Γιατί γίνεται ένα ντιμπέιτ πολιτικών αρχηγών; Θεωρητικά για να γνωρίσει καλύτερα το εκλογικό κοινό τους ίδιους και τις θέσεις τους. Σε έναν τηλεοπτικό διάλογο, όλα παίζουν ρόλο, μια χειρονομία, ένα μειδίαμα, η χαλαρότητα, η αυτοκυριαρχία, ο εκνευρισμός, μπορεί να κρίνουν τον νικητή. Στο ελληνικό ντιμπέιτ, δεν υπάρχει χώρος για τέτοια.

Οι πολιτικοί αρχηγοί δεν αλληλεπιδρούν, περιορισμένοι στους μονολόγους τους. Οι δημοσιογράφοι για να ξεφύγουν από το αυστηρό πλαίσιο κάνουν ερωτήσεις άσχετες με τις θεματικές ενότητες που τους επιβλήθηκαν. Οι συνομιλητές τους έχουν επίσης την άνεση να δίνουν απαντήσεις χωρίς συνάφεια με αυτό που ρωτήθηκαν. Και το χρονόμετρο τιμωρεί αμείλικτα μόνο την χρονική παρέκβαση από τα συμφωνημένα.

Τι είδαμε λοιπόν στο χθεσινό ντιμπέιτ, πέρα από τις ελάχιστες ειδήσεις για το Market Pass, για το «σκάνδαλο των υποκλοπών», όπως το χαρακτήρισε για πρώτη φορά ο Πρωθυπουργός, που ως χθες μιλούσε για λάθος, αποφεύγοντας ωστόσο να δώσει περαιτέρω εξηγήσεις και για το παράθυρο για αλλαγή του άρθρου 16 από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ;

Η σιγουριά του Κ. Μητσοτάκη

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ήταν παρών – απών, με τη σιγουριά του πολιτικού που είναι σταθερά πρώτος στις δημοσκοπήσεις και τη (σχεδόν) βεβαιότητα ότι θα είναι ο επόμενος Πρωθυπουργός. Είχε προετοιμάσει τα στοιχεία του, για να τεκμηριώνει τις απαντήσεις του, επανέλαβε ατόφια όλα τα προεκλογικά μηνύματα της ΝΔ και δεν μπήκε σε αντιπαράθεση, έμμεση έστω με κανέναν. Ότι «καρφιά» πετάγονταν προς το μέρος του τα άφηνε να πέσουν κάτω.

Πέρα από την παραδοχή ότι το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων ρίχνει σκιά στην κυβέρνηση του και ότι ο κ. Ανδρουλάκης δεν έπρεπε να είναι υπό παρακολούθηση, δεν είχε την παραμικρή αντίδραση όταν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είπε ότι κάποιοι θα πρέπει να πάνε φυλακή για αυτό. Αν επένδυσε στο αντισυστημικό ταμπεραμέντο των μικρών, έχασε το στοίχημα. Τόσο ο Γιάνης Βαρουφάκης όσο και ο Κυριάκος Βελόπουλος, περιορίστηκαν στην πιο σοβαρή εκδοχή του εαυτού τους. Και εκείνος έδειξε καθαρά ότι δεν θέλει να συνεργαστεί με κανέναν.

Ο «μετριοπαθής» Α. Τσίπρας

Ο Αλέξης Τσίπρας, ίσως επέλεξε συνειδητά να είναι μετριοπαθέστερος του συνηθισμένου, με ένα μόνο ξέσπασμα για το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Ίσως ήθελε να δείξει ότι δεν είναι πια αυτός που κυβέρνησε το 2015 – 2019 αλλά ένας πιο ώριμος και κατασταλαγμένος πολιτικός, κάποιος που αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία και την εμπιστοσύνη του λαού. Η στάση του θα μπορούσε να έχει και μια άλλη ανάγνωση. Ότι παρά τα όσα λέει για πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, βλέπει την ήττα να πλησιάζει και κάνει διαχείριση του δεύτερου γύρου των εκλογών και κυρίως της επόμενης ημέρας για τον ίδιο και το κόμμα του. Εμφανίστηκε αξιοσημείωτα ενωτικός, υπέρ της αναζήτησης συνεργασιών και ευρύτερων συναινέσεων. Αυτό του δίνει πόντους, αν και το χθεσινό δεν ήταν το καλύτερο βράδυ του. Αν ο κ. Μητσοτάκης δεν έπρεπε να χάσει, εκείνος έπρεπε οπωσδήποτε να κερδίσει, έστω τις εντυπώσεις. Η ισοπαλία ευνοεί τον πρώτο.

