Υπάρχουν στιγμές που οι κόντρες και οι ανταγωνισμοί μένουν στην άκρη για χάρη μιας σύσσωμης προσπάθειας «γενικού καλού».
Και απ’ ότι φαίνεται, η σωτηρία των κινηματογραφικών αιθουσών της Αθήνας «Ιντεάλ» , «Αστορ» και «Ιρις» ανήκει στο φάσμα του «γενικού καλού». Αμέτρητες λέξεις έχουν τον τελευταίο καιρό γραφεί για το πως οι αίθουσες αυτές βρέθηκαν στο χείλος του γκρεμού – άρθρα τα οποία μπορείτε κάλλιστα να αναζητήσετε στην ιστοσελίδα του Βήματος.
Σε ένα από τα πιο πρόσφατα άρθρα, το «Αναζητώντας λύση σωτηρίας των Ιντεάλ ,Αστορ, Ιρις» αναφέρεται ότι 22 φορείς, ενώσεις και οργανισμοί πολιτιστικού χαρακτήρα (σχετικών όχι μόνο με το σινεμά) συνυπέγραψαν αίτημα προστασίας των συγκεκριμένων κινηματογραφικών αιθουσών, το οποίο και έστειλαν σε τέσσερις Υπουργούς: τους κ.κ. Υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, Υπουργό Περιβάλλοντος Κώστα Σκρέκα, Υπουργό Εργασίας Κωστή Χατζηδάκη και Υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως.
Οι φορείς ζητούν συνάντηση με τα συναρμόδια Υπουργεία για την ανεύρεση λύσης. Κανείς δεν ξέρει αν η συνάντηση αυτή θα πραγματοποιηθεί ή αν θα βρεθεί όντως λύση. Πάντως το γεγονός ότι όλοι αυτοί οι φορείς συνεργάστηκαν για το «γενικό καλό» σημαίνει κάτι.
Τους πλησιάσαμε όλους και ζητήσαμε την απάντηση σε ένα πολύ απλό ερώτημα: Γιατί δεν πρέπει να κλείσουν οι κινηματογράφοι Ιντεάλ, Αστορ και Ιρις; Οι απαντήσεις τους ακολουθούν.
Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος (ΠΟΘΑ)
Πιέζουμε ώστε να αποφασιστεί μια – αλλά εντελώς απαραίτητη – υπογραφή. Η πρωτοβουλία μας στοχεύει σε αυτό. Γι’ αυτό και απευθύνεται στα τέσσερα υπουργεία ταυτόχρονα. Σκοπός είναι να βρεθούμε όλοι οι ενδιαφερόμενοι στον ίδιο χώρο και από την πλευρά μας να εκθέσουμε τους προβληματισμούς μας, ενώ από την πλευρά της κυβέρνησης να έχουμε μία ολοκληρωμένη αντιμετώπιση της κατάστασης. Πρέπει να σταματήσουν τα ευχολόγια και να προχωρήσουμε σε συγκεκριμένες ενέργειες, οι οποίες θα διασφαλίσουν τη συνέχιση της λειτουργίας των κινηματογραφικών αιθουσών.
Ανακοίνωση ΠΟΘΑ
Ο κάθε κινηματογραφικός δημιουργός οραματίζεται τη στιγμή που η ταινία του θα φτάσει στην μεγάλη οθόνη. Οι συγκεκριμένοι κινηματογράφοι έχουν αυτό το χαρακτηριστικό, είναι εδώ και χρόνια, για πολλές ελληνικές παραγωγές, ο μοναδικός προορισμός. Δεν θα αφήσουμε να κλείσουν τρεις από τους εναπομείναντες κινηματογράφους που προβάλλουν εγχώριες παραγωγές. Επιπλέον, ο αγώνας για τη διάσωση των κινηματογραφικών αιθουσών είναι ένας αγώνας, της ίδιας της ζωής των κατοίκων του κέντρου της πόλης.
