Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος υπήρξε ένας από τους κορυφαίους έλληνες ηθοποιούς του 20ου αιώνα. Με εμβληματικούς ρόλους στον κινηματογράφο, το θέατρο και την τηλεόραση υπήρξε ιδιαίτερα αγαπητός, σε συναδέρφους και κοινό, όμως το φινάλε της ζωής του ήταν άγρια μοναχικό.

Πέθανε στο σπίτι του στις 13 Απριλίου 1984 και ο θάνατός του έγινε αντιληπτός δύο ημέρες αργότερα.

Με την Τζένη Καρέζη, στην ταινία «Λόλα» (1964)

Η αφετηρία

Ο Παπαγιαννόπουλος γεννήθηκε το 1912 στο Διακοπτό Αχαΐας και ήταν το όγδοο παιδί, έχοντας 9 αδέρφια. To όνειρό του να ακολουθήσει επαγγελματικά την υποκριτική δεν έκανε ιδιαίτερα ευτυχισμένους τους δικούς του κι έτσι για να γίνει πραγματικότητα, χρειάστηκε ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος να επιστρατεύσει την πρόφαση ότι θα έπρεπε να αφήσει το χωριό του για την Αθήνα, για να γίνει ιεροδιδάσκαλος. ‘Ηταν 24 ετών.

Όπως αναφέρει «ΤΟ ΒΗΜΑ» της 8ης Μαΐου 1994 «Την πρώτη φορά που έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού (τότε Βασιλικού) Θεάτρου απορρίφθηκε (λόγω της βαριάς ομιλίας του).

»Την επομένη όμως το αποτέλεσμα ήταν θετικό. Δύο χρόνια αργότερα, το 1938, πήρε με άριστα το πτυχίο του και προσελήφθη στο Εθνικό Θέατρο. Πρωτόπαιξε στον “Βασιλιά Λιρ” (με τον Αιμίλιο Βεάκη στον πρωταγωνιστικό ρόλο) τον ρόλο ενός ιππότη και έλεγε επί σκηνής μία και μόνη φράση.

Στην ταινία «Ο Αχόρταγος» (1967)

Στο μέτωπο

Με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος πολέμησε στο Αλβανικό Μέτωπο έναντι των Ιταλών.

Χρόνια αργότερα, σε τηλεοπτική εκπομπή του Φρέντυ Γερμανού, είχε περιγράψει πώς με τον λόχο του αντιμετώπιζαν τις εξαντλητικές πορείες.

«Περπατούσαμε νύχτα – μέρα, την ημέρα κρυφά για τα αεροπλάνα και το βράδυ κανονικά πορείες.

»Όποιος είχε κοντά του μουλάρια ήταν ευτυχής. Εμάς το σύνταγμά μας, μας είχε τελευταίο λόχο, 6ο λόχο. Και πίσω απ’ τον λόχο ερχόντουσαν τα μουλάρια.

»Και τι γίνεται στην περίπτωση αυτή…Τη νύχτα πιάνεσαι από την ουρά του μουλαριού, περπατάς με κλειστά τα μάτια και ήσυχος ότι σε πάει το μουλάρι, αλλά κοιμάσαι.

»Και χτυπάει η σάλπιγγα «12 λεπτά…12 λεπτά», που σημαίνει “Στάσις”. Κάνεις δύο βήματα έξω από το μουλάρι, πέφτεις και κοιμάσαι αμέσως. Δεν προφταίνεις να σκεφτείς τίποτα.

»Είναι δώδεκα λεπτά αυτός ο ύπνος. Και χτυπάει η σάλπιγγα: «Συγκέντρωσις, συγκέντρωσις»….Πεταγόμαστε…[και πιάνουμε από την ουρά] το μουλάρι.

»Και συνεχίζει ο ύπνος με κλειστά τα μάτια, περπατώντας, με την ουρά του μουλαριού».

Η συνέχεια για μια μεγάλη καριέρα

Επιστρέφοντας από το μέτωπο ο Παπαγιαννόπουλος συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και με σπουδαίους θιάσους, όπως της Κοτοπούλη, του Χορν και του Ροντήρη. Παράλληλα ξεκίνησε και η μακρά και λαμπρή του πορεία στον κινηματογράφο.

Πολλοί του ρόλοι στο θέατρο και τον κινηματογράφο άφησαν εποχή, όπως συνέβη και με τον ρόλο του «κυρ – Γιώργη» στην τηλεοπτική σειρά του Γιάννη Δαλιανίδη, Λούνα Παρκ το 1974.

Ο Γολγοθάς της επιτυχίας

Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος είχε μιλήσει στο «ΒΗΜΑ» της 15ης Νοεμβρίου 1981 για τo πώς αντιμετώπιζε την επιτυχία αυτού του ρόλου αλλά και γενικώς στην καριέρα του,  .

«Είναι αλήθεια ότι ο κυρ – Γιώργης έγινε μεγάλη επιτυχία, όπως λέτε κι εσείς. Αυτό σημαίνει ότι και ο συγγραφέας και ο εκτελεστής πέτυχαν να φτιάξουν ένα γνήσιο Ρωμιό.

»Μιλάμε για είδωλα. Θα ήταν καλό να μη χαραμίζουμε έτσι εύκολα αυτή τη λέξη. Επίσης δεν πιστεύω ότι ένας ηθοποιός, όσο ζει, μπορεί να είναι ποτέ εφήμερος. Εκτός αν βασίζεται στα προσόντα της εμφάνισης και μόνο σ’ αυτά.

»Τι σημαίνει για μένα ο κυρ – Γιώργης; Μα μου είναι ένας πολύ αγαπητός Έλληνας που ζω ευχάριστα μαζί του. Η επιτυχία του τύπου αυτού δεν με έβλαψε σε τίποτα απολύτως.

»Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι δεν είμαι στην επαγγελματική εκείνη νεότητα, ώστε να επηρεάζομαι και στους άλλους ρόλους που παίζω.

»Όμως οι παγίδες για τους νέους ηθοποιούς είναι πολλές και μεγάλες. Επικίνδυνες. Για να τις αποφύγουν ένα τρόπος υπάρχει: Να μην επαναπαυτούν σε μια επιτυχία τους. Ας είναι και θρίαμβος. Δε σταματάς εκεί. Από κει ξεκινάς. Ανηφορικός ο δρόμος. Γολγοθάς, αν θέλετε. Γι’ αυτό χρειάζεται διάβασμα, διάβασμα πολύ.

»Με ρωτάτε, αν ο ίδιος ρόλος κουράζει και φθείρει τον ηθοποιό. Μπορεί βέβαια να λες “ωχ, πάλι στούντιο αύριο στις 8 το πρωί και συνέχεια παράσταση στο θέατρο», αλλά σαν ανοίξει ο φακός ή η αυλαία νοιώθεις σαν την πρώτη μέρα: Κάνεις πρεμιέρα. Και γίνεσαι ο άλλος άνθρωπος που θέλει ο ρόλος. Πονάει το δόντι στου και δεν το καταλαβαίνεις».

Το κύκνειο άσμα

Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος συμμετείχε σε περίπου 130 κινηματογραφικές ταινίες και το κύκνειο άσμα του ήταν η συμμετοχή του στην ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου «Ταξίδι στα Κύθηρα». Πέθανε λίγες ημέρες πριν η ταινία βγει στις αίθουσες.