Η ανάγκη ενός σταθερού φορολογικού συστήματος είναι διαπιστωμένη από τότε που η φορολογική πολιτική μπορούσε να αλλάξει τόσο γρήγορα και τόσο απρόβλεπτα όσο ο καιρός.
Όπως όμως η φορολογία δεν είναι μια υπόθεση μετεωρολογίας, έτσι δεν μπορεί να είναι και μια υπόθεση πολιτικής συνθηματολογίας ή, ακόμη χειρότερα, τηλεοπτικής προχειρολογίας.
Είναι κάτι που δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται στελέχη της αντιπολίτευσης, τα οποία εκτόξευσαν φορολογικά πυροτεχνήματα στον τηλεοπτικό αέρα για να σκάσουν τελικά στα χέρια τους.
Σε όλες τις περιπτώσεις κάηκαν. Και όλοι τους, στη συνέχεια, έσπευσαν να επουλώσουν το τραύμα με διορθωτικές δηλώσεις, να σκεπάσουν τον ντόρο με την επίκληση ενός σαρδάμ ή να αποδώσουν την ευθύνη για την αναπαραγωγή του πυροτεχνήματος στα μέσα ενημέρωσης.
Η ζημιά όμως για τα ίδια και – κυρίως – για τα κόμματά τους είχε ήδη γίνει. Έμεινε αυτό που είπαν. Κι αυτό δεν είναι η επικοινωνιακή δικαιολογία, αλλά η πολιτική ουσία.
Ποια είναι η πολιτική ουσία; Πως στην καλύτερη περίπτωση τα ίδια τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν γνωρίζουν το πρόγραμμά τους και στη χειρότερη πως έχουν κρυφή ατζέντα. Πως, εντέλει, πελαγοδρομούν ανάμεσα στην άγνοια και την απειλή.
Μια χώρα ωστόσο χρειάζεται διάφορες σταθερές για να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στους πολίτες της, είτε ως φορολογούμενων είτε ως ψηφοφόρων.
Ανάμεσα σε αυτές είναι μια σοβαρή και αξιόπιστη αντιπολίτευση, του θεσμού δηλαδή που είναι επιφορτισμένος όχι μόνο με τον έλεγχο της κυβέρνησης αλλά και με τη διατύπωση μιας εναλλακτικής πρότασης εξουσίας.
Κι αυτή η συζήτηση όμως είναι τόσο παλιά όσο εκείνη για την ανάγκη ενός σταθερού φορολογικού συστήματος.