Κώστας Κεχαγιόγλου Πρόεδρος της ΠΟΘΑ
Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών
Σαν Έλληνες δημιουργοί συμμετέχουμε στη γενικευμένη διαμαρτυρία για το κλείσιμο των τριών αιθουσών, ΙΝΤΕΑΛ, ΑΣΤΟΡ και ΙΡΙΔΑΣ. Από τους εικοσάχρονους σπουδαστές των κινηματογραφικών σχολών μέχρι τους ογδοντάρηδες ενεργούς ακόμα σκηνοθέτες, όλοι υλοποιούμε τα κινηματογραφικά μας όνειρα με στόχο την προσεχή προβολή τους στις αίθουσες, εκεί όπου η δημιουργία μας επικοινωνεί δημόσια με το σύνολο των θεατών.
Δυστυχώς η σταδιακή εξαφάνιση των χειμερινών αιθουσών εξελίσσεται ραγδαία εις βάρος της κυρίαρχης τέχνης του Κινηματογράφου που λειτουργεί πάντα όπως το Θέατρο στην Αρχαιότητα, δημιουργώντας συγκίνηση και πολλαπλή απόλαυση για το σύνολο του κοινού όπου απευθύνεται και όχι μεμονωμένα για τους ελάχιστους ή τους κατά μόνας τηλεοπτικούς θεατές. Επί Υπουργίας Πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη, η απόλυτη εξαφάνιση απείλησε και τις θερινές αίθουσες της Αθήνας.
Ευτυχώς, μια έγκαιρη τότε νομοθετική παρέμβαση διέσωσε ως διατηρητέους χώρους τους θερινούς κινηματογράφους και μαζί τους τη συνέχεια της οπτικοακουστικής αφήγησης στη λευκή τους οθόνη. Υπάρχει λοιπόν η λύση, αρκεί οι αρμόδιοι φορείς να τολμήσουν να παρέμβουν υπεύθυνα και δραστικά. Ο Κινηματογράφος της Αίθουσας είναι κοινωνική ανάγκη και όχι ρομαντισμός!
Για την ΕΕΣ, Τώνης Λυκουρέσης Γενικός Γραμματέας του Δ.Σ. της ΕΕΣ
Ενωση Ελληνικού Ντοκιμαντέρ (ΕΝΝ)
Είναι πολύ σημαντικό για μία ευρωπαϊκή πρωτεύουσα σαν την Αθήνα, να διατηρήσει τους χώρους πολιτισμού και να ενισχύσει τους κινηματογράφους του κέντρου της πόλης, να μην χαθεί δημόσιος χώρος όπου οι κάτοικοι να μπορούν να συναντηθούν σε μια κοινή εμπειρία, όπως ειναι η θέαση μιας ταινίας.
Στο όνομα μιας «μονοθεματικής» τουριστικής ανάπτυξης, δεν πρέπει να θυσιάσουμε την ιστορία της πόλης, την αρχιτεκτονική της κληρονομιά, την πολιτιστική της διάσταση και την δυνατότητα συνύπαρξης των κατοίκων της σε μια πόλη που εξελίσσεται και αλλάζει.
Ο κινηματογράφος δεν χωράει σε συνεδριακές αίθουσες ξενοδοχείων.
Το ΙΝΤΕΑΛ, το ΑΣΤΟΡ και η ΙΡΙΔΑ είναι χώροι πολιτισμού και ως τέτοιοι πρέπει να παραμείνουν.
Για την ΕΝΝ ,Ιλια Παπασπύρου Γραμματέας του Δ.Σ. της
Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ)
Τα τελευταία χρόνια παρακολουθούμε την σταδιακή και μεθοδευμένη μετάλλαξη του κέντρου της Αθήνας, Δυστυχώς, η πόλη αποψιλώνεται από τους χώρους πολιτισμού, χάνει σταδιακά την ταυτότητά της και μετατρέπεται σε ένα – αμφίβολης αισθητικής – τουριστικό θεματικό πάρκο. Στο πλαίσιο αυτό βλέπουμε να κινδυνεύουν και οι τρεις ιστορικοί κινηματογράφοι, ΙΝΤΕΑΛ, ΑΣΤΟΡ και ΑΕΛΛΩ λόγω «αξιοποίησης» από τον ΕΦΚΑ των κτιρίων στα οποία αυτοί στεγάζονται
Παράλληλα όμως με την αλλαγή στο τοπίο της πόλης, γινόμαστε μάρτυρες και μιας αλλαγής στην ίδια την τέχνη του κινηματογράφου. Όσο σιγάζουν οι ανεξάρτητες φωνές, ολοένα η διανομή των ταινιών εξαρτάται από μεγάλες αλυσίδες κινηματογραφικών αιθουσών, που επιλέγουν τις ταινίες τους με μόνο γνώμονα το γρήγορο κέρδος. Έτσι, βλέπουμε να επηρεάζεται αρνητικά η ίδια η κινηματογραφική δημιουργία, αφού η διανομή ταινιών που δεν θα πληρούν τις προδιαγραφές της μαζικής κατανάλωσης, θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο.
