Tζόγος, λάμψη, γάμοι express και Elvis Prisley. Αυτά είναι τα πρώτα που σκεφτόμαστε στο άκουσμα του τοπωνυμίου «Λας Βέγκας», που σήμερα, έχει τα γενέθλιά του καθώς η 15η Μαΐου είναι η ημέρα που ιδρύθηκε.

Όπως αναφέρει η επίσημη ιστοσελίδα της πόλης:

«Tο Λας Βέγκας ιδρύθηκε ως πόλη στις 15 Μαΐου 1905, όταν 110 εκτάρια γης μεταξύ της Λεωφόρου Stewart (στα βόρεια), της Λεωφόρου Garces (στα νότια), της Main Street (στα δυτικά) και της Fifth Street (Las Vegas Boulevard, στα ανατολικά) πουλήθηκε με δημοπρασία από την εταιρεία σιδηροδρόμων».

Συγκεκριμένα πουλήθηκαν 176 κλήροι γης σε ιδιώτες για να δημιουργηθεί μία πόλη από κατοικίες και καταστήματα – εργαστήρια που θα εξυπηρετούσε τις ανάγκες του σιδηροδρόμου (επισκευή σιδηρογραμμικών γραμμών, σιδηροδρομικου εξοπλισμού, πανδοχεία κ.ά)

Σταδιακά η πόλη του Las Vegas ολοένα και αναπτυσσόταν. Το 1920 ο πληθυσμός της πόλης ανέρχεται σε 2.304 κατοίκους.

Το Λας Βέγκας το 1926. Πηγή: Nevada State Museum, Las Vegas

Η στιγμή που τα άλλαξε όλα

Φτάνουμε έτσι στο 1931, που ήταν και κομβικό χρονικό σημείο στην μετέπειτα εξέλιξη της πόλης σε αυτό που είναι σήμερα: τη Μέκκα του τζόγου.

Το 1931 είναι το έτος που ο επιχειρηματίας Τόμι Χάλ εξασφαλίζει νόμιμη άδεια λειτουργίας καζίνο στην πόλη του Λας Βέγκας. Έτσι το El Rancho του Tόμι Χαλ γίνεται το πρώτο ξενοδοχείο – καζίνο που λειτουργεί στην πόλη.

Το παράδειγμα του Χαλ ακολουθούν, ο ένας μετά τον άλλο, πολλοί ακόμα φιλόδοξοι επιχειρηματίες κι έτσι την πόλη κατακτούν η τσόχα, οι ρουλέτες και οι «κουλοχέρηδες».

Μέσα από το άρθρο του αμερικανού J. L. Ballen  που δημοσιεύει, σε συνέχειες, «ΤΟ ΒΗΜΑ» από τις 16 ως τις 19 Οκτωβρίου 1955, βλέπουμε πώς έβλεπαν το Λας Βέγκας μισό αιώνα μετά την ίδρυσή του.

«ΤΟ ΒΗΜΑ», 16.10.1955, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ»

Το Ελντοράντο του αιωνίου παιχνιδιού

«Η πιο λαμπερή και θορυβώδης πολιτεία του πλανήτη μας, είναι μια όασις στη μέση μιας ερήμου της Αμερικής.

»Είναι συγχρόνως το Ελντοράντο του αιωνίου παιχνιδιού, η διεθνής πρωτεύουσα των γαμών και διαζυγίων, η μητρόπολις των εύκολων απολαύσεων. Το όνομά της είναι Λας Βέγκας και βρίσκεται στη Νεβάδα.

»Η δύναμίς της έγκειται εις το ότι έβγαλε τις χαρτοπαικτικές λέσχες από την παρανομία και επιτρέπει εις τους ερασιτέχνας να ζημιώνονται ελεύθερα.

»Ο λόγος της υπάρξεώς της ευρίσκεται εις το να προσελκύη διαρκώς επισκέπτας διά να τους στερήση από τις καταθέσεις των εις τας Τραπέζας.

»Και ο τιμητικός τίτλος της είναι ότι οι επιχειρήσεις της λειτουργούν είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο και επτά ημέρες την εβδομάδα. Υπάρχουν συνεχώς κρουπιέρηδες δίπλα στα πράσινα τραπέζια.

(…)

«ΤΟ ΒΗΜΑ», 16.10.1955, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ»

Οι φλόγες της κολάσεως

»Οι τουρίσται που ταξιδεύουν νύκτα προς το Λας Βέγκας δεν χρειάζονται να συμβουλευθούν τον χάρτη.

»Εκατό χιλιόμετρα πριν φθάσουν, μία λάμψις εις τον ορίζοντα – οι φλόγες της κολάσεως του παιγνιδιού – τούς δείχνει τον δρόμο. Τους αναγγέλλει ότι η πόλις της ρουλέτας τους περιμένει.

(…)

»Ως εκείνη την στιγμή, η άσφαλτος περνά μέσα από την έρημον. Αποτόμως όμως εισέρχεται εις τον τεχνητό παράδεισο.

