Το χαρτί του Αλέξη Τσίπρα που ήταν από την ημέρα εκλογής του στην ηγεσία του Συνασπισμού το δυνατό όπλο και πάνω του στηριζόταν ουσιαστικά όλο το κόμμα, κάηκε ολοσχερώς σε αυτές τις βουλευτικές εκλογές.
Η πανωλεθρία που υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία έχει την προσωπική σφραγίδα και του Αλέξη Τσίπρα και του συνόλου της ηγετικής ομάδας.
Η συντριπτική στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ– ΠΣ δημιουργεί νέα δεδομένα για την αξιωματική αντιπολίτευση που καλείται να μαζέψει τα συντρίμμια της και να πάει για μια ακόμη μάχη στις δεύτερες εκλογές με ενισχυμένη αναλογική.
Το θέμα όμως είναι ό,τι ο Αλέξης Τσίπρας έφερε την απλή αναλογική, δεν κατάφερε να την αξιοποιήσει και του έσκασε στα χέρια. Έχτισε μια στρατηγική μαζί με την προεδρική ομάδα που προφανώς δεν είχε λάβει υπόψη της διεργασίες ευρύτερες σε τμήματα της κοινωνίας.
Ουδείς από τον κεντρικό πυρήνα της κομματικής εξουσίας αντιλήφθηκε την αδυναμία του κόμματος, που έγινε συστημικό και φορούσε αμπέχονο ριζοσπαστισμού χωρίς να πείθει, να περάσει τα μηνύματα του στην κοινωνία. Ακόμα και στις περιοχές που ήταν υποψήφιος ο Αλέξης Τσίπρας δεν κατάφερε απολύτως τίποτα. Στις λαϊκές περιοχές η επιρροή του ελάχιστη σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Σφάλματα και αντιφατικά μηνύματα
Πολλαπλά επικοινωνιακά σφάλματα και αντιφατικά μηνύματα. Ειδικά τις τελευταίες ημέρες δημιουργήθηκε χάος με τις δηλώσεις του Γιώργου Κατρούγκαλου, με τις αναφορές του Αλέξης Τσίπρα για κυβέρνηση ειδικού σκοπού, με τα όσα ειπώθηκαν για τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, αλλά και με το αλαλούμ σχετικά με το παράλληλο νόμισμα.
Ακόμα και η στρατηγική περί της ενίσχυσης των σχέσεων με ομάδες ψηφοφόρων, όπως οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι εκπαιδευτικοί, κ.α. με τους οποίους άνοιξε δίαυλο επικοινωνίας δεν απέδωσε.
Στα αρνητικά της προεκλογικής στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. ήταν η χαμηλή συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Καταγράφηκε μικρή απήχηση στις νέες ηλικίες και γι’ αυτό έγινε και μεγάλη προσπάθεια να πειστούν οι νέοι, πρώτα να συμμετάσχουν και δεύτερον να στηρίξουν τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
Άλλο αρνητικό στοιχείο, ήταν η μη ιδιαίτερη προβολή του προγράμματος του κόμματος, κάτι το οποίο επιχειρήθηκε να γίνει τις τελευταίες ημέρες, αλλά χάθηκε σημαντικός χρόνος. Στο πλαίσιο αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ για μια ακόμη φορά απολογήθηκε για την κοστολόγηση των μέτρων που πρότεινε και απαντούσε ενοχικά. Η έλλειψη συντροφικότητας ήταν έντονη και χαρακτηριστική με τις μικρές παρασκηνιακές «μάχες» για τον σταυρό. Εδώ, για πρώτη φορά ήταν τόσο έντονο το κλίμα, «ο σταυρός στον υποψήφιο βουλευτή, πάνω από την ψήφο στο κόμμα».
Τα νέα πρόσωπα στις τηλεοπτικές οθόνες για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ήταν ελάχιστα και η «βιτρίνα» δεν άλλαξε πολύ. Πολλοί υποψήφιοι δεν δημιούργησαν δυναμική στις τοπικές κοινωνίες και ο λόγος αρκετών ήταν ξύλινος.
Ακόμη, αρνητικό ήταν το γεγονός ότι η συζήτηση αρκετές φορές μεταφέρθηκε στο παρελθόν, φέρνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ σε θέση άμυνας και όχι επίθεσης. Λανθασμένη ήταν και η στρατηγική έναντι του ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα στον Νίκο Ανδρουλάκη να μην δίνονται απαντήσεις αιχμηρές στις επιθέσεις του.
Για πολλούς ήταν αρνητική και η χρησιμοποίηση συνθημάτων της δεκαετίας του 1980 και του Ανδρέα Παπανδρέου που δείχνει έλλειψη φαντασίας. Θολά και αντιφατικά μηνύματα σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Η ευθύνη για την πανωλεθρία βαραίνει τον Αλ. Τσίπρα και την ηγετική του ομάδα που αποδείχθηκε κατώτερη των περιστάσεων. Και η δήλωση του το βράδυ της Κυριακής, μετά τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ό,τι ο εκλογικός κύκλος δεν έχει ακόμα τελειώσει δείχνει αδυναμία βαθύτατης κατανόησης του τι συνέβη στις κάλπες της 21ης Μαΐου.