Πάγια θέση του Σωματείου μας είναι πως πρέπει να κρατάμε ζωντανό κάθε χώρο κοινωνικών λειτουργιών (όπως η συλλογική θέαση μιας ταινίας) διαμόρφωσης, συνάντησης, διαλόγου και δημιουργίας, γι αυτό και ζητάμε να χαρακτηριστούν διατηρητέοι ως προς την χρήση τους οι τρεις αυτοί κινηματογράφοι καθώς και να δημιουργηθεί άμεσα νομοθετικό πλαίσιο για την εν γένει προστασία των κινηματογραφικών Αιθουσών, όπως έγινε στο παρελθόν (1997) με τους θερινους κινηματογράφους.
Σωματείο Τεχνικών Απασχολούμενων σε Ζωντανές Οπτικοακουστικές Εκδηλώσεις (ΣΤΑΖΟΕ)
Λέμε όχι στο κλείσιμο των τριών κινηματογραφικών αιθουσών και στην εκμίσθωσή τους σε επενδυτές.
Χωρίς καμία ιδεοληψία και χωρίς κανένα φόβο, παρά μόνο αγάπη γι’αυτό που προσφέρουν διαχρονικά οι κινηματογραφικές αίθουσες, όχι μόνο στο κέντρο της πόλης αλλά σε κάθε συνοικία.
Πέρα από χώρος εργασίας οι κινηματογραφικές αίθουσες αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της κοινωνικής μας ζωής η οποία είχε δεχτεί ισχυρό πλήγμα από την περίοδο της οικονομικής κρίσης και με την επέλαση της πανδημίας δέχτηκε την χαριστική βολή.
Ο κινηματογράφος είναι αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού,κλείνοντας τις κινηματογραφικές αίθουσες παραχωρούμε ακόμα περισσότερο έδαφος στην τηλεόραση και στις πλατφόρμες.
Το φως της τηλεοπτικής οθόνης έρχεται από μπροστά και μας τυφλώνει ενώ της κινηματογραφικής προβολής έρχεται από πίσω και μας διαπερνά και αυτό είναι η μαγεία της τέχνης.
Τάσος Μπότσιος, Πρόεδρος ΣΤΑΖΟΕ
Πανελλήνια Ενωση Κριτικών Κινηματογράφου
Για την Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου κάθε λουκέτο, γκρέμισμα ή μετατροπή χρήσης κινηματογραφικού χώρου ισοδυναμεί με την ακύρωση της κοινωνικής δυνατότητας για συνάντηση με έναν κήπο ανθοφορίας ονείρων και παιδείας.
Φυσικά, σε σταθερή βάση αυτά κατεδαφίζονται από το χρήμα και τις δικές του ανάγκες, οι οποίες αρνούνται να διατηρήσουν ζωντανό αυτόν τον κήπο. Έτσι, τον λόγο παίρνουν οι κρατικοί ή ιδιωτικοί εκσκαφείς, με το χώμα της ταφής να φορτώνεται στις κινηματογραφικές πλατφόρμες και τη στενή κινηματογραφική αντιπαροχή τους. Καθόλου ελαφρύ, λοιπόν, το χώμα που σκεπάζει όλους αυτούς τους χώρους, θα βαραίνει φορείς και πολιτικούς, οι οποίοι νίπτουν τας χείρας τους κάθε φορά που το χρήμα ζητά τη σταύρωση της τέχνης.
