Πολλά τα αστέρια που ξεχώρισαν στον φετινό Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision. Τόσα πολλά που δεν περιορίστηκαν μόνο στους καλλίφωνους – κι ενίοτε εξωφρενικά εμφανίσιμους – διαγωνιζόμενους. Το μεγαλύτερο αστέρι της βραδιάς δεν ήταν άλλη από την κατάξανθη οικοδέσποινα Hannam Waddingham, η οποία βρίσκεται κάτω από τους προβολείς της δημοσιότητας για πάνω από δύο δεκαετίες, κερδίζοντας παγκόσμια αναγνώριση τα τελευταία χρόνια χάρη στη συμμετοχή της σε σειρές μεγατόνων όπως το «Game of Thrones», το «Ted Lasso» και το «Sex Education».
Τώρα μπορεί να προσθέσει στο βιογραφικό της σημείωμα τον τίτλο «είδωλο της Eurovision». Η Αγγλίδα ηθοποιός συμπαρουσίασε τον τελικό του διαγωνισμού με τη Βρετανίδα παρουσιάστρια Alesha Dixon, την Ουκρανή τραγουδίστρια Julia Sanina και τον Graham Norton του BBC. Αν και όλοι τους ήταν εξαιρετικοί, η Waddingham ειδικότερα απέσπασε διθυραμβικές κριτικές. Αλλωστε, κάθε της εμφάνιση μέχρι στιγμής επισφραγίζει την δικαιοματική της ανάδειξη σε A-lister.
Οι τηλεθεατές ανταποκρίθηκαν στην αχαλίνωτη ενέργεια και το αστείρευτο χιούμορ της, καθώς και στην αβίαστη ψυχραιμία και τη σίγουρη σκηνική παρουσία που προέρχεται από τα χρόνια στο West End και στο Broadway. Οι εκφραστικότητα του προσώπου της, το πληθωρικό της στυλ και οι γλωσσικές της ικανότητες καθηλώνουν κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή, είτε υποδυόμενη κάποιο ρόλο είτε απλώς ώντας ο εαυτός της.
Με δύναμη από το West End
Η Waddingham κατάγεται από το Λονδίνο, όπου και μεγάλωσε. Βρέθηκε από πολύ μικρή μέσα στα θέατρα, όπου περνούσε πολύ χρόνο παρακολουθώντας τη μητέρα της, τραγουδίστρια της Εθνικής Όπερας της Αγγλίας.
Ακολούθησε τα βήματα της μητέρας της και μέχρι τα 20 της χρόνια βρέθηκε και η ίδια να πρωταγωνιστεί στο West End. Μάλιστα, η Waddingham έχει προταθεί τρεις φορές για Olivier – για το «Monty Python’s Spamalot» των Eric Idle και John Du Prez, το «A Little Night Music» του Stephen Sondheim και το «Kiss Me, Kate» του Cole Porter.
Από τη σκηνή στο γυαλί
Μετά από μερικούς μικρότερους τηλεοπτικούς ρόλους, μεταξύ άλλων και στην κωμωδία «Benidorm» του ITV, πήρε τον ρόλο της Septa Unella, γνωστής ως καλόγρια της ντροπής στο «Game of Thrones», συμμετέχοντας στην πέμπτη σεζόν της σειράς. Όπως έχει δηλώσει η ίδια, δεν ήταν εύκολο το άλμα από τη σκηνή στο γυαλί, παρά την ήδη επιτυχημένη πορεία της, και χρειάστηκε να μετακομίσει στις ΗΠΑ για να καταφέρει να την πάρουν στα σοβαρά.
«Βλέπεις συνεχώς τα ίδια πρόσωπα, νομίζω, στη βρετανική τηλεόραση. Και αυτή ήταν η απογοήτευσή μου», είχε δηλώσει στο podcast White Wine Question Time της Kate Thornton το 2021. «Έπρεπε να πηδήξω στην άλλη πλευρά της λίμνης για να με αναγνωρίσουν. Και δεν νομίζω ότι αυτό είναι σωστό, προσωπικά».
Αλλά με ένα μωρό να έρχεται οσονούπω στη ζωή της, δεν ήθελε πλέον να βρίσκεται στη σκηνή έξι νύχτες την εβδομάδα. Ξεκίνησε τα γυρίσματα του «Game of Thrones» μόλις οκτώ εβδομάδες μετά τη γέννα. Η συμμετοχή της εκεί οδήγησε σε ρόλους και σε άλλες σειρές όπως το prequel του «Superman Krypton». Αλλά κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, η κόρη της, τριών ετών τότε, αρρώστησε σοβαρά. Η Waddingham δεν μπορούσε πια να ταξιδεύει. Επρεπε να μπορεί να δουλεύει και ταυτόχρονα να είναι κοντά στην κόρη της.
Μέσα σε δύο μήνες ήρθε η οντισιόν για το «Ted Lasso», μια δουλειά οι συνθήκες της οποίας, όπως φάνηκε από την αρχή, ήταν κομμένες και ραμένες στη συνθήκη ζωής της Waddingham εκείνη την εποχή. Πήρε το ρόλο στην κωμωδία της Apple TV+ και όταν η σειρά έγινε τεράστια επιτυχία, η ίδια κέρδισε ένα Emmy, ένα Critics’ Choice Award και ένα Screen Actors Guild Award για την ερμηνεία της, κάτι που όπως έχει δηλώσει δεν περίμενε ούτε η ίδια.
«Δεν νομίζεις ότι η καριέρα σου θα αναζωπυρωθεί κατά τη διάρκεια της δεκαετίας των 40», δήλωσε πέρυσι στο podcast Plot Twist. «Όντας μητέρα, νομίζεις ότι θα επιβραδυνθεί λίγο».
Πρόσφατα εμφανίστηκε στο «Hocus Pocus 2» και στο «Tom Jones» του ITV, ενώ πρόκειται να τη δούμε και στις επερχόμενες ταινίες «The Fall Guy», «Garfield» και «Mission: Impossible – Dead Reckoning Part Two».