακαλέσει και τον Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου να σχολιάζει ότι «μπορεί να υπήρξε μια παρεξήγηση», αλλά «κανείς δεν είπε ότι το 1974 δεν ήλθε Δημοκρατία».

«Το να χρησιμοποιήσετε μια αναδρομή στο παρελθόν για να αδειάσει η πτέρυγά σας και να δοθεί η εντύπωση στο εξωτερικό και στον ελληνικό λαό ότι με το παραμικρό είστε έτοιμοι να συγκρουστείτε, τότε αυτό αποδεικνύει την σκοπιμότητα αυτής της πράξης». Οι «γαλάζιοι» βουλευτές επέστρεψαν στην αίθουσα λίγο αργότερα με τον Αντώνη Σαμαρά να εγκαλεί τον Θόδωρο Πάγκαλο ότι «μας πήγε 30 χρόνια πίσω για να μας πει ότι η Δημοκρατία γεννήθηκε το 1981», ενώ απευθυνθείς προς τον κ. Παπανδρέου, του είχε πει: «Το ‘74 -και αυτό είναι το λάθος σας- δεν γεννήθηκε μια Δημοκρατία αλλά η Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Καραμανλή».

Τους μυρίζουν τα λύματα…

Ο Πάγκαλος δεν δίσταζε να τα βάλει με συντεχνίες και κάθε λογής τοπικά συμφέροντα που αντιδράσουν σε ώριμες αλλαγές. Όπως τότε, το 2012 που στράφηκε κατά των δημάρχων αλλά και των βουλευτών (συμπεριλαμβανομένου του ΠαΣοΚ) που τους στήριζαν για λόγους ψηφοθηρικούς, που αντιδρούσαν στην δημιουργία κέντρων επεξεργασίας λυμάτων με αποτέλεσμα να απενταχθούν από το σχετικό πρόγραμμά 413 εκατ. ευρώ τα οποία προορίζονταν για την χρηματοδότηση των έργων στην Αττική. «Ενώ σκοτωνόμαστε με τους ευρωπαίους, 413 εκατ. ευρώ πρόκειται να εξαφανιστούν και με την ανοχή της ΕΥΔΑΠ που είναι κρατική επιχείρηση και ανήκει σε συγκεκριμένο υπουργείο γιατί κάποιοι δήμαρχοι με τους οπαδούς τους εκτιμούν ότι τα Κέντρα Επεξεργασίας Λυμάτων μυρίζουν». «Ε, δε μυρίζουν, αλλά εμείς είμαστε καθυστερημένοι πολιτικά πνευματικά και πολιτιστικά», είχε πει.

Ο Κ. Σημίτης και η διαδοχή στο ΠαΣοΚ

Οι σχέσεις του Θόδωρου Πάγκαλου με τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Κώστα Σημίτη δεν ήταν καθόδου ανέφελες. Αυτό πιστοποιήθηκε και στην διαδοχή στην ηγεσία του ΠαΣοΚ, που δρομολόγησε ο Κώστας Σημίτης το 2004, την ανέλιξη του οποίου είχε στηρίξει δέκα χρόνια πριν, στο «δείπνο των τεσσάρων», με συνδαιτημόνες την Βάσω Παπανδρέου, τον Παρασκευά Αυγερινό και τον ίδιο τον κ. Σημίτη.

Σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο «Βήμα» ο Πάγκαλος, δεν έκρυβε τις ενστάσεις του εξαπολύοντας «δηλητηριώδη βέλη» για τους χειρισμούς και τις επιλογές που είχαν γίνει. Κάποτε είχε πει: «Δεν ξέρω πόσοι και ποιοι από μας θα ζουν όταν ο Κ. Σημίτης πάρει την απόφαση να αποχωρήσει». Όμως διαψεύστηκε: «Είναι προφανές ότι η απάντησή μου ήταν ρητορική. Δεν φανταζόμουν ότι θα διαρκέσει επ’ άπειρον ο κ. Σημίτης και εξάλλου ο κ. Σημίτης είναι συνομήλικός μου…», θα πει στην συνέντευξή του.

«Θα προτιμούσα ομαλές διαδικασίες, με πολλούς υποψηφίους, με εσωτερική αντιπαράθεση», σημείωνε για την διαδοχή όπως δρομολογήθηκε από τον τότε πρωθυπουργό. «Εγώ δεν μπορούσα να ξέρω από πότε ο κ. Σημίτης σκεπτόταν να αφήσει στον κ. Παπανδρέου το ΠαΣοΚ και να οργανώσει την ροή των γεγονότων που μας οδήγησαν εδώ που βρισκόμαστε. Αν ενδεχόμενα το γνώριζα θα είχα πάρει άλλες θέσεις τότε, γιατί θα είχα μπροστά μου το δεδομένο ότι η περίοδος Σημίτη έληξε», θα πει στην ίδια συνέντευξη, διατυπώνοντας τις αντιρρήσεις του και για την προηγηθείσα αποπομπή του Κώστα Λαλιώτη από το κόμμα και την αντικατάστασή του από τον Μιχάλη Χρυσοχοίδη.

Όπως τόνιζε χαρακτηριστικά «ο τρόπος με τον οποίο έγινε αυτή η εκλογή ήταν απαράδεκτος, όπως ήταν απαράδεκτη και η παλαιότερη συμπεριφορά του κ. Σημίτη απέναντί μου που οδήγησε στην οριστική σύγκρουσή μας που ήταν να μου ζητήσει να μην βάλω υποψηφιότητα για το Εκτελεστικό Γραφείο».