Την γνωρίσαμε όταν το 2016 η ταινία «Τόνι Ερντμαν» παίχθηκε στο φεστιβάλ των Καννών προκαλώντας εξαιρετικά θετικές εντυπώσεις (παρότι τελικά αγνοήθηκε στα βραβεία, εν συνεχεία έφτασε ως τα Οσκαρ). Από τότε, η Γερμανίδα ηθοποιός Σάντρα Χούλερ είναι ένα πρόσωπο που συναντάμε με συχνότητα σε ευρωπαϊκές ταινίες (πριν από λίγο καιρό είδαμε στην Ελλάδα την ταινία της «Ο άντρας των ονείρων μου).

Φέτος το φεστιβάλ των Καννών φιλοξενεί δύο ταινίες της, εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους, στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμά του.

Για την μία, το «The zone of interest» (Η ζώνη του ενδιαφέροντος) του Βρετανού Τζόναθαν Γκλέιζερ, μια άκρως ενδιαφέρουσα ματιά πάνω στις συνθήκες ζωής γύρω από το στρατόπεδο συγκεντρώσεων του Αουσβιτς κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αναφερθήκαμε ήδη σε προηγούμενη ανταπόκρισή μας.

Η Χούλερ είναι ανατριχιαστικά …καταπληκτική παίζοντας την σύζυγο του διοικητή του στρατοπέδου στο Αουσβιτς, μια ψυχρή γυναίκα που ενώ ξέρει πολύ καλά τι συμβαίνει μέσα στο στρατόπεδο, φέρεται σαν να μην συμβαίνει απολύτως τίποτα και ενδιαφέρεται μόνο για την διατήρηση της αρμονίας του σπιτιού της.

H Σάντρα Χούλερ όπως εμφανίζεται στην ταινία «Ανατομία μιας πτώσης»

Ωστόσο, μια ταινία όπως η «The zone of interest» δεν ανήκει σε αυτές που διακρίνονται για τις ερμηνείες τους όπως συμβαίνει στην δεύτερη ταινία της Χούλερ «Anatomie d’une chute» («Η ανατομία μιας πτώσης») της Ζιστίν Τριέ. Εδώ η Χούλερ έχει στα χέρια της έναν πραγματικά αβανταδόρικο ρόλο παίζοντας μια επιτυχημένη συγγραφέα, η οποία θα κατηγορηθεί για την δολοφονία του ανδρός της, καθώς η σορός του τελευταίου βρέθηκε στο προαύλιο της έπαυλής τους (με την ίδια μέσα) και όλα δείχνουν ότι ο θάνατός του προήλθε από την πτώση. Την έσπρωξε εκείνη ή όχι;

Εξαιρετικά σύνθετη και πολυεπίπεδη ταινία, η «Ανατομία μιας πτώσης» αναρωτιέται κυρίως για το ζήτημα της αλήθειας, η έννοια της οποίας όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, συνήθως, είναι πολύ ρευστή. «Σημασία δεν έχει η αλήθεια αλλά τι εντύπωση θα προκαλέσεις στον κόσμο» όπως χαρακτηριστικά (και κυνικά) της λέει ο φίλος και δικηγόρος της () που έχει αναλάβει την υπόθεσή της.

Πράγματι, όταν κατά την διάρκεια της δίκης (ένα πολύ μεγάλο μέρος της ταινίας) το παρελθόν της ηρωίδας αρχίζει να ξετυλίγεται, περιστατικά όπως εκείνο μιας βίαιης σύγκρουσής της με τον σύζυγό της, ή το γεγονός ότι η συγγραφική δουλειά της είναι εμπνευσμένη από την ίδια την ζωή της, θα τεθούν εναντίον της.

Η Τριέ δεν ενδιαφέρεται να κάνει ένα καθαρόαιμο θρίλερ αλλά μια ταινία γεμάτη ερωτήματα που παίζουν τεράστιο ρόλο στην ζωή μας: γιατί όπως η συγγραφέας λέει στην δίκη πως είναι δυνατόν να κρίνουμε την ζωή ενός ζευγαριού από μια κακιά στιγμή, την ώρα που υπάρχουν χιλιάδες καλές στιγμές στις οποίες κανείς δεν δίνει σημασία.

Η ταινία είναι κατά τέτοιο τρόπο φτιαγμένη που το ενδιαφέρον του θεατή βρίσκεται αποκλειστικά πάνω στην Σάντρα Χούλερ και από μόνο του, αυτό το γεγονός την μετατρέπει σε φαβορί για το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας.

Γεννημένη στη Ζουλ στις Απριλίου 1978 η Σάντρα Χούλερ σπούδασε υποκριτική στην Ακαδημία Δραματικών Τεχνών Ernst Busch στο Βερολίνο. Για την ερμηνεία της στην Ανελίζ Μισέλ στο δράμα «Ρέκβιεμ» του Χανς-Κρίστιαν Σμιντ κέρδισε την Αργυρή Άρκτο Α’ Γυναικείου Ρόλου στο φεστιβάλ Βερολίνου. Η διεθνής καριέρα της όμως οφείλεται στον πρωταγωνιστικό της ρόλο της στην ταινία «Τόνι Ερντμαν» της Μάρεν Αντε, για την οποία κέρδισε μεταξύ άλλων το Ευρωπαϊκό Βραβείο Κινηματογράφου και το Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας του Toronto Film Critics Association.