Ο «μελετημένος» Ν. Ανδρουλάκης

Για πολλούς ψηφοφόρους ο Νίκος Ανδρουλάκης παραμένει ένας άγνωστος Χ, περίπου σαν τον πρωθυπουργό που οι αντίπαλοί του τον κατηγορούν ότι προτείνει. Το ντιμπέιτ ήταν η μεγάλη του ευκαιρία να αποκαλύψει την ταυτότητά του ως πολιτικός αρχηγός και την αξιοποίησε. Πρώτα από όλα μπόρεσε να σταθεί μια χαρά απέναντι στους «μεγάλους». Εμφανίστηκε μελετημένος, δεν επέτρεψε σε κανέναν να τον «στριμώξει» με τις ερωτήσεις του, για τις παρακολουθήσεις δεν απάντησε με τον εμμονικό τρόπο που τον εμφανίζει ο Πρωθυπουργός να ασχολείται με το θέμα, κατάφερε να πει τις βασικές προγραμματικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ, και έσπασε το αυστηρό προφίλ του κάνοντας χιούμορ στον Αλέξη Τσίπρα για τον διοικητή νοσοκομείου – ιδιοκτήτη βουλκανιζατέρ. Στην τελική ευθεία για τις εκλογές πλασαρίστηκε πολύ καλά στο τερέν.

Η «σταθερή αξία» Δ. Κουτσούμπας

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας ήταν ο γνωστός Δημήτρης Κουτσούμπας, μια σταθερή αξία για το ΚΚΕ και ας μην τα πήγαινε καλά με το χρονόμετρο. Για αυτόν, η προοδευτική κυβέρνηση παραμένει «μούφα» ότι και αν λένε οι γύρω του.

Η εντυπωσιακή άγνοια του Γ. Βαρουφάκη

Εντυπωσιακή για αρχηγό κόμματος ήταν η άγνοια του κ. Βαρουφάκη για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας, παρότι η θεματική ήταν προσυμφωνημένη και θα έπρεπε να είναι στοιχειωδώς προετοιμασμένος. Εμφανίστηκε σαν αρχηγός περιορισμένης ευθύνης, ειδικευμένος στο σχέδιο «Δήμητρα» και ανειδίκευτος στον κοινωνικό έλεγχο μέσω «συμβουλίων κληρωτών πολιτών, όπως στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία». Στο μήνυμά του «ας ξεπεράσουμε το παρελθόν» χάθηκε η γνωστή αγωνιστικότητά του και η προδιάθεση για ρήξη.

Η «τηλεοπτική άνεση» του Κ. Βελόπουλου

Εξίσου εντυπωσιακή ήταν η τηλεοπτική άνεση του Κυριάκου Βελόπουλου. Ο «επιχειρηματίας», όπως θέλει να αυτοπροσδιορίζεται ο αρχηγός της Ελληνικής Λύσης, έχει γράψει χιλιόμετρα στην τηλεόραση έστω πουλώντας θαυματουργά μαντζούνια, διανθίζοντας τις ιδιότητές τους με πολιτικά σχόλια. Ο κ. Βελόπουλος στο ντιμπέιτ ήταν ο πιο ξεκάθαρος πολιτικός αρχηγός. Ξέρει το ακροατήριό του και του αρκεί να συνομιλεί μόνο με αυτό, δεν τον ενδιαφέρει να επεκταθεί σε άλλους χώρους. Πατρίδα, Ορθοδοξία -την οποία προσπαθεί να προστατεύσει από την «Παναγία γκέισα», φιλορωσισμός, έγνοια για τους φτωχούς και τους πεινασμένους.

Το ντιμπέιτ δεν πήγε τελικά τελείως χαμένο και έδειξε ότι με άλλους κανόνες θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερη ουσία και για τους πολιτικούς και για το κοινό. Ας ελπίσουμε ότι όλοι θα γίνουν πιο τολμηροί στο επόμενο.