Αυτοί που κόλλησαν στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς το παρατσούκλι «Γκαστόνε», θα πρέπει να ψάχνουν τώρα να βρουν τρύπα για να κρυφτούν. Διότι τύχη σαν κι αυτή του πασίγνωστου χαρακτήρα του Ντίσνεϊ μπορεί να είχε την πρώτη φορά που αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης. Το 1992, όταν ως προπονητικό μειράκιο σήκωσε με την Παρτιζάν την κούπα στο φάιναλ φορ της Κωνσταντινούπολης χάρη στα ανδραγαθήματα του Σάσα Τζόρτζεβιτς. Τύχη μπορεί να είχε και τη δεύτερη φορά στο Τελ Αβίβ το 1994 με την Μπανταλόνα, όταν το τρίποντο του απίθανου Κόρνι Τόμπσον, που δεν έβαζε σχεδόν ποτέ τρίποντα, έριξε στο καναβάτσο τον Ολυμπιακό στον τελικό του φάιναλ φορ.
Αλλά από τότε ακολούθησαν άλλοι επτά τίτλοι πρωταθλητή Ευρώπης. Σύνολο εννιά δηλαδή, με πέντε διαφορετικές ομάδες. Χώρια όλους τους άλλους που έχει κατακτήσει σε εγχώριες διοργανώσεις… ων ουκ έστιν αριθμός. Μια καριέρα 31 ετών γεμάτη τρόπαια κερδισμένα από μερικές εκ των καλύτερων ομάδων στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, δεν γίνεται να έχει χτιστεί από τύχη. Ούτε στην τύχη. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είναι ένας… πανεπιστήμονας του μπάσκετ, όπως θα τον αποκαλούσε με τα αξέχαστα ελληνικά του ο αείμνηστος κουμπάρος του και εξίσου μεγάλος προπονητής, Ντούσαν Ιβκοβιτς. Γιατί είναι μπροστά από την εποχή του. Μπροστά από οτιδήποτε μπορούν να σκαρφιστούν οι σύγχρονοί του προπονητές.
Το 2002 έφτασε με τον Παναθηναϊκό στο φάιναλ φορ της Μπολόνια. Τα χρόνια που είχαν ακολουθήσει τους δύο πρώτους τίτλους του στην Ευρωλίγκα, με Παρτιζάν και Μπανταλόνα, είχε κερδίσει άλλους δύο, αυτή τη φορά ως φαβορί. Η Ρεάλ του ασυναγώνιστου Αρβιντας Σαμπόνις και του Τζο Αρλάουκας δεν είχε αντίπαλο στην Ευρώπη τη σεζόν 1994-95, ενώ και ο Παναθηναϊκός το 2000 είχε τον πρώτο λόγο στο φάιναλ φορ της Θεσσαλονίκης και επιβεβαίωσε τα προγνωστικά με την κατάκτηση του τίτλου.
Στην Μπολόνια, όμως, οι Πράσινοι πήγαν ως αουτσάιντερ. Η οικοδέσποινα Κίντερ του Ετόρε Μεσίνα και των σούπερ σταρ Τζινόμπιλι, Γιάριτς, Ριγκοντό και Σμόντις φάνταζε ως το ακλόνητο φαβορί και ο Ομπράντοβιτς κατάλαβε ότι θα έπρεπε να ανακατέψει πολύ καλά την τράπουλα αν ήθελε να βγάλει κρίσιμους άσους από το μανίκι του. Τις μέρες πριν από το φάιναλ φορ δούλεψε πολύ στην προπόνηση ένα σχήμα με πλέι μέικερ τον Μποντίρογκα και δίδυμο ψηλών τους Αλβέρτη και Λάζαρο Παπαδόπουλο. Αλλα αντ’ άλλων δηλαδή σε σχέση με τις μπασκετικές παραδοχές εκείνης της εποχής, πολύ περισσότερο από τη στιγμή που προέβλεπε τη συμμετοχή του Λάζου, ο οποίος είχε αγωνιστεί ελάχιστα εκείνη τη σεζόν.
