Αποστολή, Κάννες
«Είμαι καλλιτέχνις και εκ μέρους όλων των καλλιτεχνών νομίζω ότι μπορώ να πω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ένδειξη Τέχνης στο κόσμο, από εκείνη της αγάπης.» Τάδε έφη Λιβ Ούλμαν, μούσα του κορυφαίου Σουηδού σκηνοθέτη Ινγκμαρ Μπέργκμαν και ένα από τα τιμώμενα πρόσωπα στο φετινό φεστιβάλ των Καννών, στο οποίο προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ «Liv Ullmann – A Road Less Traveled» ως ειδική προβολή.
Ένα ντοκιμαντέρ στο οποίο η ίδια η Ούλμαν, με ανεπανάληπτο χιούμορ και αξιοθαύμαστη ηρεμία, κάνει στάσεις σε όλη τη ζωή της, την ώρα που ηθοποιοί όπως η Τζέσικα Τσαστέιν, ο Τζέρεμι Αϊρονς, η Κέιτ Μπλάνσετ και ο Τζον Λίθγκοου μιλούν για αυτήν με απεριόριστο θαυμασμό.
Για τον Αϊρονς, τα γαλανά μάτια της Νορβηγίδας ηθοποιού η οποία νιώθει νεότατη στα 83 της, ανήκουν στα πιο εκφραστικά που έχουν περάσει ποτέ από το σινεμά, ενώ ο Λίθγκοου, κάνει μια υπέροχη παρατήρηση για την καριέρα της και την ίδια: «Λένε ότι η Λιβ Ούλμαν δεν θα γινόταν αυτό που έγινε χωρίς τις ταινίες του Ινγκμαρ Μπέργκμαν. Σε αντίθεση αυτού όμως, εγώ θα πω ότι οι ταινίες του Ινγκμαρ Μπέργκμαν δεν θα ήταν αυτές που είναι χωρίς την Λιβ Ούλμαν.»
Με τον Ινγκμαρ Μπέργκμαν, η Ούλμαν συνεργάστηκε σε ορισμένες από τις σπουδαιότερες ταινίες της, κορωνίδα των οποίων η «Περσόνα» που ανήκει στα κορυφαία αριστουργήματα του παγκόσμιου σινεμά. Οι δυο καλλιτέχνες είχαν και δεσμό αποκτώντας μια κόρη, με την οποία, σύμφωνα με την Ούλμαν, «είχαμε πάντα διαφορές αλλά δεν πειραζει γιατί τις ίδιες διαφορές είχα με την δική μου μητέρα».
Γυρισμένο από έναν άνθρωπο που θαυμάζει απεριόριστα την Ούλμαν, τον Ινδό σκηνοθέτη Ντιράζ Ακολκάρ το «Liv Ullmann – A Road Less Traveled» διαρκεί δύο ώρες και 15 λεπτά και γυρίστηκε για λογαριασμό της σουηδικής τηλεόρασης. Ξεφυλλίζοντας την ζωή της σαν το άλμπουμ αναμνήσεων που βλέπουμε να κρατά στα χέρια της, η Ούλμαν προσφέρει με όρεξη κάθε είδους λεπτομέρεια για την ίδια αλλά και πολλές άγνωστες ιστορίες που σχετίζονται με την καριέρα της, ως ηθοποιού, σκηνοθέτριας, κόρης, μητέρας και συντρόφου.
Η Ούλμαν τολμά να κάνει αυτοκριτική, όπως και να πει τα πράγματα με το όνομά τους ακόμα και για την αποτυχημένη πορεία της στο Χόλιγουντ παρά την υποψηφιότητά της για το Οσκαρ Α ρόλου στην ταινία του Γιαν Τροελ «The emigrants». Το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός είναι τα μεγάλα της όπλα, μαζί με έναν αξιοζήλευτο τρόπο σκέψης, αποδοχής και φιλτραρίσματος των πραγμάτων της ζωής._