Η προ εβδομάδος ανακοίνωση των αδελφών του Αν. Κανελλόπουλου, οι οποίοι εναντιώθηκαν δημοσίως στην επιλογή του για την προεδρία του κόμματος Κασιδιάρη, φαίνεται ότι ενόχλησε ιδιαιτέρως και τους φυλακισμένους Χρυσαυγίτες.

Το αρχικό σχέδιο περί καθόδου Κανελλόπουλου στις δεύτερες εκλογές με το δικό του κόμμα (ΕΑΝ) υπό τη στήριξη των οπαδών του Κασιδιάρη, φημολογείται ότι πλέον δεν κερδίζει έδαφος υπό το εξής πρίσμα: «πώς να του έχουμε εμπιστοσύνη όταν αντιμετωπίζεται έτσι από τα αδέλφια του;»

Όπως και να ‘χει, ο 76χρονος πρώην δικαστικός εξακολουθεί να σχεδιάζει τις «ντρίμπλες» του υποστηρίζοντας ότι η «χώρα χρειάζεται εισαγγελέα», το παλαιό εκείνο σύνθημα που αντηχούσε την περίοδο πριν το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 όταν μια μερίδα της κοινής γνώμης απελπισμένη από τη δυσώδη πολιτική ατμόσφαιρα ζητούσε ακρίτως και ασμένως την παρέμβαση της Δικαιοσύνης, όπως αναφέρει ο ΒΗΜΑτοδότης.

Τελικώς το … αίτημα ικανοποιήθηκε και κάπως έτσι προέκυψαν οι συνταγματάρχες της Χούντας με πρώτο πρωθυπουργό τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κων. Κόλλια ο οποίος, αφού τους έκανε τη δουλειά, διέφυγε διωκόμενος τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους στην Ιταλία με την τότε βασιλική οικογένεια.

Λίγα χρόνια αργότερα, στα γεγονότα του Πολυτεχνείου το 1973, το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Δημόσιας Τάξης κατείχε ένας άλλος εισαγγελέας Αρείου Πάγου, ο Παναγιώτης Θεράπος, ως μεταβατικός υπουργός της κυβέρνησης Μαρκεζίνη. Όπως μας ενημερώνει ο ΒΗΜΑτοδρότης, γλίτωσε τη δίκη και την ιστορική χλεύη επειδή στις 17 Νοεμβρίου παρέμεινε σπίτι του κι εκ των υστέρων αποδείχθηκε πως η εντολή για τη χρήση όπλων είχε δοθεί από τον αδελφό του δικτάτορα, Χαράλαμπο Παπαδόπουλο, γενικό γραμματέα του υπουργείου.