Το νέο ντοκιμαντέρ του Oλιβερ Στόουν καταπιάνεται με τους διαχρονικούς φόβους γύρω από την πυρηνική ενέργεια, καθώς και με τη σύνδεσή της με τους πολέμους και τις καταστροφές.

Το ντοκιμαντέρ «Nuclear Νow» ήταν μία από τις πολλές παραγωγές με θέμα το περιβάλλον στο 79ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας και μία ακόμη προσπάθεια του διάσημου Αμερικανού σκηνοθέτη να καταδυθεί σε μια πολιτική αντιπαράθεση φλεγούσης σημασίας. Βέβαια, σε σχέση με προηγούμενες δουλειές του («Platoon», «JFK», «Snowden»), το «Nuclear Now» είναι αρκετά υποτονικό στην προσέγγισή του.

O Ολιβερ Στόουν συνεργάστηκε για σχεδόν δύο ολόκληρα χρόνια με τον επιστήμονα Τζόσουα Σ. Γκόλντσταϊν και η ταινία που προέκυψε μετά από την εν λόγω συνεργασία υποστηρίζει πως η πυρηνική ενέργεια είναι μία από τις πιο ρεαλιστικές λύσεις για την περιβαλλοντική κρίση. Με την ευθεία αυτή πρότασή του ο Στόουν κοιτάζει πέρα από την πολιτική, προσφέροντας ένα αντίδοτο στον κλιματικό δογματισμό που πολλοί θεατές πιθανώς έχουν αισθανθεί τα τελευταία χρόνια.

Το ντοκιμαντέρ

Οπως δήλωσε ο ίδιος ο Αμερικανός σκηνοθέτης, εκείνο που τον ώθησε να γυρίσει το εν λόγω ντοκιμαντέρ ήταν ο φόβος του ίδιου, όπως και πολλών άλλων ανθρώπων, απέναντι στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. «Εχω γυρίσει συνολικά 20 ταινίες μεγάλου μήκους και 10 ντοκιμαντέρ. Και θέλω, για το υπόλοιπο της ζωής μου, να κάνω κάτι που θα προσφέρει βοήθεια στους ανθρώπους. Θεωρώ πως είναι σημαντικό και δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον καλύτερο τρόπο από το να προσπαθήσω να μεταδώσω όλα αυτά που έμαθα από αυτόν τον άνθρωπο», έχει δηλώσει ο ίδιος, αναφερώμενος στη νέα του αυτή δουλειά.

Φωτ.: REUTERS

Η ταινία, ένας ζωτικός αντίλογος στο ντοκιμαντέρ του 2006 «Μια άβολη αλήθεια», εξετάζει τόσο το παρελθόν όσο και το μέλλον της πυρηνικής ενέργειας και, εκθέτοντας τα απλά γεγονότα της διαρκώς επιδεινούμενης κατάστασης της κλιματικής αλλαγής, προβάλλει μια πειστική επιχειρηματολογία υπέρ της ως της ενεργειακής πηγής που μπορεί να μας βοηθήσει πιο λογικά και ρεαλιστικά να αντιμετωπίσουμε την κρίση.

Ο Στόουν, ο οποίος έγραψε την ταινία μαζί με τον Τζόσουα Γκολντστάιν, γνωρίζει τις προκαταλήψεις με τις οποίες θα έρθει αντιμέτωπος με αφορμή το «Nuclear Now». Το πρώτο μισό του ντοκιμαντέρ παλεύει με τους διαρκείς φόβους που οι υποστηρικτές της πυρηνικής ενέργειας αγωνίζονται να διαψεύσουν – αποτέλεσμα μερικών παραγόντων που δημιουργούν χιονοστιβάδα, υποστηρίζει το ντοκιμαντέρ, όπως η σύνδεση της πυρηνικής ενέργειας με τον πυρηνικό πόλεμο και οι εξαιρετικές καταστροφές που συνέβησαν το 1986 στον πυρηνικό σταθμό του Τσερνομπίλ και το 2011 στον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα Νταϊίτσι.

Οι τελευταίες ενότητες, που αφορούν τις καινοτομίες και τα εμπόδια στις μελλοντικές εφαρμογές της πυρηνικής ενέργειας, παρασύρονται κάπως σε ανούσια μονοπάτια. Όμως η αποστροφή της ταινίας προς την τυπική ή ρητορική πομφόλυγα καθώς συζητά τις ελπίδες των επιστημόνων για ένα καλύτερο μέλλον είναι το δικό της βάλσαμο. Ατενίζουμε την καταστροφή, εξηγεί ο Στόουν με αντικειμενικότητα, αλλά το μεγαλύτερο εργαλείο μας βρίσκεται ήδη στα χέρια μας.

Ο Μπάιντεν και ο Πούτιν

Ο Ολιβερ Στόουν πρόσφατα μίλησε για την νέα του αυτή δουλειά και στον Guardian, με τη συζήτηση όπως ήταν αναμενόμενο να ξεφεύγει από την καλλιτεχνική της διάσταση και να περνά στην πολιτική.

Στα 76 του, ο Στόουν είναι τέσσερα χρόνια νεότερος από τον Τζο Μπάιντεν, για τον οποίο πολλοί λένε ότι είναι πολύ μεγάλος για να είναι υποψήφιος για δεύτερη θητεία. Εύλογο είναι λοιπόν, ότι ο Στόουν δεν θέλει να  δώσει βαρύτητα στην ηλικία του προέδρου και την ικανότητά του για επανεκλογή. Αλλά μοιράζεται τη γνώμη του για αυτόν, που δεν είναι και η καλύτερητύπο. «Ο αγαπημένος μου πρόεδρος ήταν ο Τζον Κένεντι [….]θα διαπιστώσετε ότι ο Τζον Κένεντι είναι λάτρης της ειρήνης. Και διαπιστώνεις ότι ο Τζο Μπάιντεν είναι ένας ψυχρός πολεμιστής με τη χειρότερη έννοια της λέξης».

Την τελευταία φορά που ο Guardian των ΗΠΑ παρουσίασε το προφίλ του Στόουν , είχε μόλις ολοκληρώσει ένα περίεργα συμπαθητικό ντοκιμαντέρ διάρκειας 4 ωρών για τον Βλαντιμίρ Πούτιν (την εποχή που είπε «ο ρωσικός λαός δεν ήταν ποτέ σε καλύτερη κατάσταση».) Ερωτηθείς αν από τότε έχουν αλλάξει τα συναισθήματά του για τον Ρώσο ηγέτη στα ιδιαίτερα ανησυχητικά χρόνια από τότε; «Νομίζω ότι η Ρωσία κάνει εξαιρετική δουλειά με την πυρηνική ενέργεια», λέει μετά από λίγη σκέψη. «Η Κίνα είναι επίσης ηγέτης σε αυτόν τον τομέα, αν και ποτέ δεν μπόρεσα να διεισδύσω στην Κίνα, κάτι που ήταν κρίμα για την ταινία που θα ήθελα να είχαμε. Αλλά ο Πούτιν είναι ένας σπουδαίος ηγέτης για τη χώρα του και οι άνθρωποι τον αγαπούν».

Η θέση του προκαλεί δυσθυμία στον Guardian που σχολιάζει :«Και μέχρι εκεί είναι διατεθειμένος να φτάσει. Έχει ήδη πάει αρκετά μακριά».