Θυμάμαι ακόμα την αίσθηση, την ανατριχίλα – σχεδόν – που ένιωσα όταν ένα βροχερό απόγευμα τον περασμένο Δεκέμβρη έβαλα να δω το πρώτο επεισόδιο από την πολυσυζητημένη σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, «Maestro», στην πλατφόρμα του Netflix. Από τις πρώτες κιόλας εικόνες ένιωσα την ανάγκη να σύρω την κόκκινη κουκίδα στο κάτω μέρος της οθόνης για να επιστρέψω στους τίτλους αρχής, ήθελα να μάθω ποιος ήταν ο «μαέστρος» πίσω από την κάμερα, ποιος ήταν ο άνθρωπος που ήταν υπεύθυνος για αυτή την εικόνα, αυτή την υπέροχη χρήση του φωτός.

Ο Αντώνης Ζκέρης είναι ένας ακριβοθώρητος επαγγελματίας που κρατά πολύ χαμηλό προφίλ. Δεν θα τον βρεις εύκολα. Λατρεύει αυτό που κάνει, πράγμα που στοιχηματίζω πως είναι ξεκάθαρο βλέποντας τη δουλειά του. Όμως, δεν μιλά συχνά για αυτήν. Γι’ αυτό και ήταν τεράστια η χαρά μου που δέχτηκε να μου μιλήσει.

Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη; Είχατε συνεργαστεί στο παρελθόν;

«Με το Χριστόφορο έτυχε να συνεργαστούμε στο παρελθόν για ένα διαφημιστικό σποτ του οποίου είχε αναλάβει τη σκηνοθεσία και στο οποίο, επιπλέον, πρωταγωνιστούσε. Έχω μια όμορφη ανάμνηση από αυτή τη συνεργασία. Πρέπει να ήταν το 2012 αλλά δεν είμαι σίγουρος. Η επόμενη μας επαφή ήταν για το «Maestro» . Όταν πήρα το σενάριο διάβασα όλα τα επεισόδια το ίδιο βράδυ , ενθουσιάστηκα!».

Ως Διευθυντής Φωτογραφίας στο Maestro, φαντάζομαι πως η συνεργασία σας με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη ήταν στενή και καθημερινή. Πώς είναι να δουλεύει κανείς μαζί του;

«Με το Χριστόφορο ταξιδέψαμε με αεροπλάνα,πλοία, βάρκες, δελφίνια, αυτοκίνητα. Περπατήσαμε, φάγαμε σε εστιατόρια και ταβερνάκια, ήπιαμε πολλούς καφέδες. Όλα αυτά στο στάδιο της προετοιμασίας, αλλά και μετά όταν ξεκίνησαν τα γυρίσματα. Είχαμε μια καθημερινή επαφή, η οποία κράτησε για πολύ καιρό. Είναι πολύ καλός συνεργάτης, ακούει αλλά και επιμένει – ανάλογα την περίσταση. Το πιο σημαντικό όμως είναι πως έχει χιούμορ».

Βλέποντας το Maestro, έχω την αίσθηση πως σαν ομάδα, ολόκληρο το crew, στα γυρίσματα πραγματικά βουτήξατε στην ιστορία. Πώς ήταν η εμπειρία σας;

«Είναι όπως τα λέτε. Όλοι όσοι δουλέψαμε στο «Maestro» μπήκαμε στην ιστορία και αυτό είναι το ζητούμενο σε μια τέτοια δουλειά, συλλογική, όπου ο καθένας βάζει από κάτι. Οι Παξοί είναι ένα μαγικό μέρος. Το είχαμε οικειοποιηθεί -με την καλή έννοια – και στα γυρίσματα και εκτός γυρισμάτων. Και βέβαια, οι κάτοικοι των Παξών ήταν πολύ φιλόξενοι και βοηθητικοί, χωρίς τη βοήθεια τους δεν θα είχαμε αυτό το αποτέλεσμα».

Πώς αισθάνεστε που το Maestro βρίσκεται στο Netflix; Που το παρακολουθούν αυτή τη στιγμή άνθρωποι από όλο τον κόσμο;

«Όταν αρχίσαμε να συζητάμε για τη σειρά, σκεφτόμασταν ότι μπορεί να πάει στην πλατφόρμα του Netflix. Τελικά πήγε!! Είμαστε όλοι χαρούμενοι γι’ αυτό.Την βλέπουν άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο. Προσωπικά, είμαι πολύ περήφανος για το «Maestro». Μου αρέσουν οι ιστορίες των ηρώων, οι ερμηνείες των ηθοποιών, καθώς και ο τρόπος που κινηματογραφήσαμε τις ιστορίες αυτές».

Σίγουρα, οι Παξοί ως σκηνικό βοηθούν πολύ στο μαγικό αποτέλεσμα. Από μόνο του, όμως, αυτό φυσικά δεν φτάνει. Ένα από τα αρτιότερα χαρακτηριστικά στην τελική εικόνα του Μαέστρο είναι η χρήση του φωτός. Ποια ήταν η προσέγγισή σας;

«Διαβάζοντας το σενάριο, οι εικόνες που έφτιαχνα στο μυαλό μου είχαν το ελληνικό φως, την ομορφιά του Ιονίου, τις επιρροές από Ιταλία που έχουν αυτά τα μέρη. Στη διάρκεια των γυρισμάτων προσπάθησα να εκμεταλλευτώ το φυσικό φως και κάποιες φορές το δημιουργούσα με τεχνητό τρόπο, αν δε γινόταν διαφορετικά».