Για την ΠΕΚΚ ο πρόεδρος του Δ.Σ. Βασίλης Κεχαγιάς
Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας (ΟΚΛΕ)
Ο κινηματογράφος ως κοινωνικό φαινόμενο είναι συνυφασμένος με την κινηματογραφική αίθουσα και τη συλλογική θέαση. Γι’ αυτό, ως Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας θεωρούμε αδιανόητο να οδηγούνται σε κλείσιμο οι ιστορικοί κινηματογράφοι ΙΝΤΕΑΛ, ΑΣΤΟΡ και ΙΡΙΔΑ, από τους ελάχιστους κινηματογράφους του κέντρου της Αθήνας που έχουν απομείνει και οι οποίοι δίνουν τη δυνατότητα προβολής σε ταινίες του ελληνικού, ευρωπαϊκού και παγκόσμιου κινηματογράφου που παράγονται εκτός των μεγάλων εταιρειών παραγωγής.
Η οικονομική ανάπτυξη και η ισχύς ενός κράτους είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πολιτιστική ανάπτυξη. Οι κινηματογραφικές αίθουσες αποτελούν οργανικό τμήμα του σύγχρονου πολιτισμού. Η Πολιτεία πρέπει να διασφαλίσει νομοθετικά τη συνέχιση της ύπαρξης και της λειτουργίας των κινηματογράφων ΙΝΤΕΑΛ, ΑΣΤΟΡ και ΙΡΙΔΑ, αλλά και των ελάχιστων υπόλοιπων χειμερινών κινηματογραφικών αιθουσών που έχουν απομείνει σε μια πρωτεύουσα 4.000.000 κατοίκων.
Δημήτρης Καλαντίδης, Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας
Ενιαίος Σύλλογος Υπαλλήλων Υπουργείου Πολιτισμού
Τα τελευταία χρόνια βρεθήκαμε αντιμέτωποι στο εγχώριο πολιτιστικό τοπίο μπροστά σε μια σειρά από προκλήσεις, που είτε σχετίζονταν με μη προβλέψιμους παράγοντες όπως οι αρνητικές επιπτώσεις από την επέλαση της πανδημίας, είτε με επιλογές που αλλοίωναν βασικά χαρακτηριστικά της πολιτιστικής φυσιογνωμίας πόλεων, το παράδειγμα με την απόσπαση και επανατοποθέτηση του μνημειακού συνόλου στο σταθμό μετρό «Βενιζέλου» στην Θεσσαλονίκη είναι χαρακτηριστικό.
Σήμερα που βρισκόμαστε σε μια διαφορετική στιγμή, είναι αλήθεια, θα περιμέναμε να ενισχυθεί το πολιτιστικό αποτύπωμα στο κέντρο της Αθήνας με την ενίσχυση από την πλευρά της Πολιτείας κυττάρων πολιτισμού, όπως είναι οι ιστορικές αίθουσες προβολής του κέντρου της Αθήνας που κινδυνεύουν με κλείσιμο. Το ζήτημα καθόλου δεν αφορά για παράδειγμα την ενίσχυση των αιθουσών με οικονομικούς πόρους για να συνεχίσουν την λειτουργία τους. Συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Η αλλαγή χρήσης χώρων με συνεχόμενη και αδιάκοπη λειτουργία για πάνω από 100 χρόνια συνιστά επιλογή που οδηγεί στην καταστροφή χαρακτηριστικών του κέντρου της πόλης, αλλοιώνει την φυσιογνωμία τους και οδηγεί σε ένα μοντέλο τελικά οργάνωσης και χρήσης του χώρου μέσα στο αστικό τοπίο σβήνοντας σημεία της ιστορίας της πόλης.
Είναι ευθύνη της Πολιτείας να ακούσει την φωνή της κοινότητας, να μην κρυφτεί πίσω από το γνωστό παιχνίδι της μετάθεσης των ευθυνών και να προχωρήσει όπως εξάλλου έχει συμβεί και στο παρελθόν στην αναγνώριση της ιστορικότητας των τριών αιθουσών προβολής με την προστασία της χρήσης τους, όπως την έχουν αναγνωρίσει οι κάτοικοι της πόλης και η διαχρονική τους πορεία.