»Επί δέκα χιλιόμετρα περίπου η διαδρομή θυμίζει κανάλι της Βενετίας πλαισιωμένον από παραμυθένια παλάτια. Ούτε ένα δένδρο, ούτε μια πρασινάδα.

»Δεξιά και αριστερά όμως του δρόμου εκτείνεται ένας κόσμος ονειρώδης – η διά τους πουριτανούς, ένας κόσμος εφιαλτικός.

»Το ένα μετά το άλλο υψώνονται ξενοδοχεία με απίθανον πολυτέλειαν και όλα εις την κορυφήν των φέρουν φωτεινές πινακίδες, από είκοσι μέτρων μήκους η μικρότερη, ως εξήντα η μεγαλύτερη.

(…)

Ψευτοκαουμπόυ και ξανθιές γόησσες

»Αλλά και οι άνθρωποι που ελίσσονται μέσα εις τον διάκοσμον αυτόν δεν είναι ολιγώτερον φανταχτεροί: ψευτοκαουμπόϋ και γνήσιοι Αριζόνιοι – ο καθένας μπορεί να οπλοφορή, αρκεί το όπλον να φαίνεται – ξανθειές γόησσες, που παρ’ όλην την ζέστην φορούν επανωφόρι από βιζόν πάνω από το μαγιό τους, χρηματισταί που μαζεύουν το χρήμα με το φτυάρι και στολίζουν το μικρό τους δάκτυλο με μπριγιαντένια δακτυλίδια.

(…)

»Ο πελάτης επιθυμεί να μεταβή εις το δωμάτιόν του, να πάη εις την τραπεζαρίαν, να δεχθή ένα φίλον του, να τηλεφωνήση, να πάρη το μπάνιο του;

»Είναι υποχρεωμένος να διασχίση την αίθουσαν του χαρτοπαιγνίου, να περάση ανάμεσα από τα πράσινα τραπέζια, να ακούση την συναυλίαν του “μπάνκα” και “ριέν νε βα πλυ”, να εύρη τον δρόμον του μέσα εις τον λαβύρινθον των αυτομάτων μηχανών (…).

»Και επειδή, εν τελευταία αναλύσει, ο πελάτης ήρθε εις το Λας Βέγκας για να δοκιμάση την τύχη του, είναι αδύνατον να αντισταθή εις τόσους πειρασμούς.

«Ο κουλός Ληστής»

»Αν το Λος Άντζελες είχε οικόσημα, η αυτόματη μηχανή παιγνιδιού, θα κατείχε την τιμητικώτερη θέσι.

»Οι τακτικοί θαμώνες της πόλεως έδωσαν στη μηχανή αυτή ένα όνομα: ο “κουλός ληστής”. Ο “κουλός ληστής” είναι παντού (…). Λαμποκοπά με τα καλογυαλισμένα νίκελ του και τις χρυσές διακοσμήσεις του μέσα εις τα καταστήματα, τα φαρμακεία και τα μπακάλικα, ακόμη και έξω εις τα πεζοδρόμια, δίπλα εις το ταχυδρομικό κουτί.

(…)

Βιομηχανία γάμου και διαζυγίου

»Το Λας Βέγκας όμως έχει και μίαν άλλην βιομηχανίαν εκτός από το χαρτοπαίγνιον: την βιομηχανίαν του γάμου και του διαζυγίου.

»Αι απαραίτητοι διατυπώσεις για να αποκτήσης σύζυγον ή για να απαλλαγής από τον σύζυγον, έχουν εκεί μειωθή εις το ελάχιστον. Σαράντα τεσσάρων παραμονή εις την Πολιτειάν της Νεβάδας επιτρέπει εις τον κύριον ή την κυρίαν να ανακτήσουν την ελευθερία των.

»Ύστερα απ’ αυτό ημπορούν, αν το επιθυμούν, να ξαναδεσμευθούν, ο καθένας χωριστά, εις την μίαν των δύο εκκλησιών ή εμπρός εις τον ειρηνοδίκην. Δεν υπάρχει φόβος να χάσουν τον δρόμον.

»Όπως τα καζίνα, έτσι και οι “οίκοι γάμου” λειτουργούν αδιακόπως μέρα και νύκτα. Και το πιστοποιητικόν γάμου αποκτάται με μίαν απλήν αίτησιν εις οιανδήποτε στιγμήν, του εικοσιτετραώρου. Στοιχίζει δε πέντε δολλάρια.

»Όσον αφορά τας δύο εκκλησίας του Λας Βέγκας, αυταί διοργανώνουν ένα γάμον έναντι 25 δολλαρίων. Εις την τιμήν αυτήν συμπεριλαμβάνονται εκτός από την πεντέλεπτον διάρκειαν του μυστηρίου, ένα γαμήλιο εμβατήριον, δύο μάρτυρες, η ανθοδέσμη της νύμφης και μια αναμνηστική φωτογραφία».