Επιστρέφω, αναγκαστικά, στο καυτό – για τον κινηματογραφικό χώρο – ζήτημα των ημερών σε ότι αφορά το μέλλον των αιθουσών αφορμής δοθείσης του ενδεχόμενου παύσης λειτουργίας των αιθουσών Ιντεάλ ,Αστορ και Ιρις.

Θυμίζω εν τάχει (γιατί κείμενα επί του θέματος μπορούν να βρεθούν στην ιστοσελίδα του ΒΗΜΑΤΟΣ) ότι στην περίπτωση του Ιντεάλ, μετά την κήρυξη της αίθουσας ως διατηρητέου χώρου από το Υπουργείο Περιβάλλοντος, ο Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης (στην ιδιοκτησία του οποίου ήρθε το κτίριο που στεγάζει το Ιντεάλ), λέει εκτός άλλων τα κάτωθι για το μέλλον την κινηματογραφικής αίθουσας.

«Συζητώντας για το μέλλον της κινηματογραφικής αίθουσας, το οποίο διαχωρίζεται σαφώς από το μέλλον της κινηματογραφικής παραγωγής, όλοι οι εμπλεκόμενοι συμφωνούν ότι η νέα πραγματικότητα με την κυριαρχία της πλατφόρμας (streaming), (χαμηλό κόστος θέασης, ποικιλία και ποιότητα, άνεση σπιτιού), συνεχώς απομακρύνει το κοινό από την αίθουσα.».

Αυτά αναφέρονται στην έκθεση ένσταση της ΓΕΝ. Δ/ΝΣΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ, ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΚΑΙ ΣΤΕΓΑΣΗΣ Δ/ΝΣΗ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΑΚΙΝΗΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΜΗΜΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΑΚΙΝΗΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ e- ΕΦΚΑ.

Επειδή καθώς λέμε μια φωτογραφία ισούται με 1000 λέξεις, παρουσιάζω εδώ τέσσερις φωτογραφίες που μαθηματικά μιλώντας αντιστοιχούν σε 4.000 λέξεις.

Οι φωτογραφίες αυτές είναι τραβηγμένες έξω και μέσα από το Ιντεάλ το βράδυ του Σαββάτου 8 Απριλίου όταν έγινε η ειδική προβολή (με εισιτήριο) της ταινίας «Οργισμένο είδωλο» (1980) του Μάρτιν Σκορσέζε σε αποκατεστημένη κόπια και μέσω του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νύχτες Πρεμιέρας της Αθήνας που διοργάνωσε την προβολή.

Αν αυτό που στις τέσσερις φωτογραφίες βλέπουμε λέγεται «απομάκρυνση του κοινού από την αίθουσα» τότε έχω σοβαρό λόγο να αμφιβάλλω για το αν κάποιοι όντως γνωρίζουν την έννοια της λέξης απομάκρυνση.

Δεν προσπαθώ να κάνω τον έξυπνο. Με αυτό το κείμενο, θέλω μόνο να πω ότι ένας κινηματογράφος με ή ή όχι παράδοση πίσω του, σήμερα, εν έτη 2023, αν προβεί στις  κατάλληλες κινήσεις, όπως αυτή του «Οργισμένου ειδώλου», μια χαρά και μπορεί να φέρει και στην αίθουσα το κοινό που έχει συνηθίσει στην παρακολούθηση ταινιών από πλατφόρμες.

Και δεν το λέω εγώ. Το ίδιο το γεγονός το λέει.

Και είμαι βέβαιος ότι το Σάββατο 22 Απριλίου, θα το ξαναπεί όταν θα παιχτεί η ταινία «Ενταση» (1996) του Μάικλ Μάν στο ίδιο πλαίσιο εκδηλώσεων από το ίδιο φεστιβάλ και στην ίδια αίθουσα.

Περαιτέρω σχόλια περιττεύουν.