Προαναγγέλθηκε ως συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής. Αλλά ολοκληρώθηκε ως μια μεσσιανικού τύπου εκδήλωση με έναν ομιλητή, πολλούς χειροκροτητές και το βασικό συμπέρασμα πως το πένθος δεν ταιριάζει στον Αλέξη.
Ακόμη και σε αυτό το περιβάλλον ωστόσο αξίζει να συγκρατήσει κανείς τη διαπίστωση από τον Α. Τσίπρα ενός ελλείμματος σοβαρότητας και αξιοπιστίας – έστω και αν το έλλειμμα αποδόθηκε σχεδόν αποκλειστικά στους χειροκροτητές.
Την πεποίθηση πως ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τον βασικό εκφραστή της προοδευτικής παράταξης – αν και το ΠΑΣΟΚ έχει βάσιμους πλέον λόγους να διαφωνεί.
Αλλά κυρίως τον ισχυρισμό πως το πρωί της 25ης του Ιούνη όλες οι κάλπες σε όλα τα εκλογικά τμήματα της χώρας θα είναι άδειες.
Αξίζει να συγκρατήσει κανείς ακόμη περισσότερο αυτόν τον ισχυρισμό έναντι των λοιπών διαπιστώσεων, πεποιθήσεων και χειροκροτημάτων επειδή κατά τα φαινόμενα αποτελεί το μοναδικό σημείο σύγκλισης ανάμεσα σε εκείνους που διεκδικούν την ψήφο των πολιτών.
Από την πρώτη του κιόλας συνέντευξη μετά τις εκλογές της 21ης Μαΐου, ο Κ. Μητσοτάκης έσπευσε να υπενθυμίσει πως η κάλπη είναι άδεια και πως, επομένως, πρέπει να ξαναγεμίσει με πολλά ψηφοδέλτια της ΝΔ.
Το μήνυμα που εκπέμπεται από όλες τις πλευρές είναι πως αυτές οι εκλογές είναι κανονικές. Δεν αποτελούν μια προαναγγελθείσα τραγωδία για τον έναν ούτε επιστέγασμα θριάμβου για τον άλλον, αλλά ούτε και αγώνα επιβίωσης για τον τρίτο.
Ολοι τους ξεκινούν από το σημείο μηδέν. Με διαφορετική ασφαλώς ατζέντα αλλά με τον ίδιο στόχο: να μαζέψουν όσες περισσότερες ψήφους μπορούν.
Αυτό σημαίνει πως παρά την εγγύτητά τους με τις προηγούμενες, οι εκλογές αυτές συνιστούν έναν γρίφο.
Σε αυτόν θα πρέπει να συνυπολογισθούν οι φιλοδοξίες των μικρότερων κομμάτων, το ποσοστό εκείνων που θα μείνουν εκτός Βουλής και ασφαλώς ο πήχης της αυτοδυναμίας που κανένας αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια.
Αν και με διαφορετικά χαρακτηριστικά, είναι κι αυτός ο συνήθης γρίφος της άδειας κάλπης.