Ένωση επαγγελματιών συντελεστών παραστατικών τεχνών κάτω από τη σκηνή
Πόλη – πολίτης- πολιτισμός κατά το αγγλικό civil – civilization.
Δεν είναι μόνο ετυμολογικό σχόλιο αλλά οντολογικό. Η πόλη δεν υπάρχει χωρίς τους πολίτες και τον πολιτισμό. Κάθε χώρος πολιτισμού που κλείνει είναι μία ακόμα ταφόπλακα όχι μόνο στην ιστορία της πόλης αλλά στην ίδια την πόλη. Κλείνω ένα κινηματογράφο, ένα θέατρο ή μια μουσική σκηνή σημαίνει καταργώ την πόλη και μετατρέπω τους πολίτες σε υπηκόους αν όχι σε δούλους. Πρέπει να αποφασίσουμε αν θα είμαστε ένα ξενοδοχείο με θέα την «Ακρόπολη» ή πολίτες που ζουν σε μια πόλη που αιώνες πριν στην «σκιά της Ακρόπολης» γέννησε την δημοκρατία.
Ένωση Σκηνοθετών Δημιουργών
Ο κινηματογράφος και ο οπτικός λόγος γενικότερα, αποτελούν τον σημαντικότερο φορέα όλων των πολιτιστικών εκδηλώσεων του ανθρώπου, αλλά και της γενικευμένης σήμερα οπτικοακουστικής επικοινωνίας. Παράλληλα, η κινηματογραφική αίθουσα είναι τόπος ιερός, σύγχρονος ναός κοινωνικής συνάθροισης και αλληλεγγύης, δοκιμαστήριο δημοκρατίας. Η μετατροπή της χρήσης των λίγων ανεξάρτητων κινηματογραφικών αιθουσών, είναι ένα βαρύ πλήγμα κατά του πολιτισμού και της Δημοκρατίας, και καθιστά τους καλλιτέχνες-δημιουργούς βορά των άψυχων μονοπωλίων και των ψυχρών κερδοσκόπων. Απαίτηση ολόκληρης της κοινωνίας, είναι η άμεση ανάκληση των καταστροφικών αυτών αποφάσεων.
Για λογαριασμό της Ένωσης Σκηνοθετών Δημιουργών ο Πρόεδρος του Π.Δ.Σ. Κώστας Φέρρης Σκηνοθέτης Δημιουργός
Ένωση Τεχνικών Ελληνικού Κινηματογράφου και Τηλεόρασης – Οπτικοακουστικού Τομέα (ΕΤΕΚΤ-ΟΤ)
Το ΑΣΤΟΡ, το ΙΝΤΕΑΛ, η ΙΡΙΔΑ. Τρεις κινηματογραφικές αίθουσες στο κέντρο της Αθήνας, σημεία συνάντησης, διασκέδασης, πολιτισμού, ανθρώπων μοναχικών, ζευγαριών, παρεών. Μυσταγωγία κινηματογράφου και Συλλογική μνήμη μαζί.
Το ΑΣΤΟΡ, το ΙΝΤΕΑΛ, η ΙΡΙΔΑ είναι τα δικά μας μουσεία, οι δικές μας γκαλερί, οι δικοί μας ναοί, που θέλουμε να είναι πάντα εκεί να μας περικλείουν μέσα τους, ως μια δυσεύρετη τρυφερή αγκαλιά, και να μας ανοίγουν εκείνο το παράθυρο του κόσμου που μας δίνει το κουράγιο να ονειρευόμαστε.
Εμείς, οι τεχνικοί του κινηματογράφου, απαιτούμε απ’την Πολιτεία να πράξει τα μέγιστα, ώστε αυτές οι αίθουσες να παραμείνουν οξυγόνο κινηματογράφου στην πόλη. Γιατί ως γνωστόν: όπου υπάρχει θέληση ,υπάρχει και τρόπος.
Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος
Δεν πρέπει να κλείσουν αυτά τα σινεμά γιατί έχουν μείνει ελάχιστες αίθουσες που προβάλουν ταινίες με βάση καλλιτεχνικά και όχι αμιγώς εμπορικά κριτήρια . Γιατί αυτές οι αίθουσες αποτελούν το παρελθόν και το μέλλον μας. Σε αυτές βρίσκουμε διέξοδο όταν αγωνιούμε για αυτό το μέλλον , όταν προβληματιζόμαστε για τον άνθρωπο και την κοινωνία. Γιατί ο Κινηματογράφος αποτελεί κοινωνική λειτουργία και προϋποθέτει τη συλλογική θέαση. Γιατί αυτές οι αίθουσες αποτελούν βήμα και για την Ελληνική Καλλιτεχνική δημιουργία, που τόσο έχει χτυπηθεί. Γιατί η ερημοποίηση που φέρνει στο κέντρο της πόλης η Τουριστική ανάπτυξη είναι εχθρική με τις ανάγκες των κατοίκων. Γιατί οι ανάγκες των πολλών είναι πάνω από το συμφέρον των λίγων.
Βασίλης Παρασκευόπουλος, Πρόεδρος του Πανελληνίου Μουσικού Συλλόγου
Ενωση Τραγουδιστών Ελλάδος
Η Ένωση Τραγουδιστών Ελλάδος, μέλος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος Ακροάματος , στηρίζει την πρωτοβουλία της Π.Ο.Θ.Α. ώστε να παραμείνουν σε λειτουργία , οι Κινηματογραφικές Αίθουσες ΑΣΤΟΡ, ΙΝΤΕΑΛ και ΙΡΙΔΑ στην πόλη των Αθηνών , δια παντός, ανεξάρτητα από το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς.
Υποστηρίζει το αίτημα , της Κήρυξης Διατηρητέων των Κινηματογράφων αυτών , προς όφελος της τέχνης του Κινηματογράφου, προκειμένου να σωθούν και εκείνα τα στοιχεία της Πόλης μας, που συμβάλλουν στην κοινωνική συνοχή ως χώροι πολιτισμού , κοινωνικών συναντήσεων, ψυχαγωγίας και έμπνευσης, στο αστικό τοπίο.
Δεν είναι δυνατόν , την ίδια στιγμή , που Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ κάνει τα πάντα ώστε, να φέρει στην Ελλάδα μεγάλες εταιρείες παραγωγής ταινιών για να έχει οικονομικά οφέλη, να επιτρέπει να κλείσουν οι εμβληματικές αυτές Κινηματογραφικές Αίθουσες, που επάξια διεκδικούν τη θέση τους ως μνημεία του Σύγχρονου πολιτισμού της.
Για το ΔΣ της ΕΤΕ η Πρόεδρος Αργυρώ Καπαρού και η Γ. Γραμματέας Νένα Βενετσάνου
Ένωση Λυρικών Πρωταγωνιστών Ελλάδος
Πολλά έχουν γραφτεί για την ανάγκη προστασίας των εναπομείναντων ιστορικών κινηματογράφων της Αθήνας. Για το σωματείο λυρικών πρωταγωνιστών Ελλάδας κουβαλούν έναν ακόμα ισχυρό συμβολισμό: αποτελούν τη ζωντανή υπόμνηση της άνθησης του ελληνικού μουσικού θεάτρου στο μεσοπόλεμο, όταν, πριν την έλευση του ομιλούντος σινεμά , οι κινηματογραφικές αίθουσες λειτουργούσαν ως βαριετέ, ως τόπος φιλοξενίας καλλιτεχνών του μουσικού θεάτρου που πλαισίωναν τις βωβές ταινίες διαφημίζοντας ταυτόχρονα τις παραγωγές που πρωταγωνιστούσαν.
Ιντεάλ – επιθεώρηση σημειώσατε Χ. Τα σημαντικότερα ονόματα του μελοδράματος, ορχήστρες με ερμηνευτές όπως ο Καλομοίρης και ο Βαρβόγλης, αστέρια της οπερέτας , χορευτικά και μουσικά νούμερα, όλα εκείνα πέρασαν από τη σκηνή του Ιντεάλ, μια γέφυρα ανάμεσα στο μέλλον ,που αντιπροσώπευε τότε ο κινηματογράφος, και το παρελθόν του μουσικού θεάτρου.
