Υπάρχουν πολλές εκδοχές γιατί ο Ταγίπ Ερντογάν παρέμεινε διεκδικητής της προεδρίας μετά από 20 και πλέον χρόνια στην εξουσία. Τι ήταν αυτό που μέτρησε ώστε να κερδίσει και αυτή την εκλογική αναμέτρηση ο Ερντογάν και πόσο θα επηρεάσει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις;
Σύμφωνα με τον Δημήτρη Καιρίδη, τον βουλευτή της ΝΔ στη βόρεια Αθήνα που γνωρίζει πολύ καλά της τουρκική πολιτική σκηνή, ο Ερντογάν κέρδισε γιατί ήταν αυτός που κατάφερε να καθορίσει την ατζέντα των εκλογών. Η αντιπολίτευση επένδυσε στην οικονομική κρίση για να αναδείξει τις αδυναμίες της διακυβέρνησης του Ερντογάν. Όμως ο Ερντογάν πήγε τη συζήτηση εκεί που τον συνέφερε: στα ταυτοτικά ζητήματα και στην εθνική υπερηφάνεια. Κατηγόρησε τον αντίπαλό του ότι συνεργάζεται με τους Κούρδους τρομοκράτες και ότι δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της Τουρκίας, την ίδια ώρα που ο ίδιος κατάφερε η Τουρκία να αποκτήσει ένα «αεροπλανοφόρο», έναν πυρηνικό σταθμό ηλεκτροπαραγωγής και να κατασκευάσει ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πρόκειται αναμφισβήτητα για μια νίκη της εθνικιστικής και αυταρχικής ατζέντας που έχει προωθήσει τα τελευταία χρόνια ο Ερντογάν, σε συμμαχία με τον Μπαχτσελί. Στη νέα διακυβέρνηση ο Ερντογάν θα είναι ίσως ο πιο μετριοπαθής, περιστοιχιζόμενος από υπερ-εθνικιστές, όπως αντίστοιχα είναι ο Νετανιάχου σήμερα στο Ισραήλ. Η Τουρκία αλλάζει και ο ίδιος είναι πια ένας νέος Ατατούρκ, ένας «πατερούλης» του τουρκικού έθνους. Έχει συμπληρώσει 20 χρόνια στην εξουσία, πολύ περισσότερα από τον ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας, και έχει επηρρεάσει την πορεία της Τουρκίας περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον ηγέτη της μετά τον Κεμάλ. Η ευρωασιατική αποστασιοποίηση της Τουρκίας από τη Δύση ενισχύεται ενώ μπαίνει τέλος και στις τελευταίες ελπίδες αναβίωσης του Ελσίνκι και της ευρωπαϊκής ενταξιακής της πορείας.
Από την άλλη μεριά, η Τουρκία φαίνεται να διατηρεί τη σταθερότητά της, υπό την απόλυτη εξουσία ενός ισχυρού ηγέτη, ο οποίος απέδειξε ότι συνεχίζει να απολαμβάνει την αφοσίωση της πλειοψηφίας του τουρκικού λαού, ιδίως στη μικρασιατική ενδοχώρα και τη Μαύρη Θάλασσα. Με αυτόν τον ηγέτη θα πρέπει τώρα να συνομιλήσουν όσοι επιθυμούν μια Τουρκία περισσότερο συνεργάσιμη, με αμφίβολα, ωστόσο, αποτελέσματα.