Το σχήμα αυτό χρησίμευσε ως εναλλακτικό πλάνο για την περίπτωση που τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά και τον βοήθησε να ξεπεράσει το εμπόδιο της Μακάμπι στον ημιτελικό. Στον τελικό με την Κίντερ τη δουλειά έκανε ο Παπαδόπουλος. Σε μια στιγμή που ο Αμερικανός Γκρίφιθ έκανε μεγάλη ζημιά κάτω από τα καλάθια, ο Ζοτς τον σήκωσε από τον πάγκο και πριν τον ρίξει στον αγώνα θρυλείται ότι του είπε: «Μπες μέσα και δείξε τους τ’ αρχ…α σου! Δείξε ποιος είναι ο καλύτερος σέντερ στην Ευρώπη»! Ο Λάζαρος μπήκε, εξουδετέρωσε πλήρως τον Γκρίφιθ, αναδείχθηκε σε παίκτη-κλειδί στην επίθεση και ο Παναθηναϊκός ανέτρεψε τα προγνωστικά και σήκωσε την κούπα. Πλέοντας σε πελάγη ευτυχίας ο Ομπράντοβιτς δήλωνε μετά: «Με τέσσερα τρόπαια στη συλλογή μου ήθελα να πάρω το πέμπτο με τον Λάζαρο Παπαδόπουλο. Του χρόνου μπορεί να το πάρω με τον… Σβορώνο»!
Δεν το πήρε την επόμενη χρονιά. Χρειάστηκε να περιμένει μια πενταετία. Και δεν το πήρε με τον Σβορώνο, διότι στο μεταξύ βρήκε τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Τον ερωτεύτηκε από τότε που τον είδε να διαλύει τον Παναθηναϊκό φορώντας σε έναν αγώνα πρωταθλήματος τη φανέλα του Ηρακλή. «Αν δεν υπογράψετε αυτόν, δεν θέλω κανέναν άλλον», είπε στον Παύλο και τον Θανάση Γιαννακόπουλο με ύφος που δεν σήκωνε αντιρρήσεις κι αυτοί δεν του χάλασαν το χατίρι. Εκείνος από την πλευρά του ανέλαβε να τον κάνει τα επόμενα χρόνια έναν από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Αλλο χάρισμα κι αυτό του Ζοτς. Οι παίκτες που βρίσκονται κατά καιρούς υπό την καθοδήγησή του δεν θα πιάσουν απλώς το ταβάνι τους. Θα το τρυπήσουν.
Το ελληνικό μπάσκετ πρέπει να τον ευγνωμονεί, γιατί, εκτός των άλλων, από τα χέρια του πέρασαν οι τρεις από τους 4-5 καλύτερους έλληνες γκαρντ του 21ου αιώνα. Με τον Διαμαντίδη κέρδισε τρία τρόπαια Ευρωλίγκας αναπτύσσοντας μια σχέση πατέρα – γιου, όπως ο ίδιος ο παίκτης έχει εξομολογηθεί. Στον Βασίλη Σπανούλη άνοιξε την πόρτα του ΝΒΑ και ήταν αυτός που τον προετοίμασε για τη μεγάλη καριέρα που έκανε αργότερα στον Ολυμπιακό, παρόλο που ψυχράθηκε μαζί του όταν ο Λαρισαίος πήρε εκείνη την απόφαση.
Και πάνω στον Κώστα Σλούκα έχτισε τη μεγάλη Φενερμπαχτσέ της δεκαετίας του 2010. Το ήξερε καλά ότι έτσι θα γινόταν όταν το καλοκαίρι του 2015 τον συναντούσε σε ένα ξενοδοχείο της Αθήνας και τον έπειθε να αφήσει τον Ολυμπιακό για να πάει να δουλέψει μαζί του στην Κωνσταντινούπολη. Τον μετέτρεψε σε καθαρό πόιντ γκαρντ από σούτινγκ γκαρντ που κυρίως έπαιζε ως τότε και απογείωσε την καριέρα του κερδίζοντας μαζί του μία ακόμα Ευρωλίγκα το 2017.
Πολύ θα ήθελε ο Ομπράντοβιτς να βρει ξανά τον Σλούκα σε ένα φάιναλ φορ, αυτή τη φορά ως αντίπαλο. Ομως η Παρτιζάν δεν τα κατάφερε. Με την ήττα της στη Μαδρίτη από τη Ρεάλ (94-98) στον πέμπτο αγώνα έγινε η πρώτη ομάδα που αποκλείεται παρότι έχει προηγηθεί με 2-0. Και ο Ζοτς αποκλείστηκε μόλις για δεύτερη φορά σε 22 παρουσίες σε πλέι οφ. Στο Κάουνας θα πάει μόνον ο Σλούκας…
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ
