Παρασκευή, 19 Απριλίου 1991, ώρα 10:50 πμ. Μια ασύλληπτης ισχύος έκρηξη σημειώνεται στο ισόγειο πολυκατοικίας επί της οδού Βότση 12, στο κέντρο της Πάτρας.
Το ωστικό κύμα πλήττει, κατά κύριο λόγο, τα διπλανά γραφεία της εταιρείας ταχυμεταφορών ACS, που την ώρα εκείνη βρίσκεται σε λειτουργία και είναι γεμάτο υπαλλήλους.
Όπως αναφέρει «ΤΟ ΒΗΜΑ» της 21ης Απριλίου 1991: «Η έκρηξη προκάλεσε τον θάνατο του βομβιστή και έξι ακόμα ανθρώπων. Επίσης τραυματίστηκαν επτά ακόμα άτομα, δύο εκ των οποίων σοβαρά, καταστράφηκαν τέσσερα αυτοκίνητα και υπέστησαν ζημιές κτίρια σε απόσταση 200 μέτρων από το σημείο της έκρηξης»
Νεκροί είναι η Γεωργία Βέρρα, 23 χρονών, ο Δημήτρης Σεϊτανίδης, 24 χρονών, η Όλγα Στραγγαλινού, 23 χρονών και ο Γιάννης Καφκάς, 23 χρονών, όλοι τους εργαζόμενοι της ACS, o 50χρονος Γιώργος Παπασωτηρόπουλος που βρισκόταν στα γραφεία της εταιρείας ταχυμεταφοράς για να εξυπηρετηθεί και ο πολιτικός μηχανικός Βασίλης Κυριακόπουλος, 47 ετών, ο οποίος την ώρα της έκρηξης περνούσε έξω από την είσοδο του μοιραίου κτιρίου.
Μαρτυρίες
Μιλώντας στα «ΝΕΑ» της 20ης Απριλίου 1991, ο αυτόπτης μάρτυρας Νίκος Κωνσταντόπουλος δήλωσε: «Άκουσα ένα εκκωφαντικό θόρυβο που κάλυψε τα πάντα. Ο δρόμος γέμισε σπασμένα γυαλιά και αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα», ενώ ο επίσης παρών στο σημείο Κ. Μπογονικολός ανέφερε: «όλα έγιναν ξαφνικά, διαλύθηκαν τα πάντα, τρέξαμε να βγάλουμε τα παιδιά που ήταν εγκλωβισμένα στα γραφεία της εταιρείας σκεπασμένα από σοβάδες…»
«ΤΟ ΒΗΜΑ», 21.4.1991, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ»
Η προσπάθεια εξιχνίασης
Η ισχύς της έκρηξης ήταν τέτοια, που το σώμα του βομβιστή είχε ουσιαστικά εξαϋλωθεί γεγονός που δυσχέραινε ιδιαίτερα τις προσπάθειες των αρχών για να εξακριβωθεί η ταυτότητα του.
Γράφει «ΤΟ ΒΗΜΑ» της 21ης Απριλίου 1991:
«Σ’ ένα δεξιό παπούτσι μάρκας “Τιμπερλαντ” και ένα κομμάτι από “τζην” πουκάμισο έχει εναποθέσει τις ελπίδες της η Αστυνομία, για την ανακάλυψη του “μίτου της Αριάδνης” που ενδεχομένως θα την οδηγήσει στη διαλεύκανση της πρωτοφανούς, για τα ελληνικά δεδομένα, εκρήξεως στο μέγαρο της οδού Βότση στην Πάτρα.
»Το παπούτσι και το κομμάτι του πουκαμίσου πιθανολογεί η Αστυνομία ότι ανήκουν στον άγνωστο βομβιστή, ο οποίος δεν έχει αναγνωρισθεί, καθώς η έκρηξη της βόμβας που κρατούσε τον εξαφάνισε.
Μακάβρια ίχνη
»Από το σώμα του “διεσώθη” το δεξί του πόδι, από το ύψος του μηρού, και τμήματα του τριχωτού της κεφαλής, που πιστοποίησαν απλώς την ταυτότητά του, ως προς το φύλο: είναι άνδρας, νεαρής μάλλον ηλικίας, με κοντά καστανά μαλλιά».
«ΤΟ ΒΗΜΑ», 21.4.1991, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ»
Τι συνέβη
Βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του ’90, η «17 Νοέμβρη», κυρίως, αλλά και άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις με βίαιη δράση στην Ελλάδα δεν έχουν ακόμα εξαρθρωθεί, οπότε μοιραία δημιουργείται ο συνειρμός ότι πιθανότατα το μακελειό στην Πάτρα οφείλεται σε χτύπημα «εσωτερικής τρομοκρατίας».
Σύντομα όμως οι έρευνες των αρχών θα οδηγήσουν στα ίχνη μιας παλαιστινιακής τρομοκρατικής οργάνωσης, στόχος της οποίας ήταν το αγγλικό προξενείο στην Πάτρα, που στεγαζόταν σε πολύ μικρή απόσταση από το σημείο που τελικά εξερράγη τελικά ο μηχανισμός.
«ΤΟ ΒΗΜΑ», 28.4. 1991, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ»
Τι είχε συμβεί;
Όπως αναφέρει «ΤΟ ΒΗΜΑ» της 28ης Απριλίου 1991.
«Οι Παλαιστίνιοι Αμέτ Χασικέχ και Άσαρ Αλ Νομπάνι, το πρωί της Παρασκευής 19 Απριλίου, πήγαν να τοποθετήσουν τη βόμβα στο κτίριο που στεγάζεται το [αγγλικό] προξενείο και μια ναυτιλιακή εταιρεία.
»Την ώρα όμως εκείνη υπήρχε κόσμος και οι Παλαιστίνιοι δεν μπόρεσαν να την τοποθετήσουν. Η βόμβα ήταν ρυθμισμένη να εκραγή σε 12 λεπτά. Ο Χασικέχ και ο Νομπάνι τότε κατευθύνθηκαν προς την είσοδο της πολυκατοικίας, πλάι στα γραφεία της εταιρείας Courier, o Χασικέχ μπήκε μέσα στην πολυκατοικία και ο Νομπάνι έμεινε απ’ έξω για να επιτηρεί τον δρόμο.
»Σύμφωνα με την εκτίμηση της Αστυνομίας, ο Χασικέχ προσπάθησε στην είσοδο να αποσυνδέσει τη βόμβα ή να μεταθέσει τον δείκτη σε άλλη ώρα. Πιθανόν, από κακό χειρισμό, κατά την αποσύνδεση, η βόμβα εξερράγη.
(…)
»Αν η βόμβα είχε τοποθετηθεί στο αγγλικό προξενείο, σύμφωνα με εκτίμηση αξιωματικών, θα υπήρχαν δεκάδες θύματα, μια και απ’ το σημείο εκείνο διέρχονται καθημερινά δεκάδες άτομα και δίπλα είναι αφετηρία αστικών λεωφορείων».
Συνελλήφθησαν τελικά τρεις συνεργάτες του νεκρού βομβιστή. Τον Δεκέμβριο του 1995 κρίθηκαν, σε δεύτερο βαθμό, ένοχοι. Ο Ασάρ Αλ Νομπάνι και Μπαϊκαράτ Καλίλ καταδικαστηκαν σε 25 χρόνια κάθειρξη και ο Αουάντ Καλίλ σε τρία χρόνια φυλάκιση.