Το Maestro καταφέρνει να προβάλλει την ανυπέρβλητη ομορφιά αυτού του τόπου, μιλώντας ταυτόχρονα ανοιχτά για τις διαχρονικές παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας. Πώς πετύχατε αυτή τη λεπτή ισορροπία;

«Όσον αφορά την εικόνα, στις «δυσάρεστες στιγμές», που υπήρχαν στην ιστορία κάθε ήρωα, αποφασίσαμε στις ημερήσιες σκηνές το φως να μην έχει τόση λάμψη και, επιπλέον, κάποιες απ’ αυτές σκηνές να γυρίζονται νύχτα».

Ποια ήταν η πιο δύσκολη σκηνή και γιατί; Και πώς καταφέρατε να την υλοποιήσετε;

«Αν δεν κάνω λάθος η πιο δύσκολη σκηνή που αντιμετώπισα ήταν εκείνη με το τραγούδι της κας Χάρις Αλεξίου στο φεστιβάλ στο λιμάνι του Γαίου. Το γύρισμα είχε ωφέλιμο φως μισή ώρα. Το αρχικό σχέδιο ήταν να το κάνουμε σε δύο ημέρες αλλά υπήρξαν πολύ λόγοι για τους οποίους έπρεπε τελικά να γυριστεί σε μια μέρα. Ευτυχώς ο καιρός ήταν πολύ καλός, δεν είχε αέρα. Αλλιώς θα ήταν αδύνατο να γυριστεί η σκηνή αυτή. Είναι ένα σημείο όπου όταν έχει καιρό έχει πολύ κύμα. Στο κομμάτι της παραγωγής, βοήθησαν πολύ οι κάτοικοι των Παξών, οι οποίοι ήρθαν με τις βάρκες τους και φρόντισαν να φτάσουν στις θέσεις τους οι μουσικοί και οι ηθοποιοί . Για τη σκηνή αυτή χρησιμοποίησα zoom φακούς στις δυο κάμερες που βρίσκονταν σε βάρκα, ώστε να αλλάζουμε γωνίες και μεγέθη γρήγορα. Επίσης, υπήρχε και ένα drone για τα πλάνα από ψηλά, ώστε να φαίνεται όλο το σκηνικό και το λιμάνι του Γάιου».

Πότε ξεκινήσατε να θέλετε να αφηγείστε ιστορίες μέσα από εικόνες;

Πάντα έκανα εικόνες με τη φαντασία μου. Μου αρέσει να παρατηρώ το φως απ’ όπου κι αν προέρχεται. Αποφάσισα να πάω στη σχολή Κινηματογράφου του Λυκούργου Σταυράκου, όπου άρχισα να μαθαίνω την τεχνική της κινηματογράφησης, χωρίς αυτή να είναι μια διαδικασία που σταματάει ποτέ, στην πραγματικότητα.

Ποιες είναι οι μεγαλύτερες επιρροές σας; (είτε πρόκειται για άλλες ταινίες, είτε για έργα εικαστικών τεχνών, είτε για φωτογραφία, οτιδήποτε)

«Δε μπορώ να γίνω συγκεκριμένος ως προς τις επιρροές μου. Είμαι ανοιχτός σε πολλά πράγματα θα πω».

Αγαπημένος/η κινηματογραφιστής/στρια;

«Θα μιλήσω για σκηνοθέτη. Ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ».

Τι κάνει μια ταινία ή μια σειρά σπουδαία για εσάς;

«Με ενδιαφέρουν, καταρχάς, η ιστορία και οι ερμηνείες των ηθοποιών. Το εικαστικό κομμάτι σίγουρα με ενδιαφέρει κι αυτό, αλλά συνήθως έπεται των δύο άλλων που προανέφερα».

Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, η σχέση μεταξύ κινηματογράφου και φωτογραφίας;

«Θυμάμαι στη σχολή, κάναμε μια εργασία, στο πλαίσιο της οποίας έπρεπε να πούμε μια ιστορία με φωτογραφίες. Αρχικά νομίζεις ότι κινηματογράφος και φωτογραφία έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους. Θεωρώ, όμως, ότι οι διαφορές τους είναι πιο πολλές. Σίγουρα ένα κινηματογραφιστής πρέπει να ξέρει φωτογραφία, ενώ ένας φωτογράφος δεν είναι απαραίτητο να ξέρει κινηματογράφο. Από τη φωτογραφία ξεκινάνε όλα».

Υπάρχει κάποιο project στο οποίο έχετε δουλέψει μέχρι τώρα και για το οποίο είστε ιδιαίτερα περήφανος;

«Θεωρώ το «Maestro» ένα πρότζεκτ που με κάνει ιδιαίτερα περήφανο, όχι μόνο για το αποτέλεσμα αλλά και για όλη τη διαδικασία από την αρχή μέχρι και που προβλήθηκε. Θέλω να ευχαριστήσω το Χριστόφορο Παπακαλιάτη για την εμπιστοσύνη του και το Στέλιο Κοτιώνη που ως παραγωγός το υλοποίησε».

Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας κάποια πληροφορία από την επόμενη σεζόν του Μαέστρο; Πότε περίπου ξεκινούν τα γυρίσματα;

«Έχουμε ήδη ξεκινήσει γυρίσματα για τη δεύτερη σεζόν του «Maestro». Θα πάμε Παξούς και Κέρκυρα την άνοιξη και συνεχίζουμε καλοκαίρι στην Αθήνα».

Ευχαριστούμε το Γραφείο Τύπου του Mega για το backstage φωτογραφικό υλικό.