Μπορεί η αφορμή να δόθηκε από μερικά – και πάντως απανωτά – αυτογκόλ. Ή η συζήτηση να μην υπακούει πάντα στους κανόνες του fair play αλλά να διεξάγεται με τους όρους της σκληρής επικοινωνίας.
Όπως και να’ χει, όμως, είναι γεγονός πως σε αυτήν την προεκλογική περίοδο τα κόμματα υποχρεώθηκαν να ανοίξουν τα προγράμματά τους και τα στελέχη τους να στρωθούν στο διάβασμα.
Αντίθετα με τις προηγούμενες εκλογές, κανένας δεν πετάει τη μπάλα στην εξέδρα των υποκλοπών ή άλλων ζητημάτων που απασχόλησαν το προχθές και σήμερα, καλώς ή κακώς, δεν ενδιαφέρουν κανέναν.
Η συζήτηση γίνεται για την επόμενη μέρα των εκλογών της 25ης Ιουνίου και το αύριο. Περιστρέφεται δε γύρω από την οικονομία, δηλαδή το ζήτημα που βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας της κοινής γνώμης, αλλά στις προηγούμενες εκλογές έμεινε στα αζήτητα της προεκλογικής αντιπαράθεσης.
Παραδόξως; Όχι ακριβώς. Στις αιτίες της κατά τον Αλ. Τσίπρα «στρατηγικής ήττας» της απλής αναλογικής θα πρέπει να συνυπολογισθεί η ασάφεια της απάντησης στο βασικό ερώτημα που τίθεται εκ των πραγμάτων σε κάθε εκλογική διαδικασία.
Στο ερώτημα ποιος ή ποιοι θα κυβερνήσουν η απάντηση ήταν διάφορα χαοτικά σενάρια με ηττημένους, ανοχές και ειδικούς σκοπούς, αντικείμενο των οποίων θα ήταν μάλιστα η μπάλα στην εξέδρα.
Το αποτέλεσμα ήταν να μην βρεθεί μόνο ο Αλ. Τσίπρας σε θέση άμυνας. Αλλά και ο Κ. Μητσοτάκης μπροστά σε άδειο τέρμα.
Οι θεατές τώρα παρακολουθούν ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι ως προς την ποιότητά του, ακόμη και αν το β’ ημίχρονο δεν αναμένεται να είναι πολύ διαφορετικό ως προς το αποτέλεσμά του.
Χωρίς τον φόβο του bullying πια, οι μετρήσεις προβλέπουν πως το σκορ θα λήξει ξανά 40-20.
Το βασικό ωστόσο ερώτημα των εκλογών παραμένει. Θα κυβερνηθεί και πώς την επομένη των εκλογών ο τόπος;
Το παιχνίδι από αυτήν την άποψη δεν χάνει καθόλου το ενδιαφέρον του. Και δεν το χάνει επειδή είναι διπλό.
Κάτι που εξηγεί γιατί μετράνε τόσο πολύ τα αυτογκόλ και, καμιά φορά, χάνεται το fairplay. Η μπάλα πάντως τώρα είναι στο γήπεδο.
