Με σειρά τοποθετήσεων ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιος πρωθυπουργός έχει αποκλείσει την «κυβέρνηση ηττημένων», δηλαδή τον σχηματισμό κυβερνητικού συνασπισμού από το δεύτερο και το τρίτο κόμμα ή όποιο εμφανιστεί διατεθειμένο να συμμετάσχει.
Παρά το μπαράζ των σχετικών δηλώσεων, κανένας δεν φαίνεται να έχει πειστεί. Ούτε ο πρωθυπουργός που διεκδικεί μια δεύτερη θητεία και καταγγέλλει τις διαβεβαιώσεις του αντιπάλου του ως ακόμη ένα δείγμα αναξιοπιστίας.
Αλλά ούτε και κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που, κόντρα στην επίσημη γραμμή, εξέφρασαν την άποψη πως ένας συνασπισμός δευτερότριτων κομμάτων που θα αθροίζει συνολικά το 47% των ψήφων δεν συνιστά «κυβέρνηση ηττημένων».
Ας υποθέσουμε πως το Σύνταγμα δεν απαγορεύει τέτοιες κυβερνήσεις και πως το ζήτημα δεν είναι πολιτικής φύσης αλλά εκλογικής αριθμητικής. Αφού βγαίνουν τα «κουκιά» – είναι το σκεπτικό – γιατί όχι;
Όπως πάντα όμως η πολιτική είναι επίμονη. Και είναι αυτή που υπενθυμίζει ότι αυτή δεν θα είναι μόνο μια κυβέρνηση ηττημένων αλλά και ηττημένων που αυτοδιαψεύδονται.
Θα έχει διαψεύσει τον εαυτό του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ρίχνοντας νερό στον μύλο της αναξιοπιστίας για την οποία καταγγέλλεται απ’ όλους τους αντιπάλους του.
Αλλά θα έχουν διαψεύσει τον εαυτό τους και τα κόμματα, όπως το ΠΑΣΟΚ και το ΜέΡΑ25, που έχουν αποκλείσει την μετεκλογική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ίδιος ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ αποδομεί τη θέση αυτή με το επιχείρημα πως άλλα λέγονται προεκλογικά και άλλα γίνονται μετεκλογικά. Λέμε, δηλαδή, και καμιά κουβέντα για να περνά η ώρα.
Κάπου εδώ όμως σταματά η πολιτική και αρχίζουν τα ανέκδοτα με τους λαγούς. Όπως φαίνεται εξάλλου από τα στελέχη που διαψεύδουν τον αρχηγό τους, πρόθυμοι για να παίξουν τον ρόλο υπάρχουν.