Κι αν ξέρουμε πολύ καλά στο σήμερα ότι η έννοια του παρελθόντος και του μέλλοντος είναι όροι σχετικοί μέσα στη ανταριασμένη δεξαμενή της καλλιτεχνικής δημιουργίας, διεκδικούμε τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης, του κελύφους της μουσικής μας ιστορίας ως σπαρταριστό παρόν: Ένας ελάχιστος φόρος τιμής σε όλους αυτούς τους σπουδαίους μονωδούς που ξεδίπλωσαν την τέχνη τους υπό τη σκέπη της κινηματογραφικής μαγείας του Ιντεάλ που τότε ξεκινούσε το ταξίδι της, για να αρπάξουν κάτι από τα νιάτα της , να παραμείνει νέα και η δική τους τέχνη.
Αναστασία Κότσαλη Γραμματέας της Ένωσης Λυρικών Πρωταγωνιστών Ελλάδος
Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ)
Οι κινηματογραφικές αίθουσες είναι ο φυσικός χώρος της 7ης τέχνης και αποτελεί ταυτόχρονα και χώρο ουσιαστικού συγχρωτισμού του κοινού, γεγονός που αποτελεί ένα από τα δομικά συστατικά του κινηματογράφου. Οι κινηματογράφοι δεν αποτελούν άλλο ένα τουριστικό θέρετρο προς εκμετάλλευση αλλά χώρους πολιτισμού, ανοιχτούς στην κοινωνία. Άλλωστε η όλη αυτή συζήτηση, τοποθετείται στα πλαίσια της συνολικής μετατροπής του κέντρου της πρωτεύουσας σε τουριστική ατραξιόν. Εκεί όπου μεγάλοι επιχειρηματίες βιάζονται να πατήσουν πόδι.
Ήδη τα τελευταία χρόνια, έκλεισαν αρκετοί ιστορικοί κινηματογράφοι («Έμπασσυ», “Πτι Παλαί», «Όσκαρ»), όπως και για δέκα χρόνια δεν γίνεται κάτι, από πλευράς της πολιτείας, όσον αφορά το «Αττικόν – Απόλλων».
Εδώ και μέρες έχει ξεκινήσει η συζήτηση για την εκποίηση αυτών των κτηρίων όπως και οι αντιδράσεις από πλευράς του κοινού, σπουδαστών κινηματογραφικών σχολών, οργανώσεων και κομμάτων και όσων υπερασπίζονται τον πολιτισμό. Ο ΕΦΚΑ, προσπάθησε με μια ανακοίνωση και υπό την πίεση των αντιδράσεων, να κάνει ένα βήμα πίσω στις εξαγγελίες του, ωστόσο εκτιμούμε πως θολώνει τα νερά και δεν σταματάει με σαφήνεια τον σχεδιασμό του, όπως και ζητάει η φιλοκινηματογραφική κοινότητα.
Άλλωστε, την Τετάρτη 23 Νοέμβρη, ανοίγει τις επιχειρηματικές προτάσεις και προσφορές, έχοντας ως άμεση στόχευση το IDEAL, επιβεβαιώνοντας ότι οι εξαγγελίες του δεν συνάδουν με τους ευρύτερους σχεδιασμούς.
Το ΕΕΤΕ, υπερασπιζόμενο το κοινό, τους κινηματογραφικούς δημιουργούς, την τέχνη του κινηματογράφου και την τέχνη και τον πολιτισμό εν γένει, μπαίνει στον κοινό αγώνα και καλεί με τους υπόλοιπους φορείς και σωματεία (σκηνοθετών, τεχνικών, ηθοποιών, σεναριογράφων κ.α.) να υπερασπιστούν το σινεμά.
Για το ΔΣ του ΕΕΤΕ ο Πρόεδρος Νάσος Χαλκίδης και η Γ. Γραμματέας Βικτώρια Νταρίλα
