Μια διαφορετική συζήτηση από αυτή που διεξήχθη χθες στη Βουλή για το «μπλόκο» στο νεοναζιστικό μόρφωμα Κασιδιάρη θα ήθελαν να είχαν παρακολουθήσει οι πολίτες. Μια συζήτηση όπου δεν θα κυριαρχούσαν οι αλληλοκατηγορίες ανάμεσα σε κόμματα του δημοκρατικού τόξου για το ποιος «κάνει πλάτες» στους νεοναζί και ποιος «κλείνει το μάτι», ούτε τα άλματα λογικής, ο ξύλινος λόγος ή ο φθηνός πολικαντισμός.
Ακόμη κι έτσι, πάντως, μπορεί να ξεχάσει κανείς τη συζήτηση και να κρατήσει το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα λέει πως μια ενισχυμένη πλειοψηφία, που ξεπερνάει αυτή του ενός και μόνο κόμματος, βρέθηκε στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Αριθμητικά, επομένως, το μήνυμα που εξέπεμψε χθες η Βουλή είναι ισχυρό και δεν επιδέχεται καμία αμφισβήτηση. Η δημοκρατία επέδειξε αντανακλαστικά που δεν είχε επιδείξει στο παρελθόν όταν, παγωμένη και αμήχανη, ανεχόταν τους νεοναζί στον ναό της.
Για τους περισσότερους από τους εκπροσώπους του έθνους, το πάθημα εκείνο έγινε μάθημα. Αυτοί που επιχείρησαν απλώς να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη ήταν ευτυχώς οι λιγότεροι. Αυτοί οι δεύτεροι υπερασπίστηκαν ένα βολικό «όχι» ή ένα «όχι» μεταμφιεσμένο σε αποχή. Εκείνο όμως που προστατεύει τον δημοκρατικό βίο από τη νεοναζιστική απειλή ήταν το ηχηρό «ναι». Κι αυτό είναι που μετράει.
